27 augustus zaterdag

27 augustus zaterdag.

Naar L.A! Vandaag de dag dat wij naar L.A. gaan. Om 09:00 uur stonden we op het station en om 09:15 uur maken we kennis met Jack. De gids die ons door L.A. gaat leiden. Het is een gepensioneerde 70-jarige muziekleraar. Herkenbaar aan zijn grote stro hoed en een flinke buik. Later voegt zich bij ons groepje Linda en Tom. Linda loopt zeer moeilijk en beweegt zich voort met behulp van stok en Tom.

Later kwamen er nog zo’n 8 mannen op het station in witte joggings pakken. Ze werden begeleid door zo’n drie agenten. Astrid wist te vermelden wat het waren. Een man had aan Astrid gevraagd of ze wisselgeld bij zich had. Toen ze antwoordde met nee, gaf hij de volgende opmerking: ‘of ben jij ook net vrij?’.

Voor tien dollar per persoon kun je op zaterdag een kaartje kopen waarvan je het hele weekend gebruik kunt maken van het openbaar vervoer. In de trein vertelt Jack van alles over wat we onderweg zien en over het treinstelsel. De trein rijdt erg sloom en we rijden naar achteren door een ongeluk dat twee jaar geleden is gebeurt. We doen er erg lang over. Aangezien er maar 1 spoorlijn is, gaan we af en toe maar stapvoets omdat dan een andere trein gebruik maakt van de rails. De spoorlijn is in 1880 aangelegd door Chinezen. Wat voor sommigen onder hen een riskante onderneming was vanwege het gebruik van het zwarte buskruit. Langs de weg nog tijgers en leeuwen gezien. Ze zaten in een park dat was opgericht door een hoofdrolspeelster in de Birds van Alfred Hitchcock.

De kaartjes knipper in de trein was een heuse sheriff. Z’n pistool op z’n heup, z’n gummi knuppel op de rug en nog wat attributen wat ik niet zo goed zag. Voor zwart rijden krijg je hier 400 euro boete, en heb je geen ID bij je, dan word je opgepakt en moet je brommen in de gevangenis.

Jack vertelde dat in het gebied waar wij nu kampeerden regelmatig films en series werden opgenomen. Bijvoorbeeld Herbie, CSI en Dexter. Het eerste wat we deden toen we in L.A. aankwamen was eten bij Clifforts. Een oud eetgelegenheid. Jack deed zich te goed aan een lekker broodje en  nam alle tijd hiervoor.

We hebben veel gezien, ik heb het niet direct opgeschreven, naderhand heb ik het middels een reisboekje teruggehaald wat we gezien hebben. De opsomming is niet chronologisch. We hebben direct de Union Station bezocht. Het is een spoorweg station met marmeren en terracotta vloeren. Het heeft een enorme wachtruimte met inclusief de originele oude stoelen. De balie waar vroeger de kaartjes verkoop plaats vond, wordt nu verhuurd voor bijvoorbeeld het houden van partijen. Toen wij er waren was er een bruiloft. Ook wordt de ruimte vaak gebruikt voor films.

Ook zijn we  in El  Pueblo de Los Angeles geweest. Dit is de historische kern van L.A. Het heeft een typische Amerikaanse plaza vol met restaurants en cafe’s. In 1681 vestigden hier zich de eerste kolonisten. De old Plaza Church stamt uit 1822. Zoals veel beschreven staat in de boeken was er inderdaad een spontaan feestje aan de gang. Er werd muziek gemaakt en verscheidene mensen waren aan het dansen.

Tijdens het reizen met de bus hebben we de City Hall gezien. Dit is een gebouw met 28 verdiepingen met een pyramide spits, de music center, de Walt Disney Music Hall. Bij de Farmers Market zijn we wel geweest maar hebben het niet bezocht omdat we niet genoeg tijd meer hadden. Ook konden we niet naar de Grove, waar de sterren shoppen.

Wel zijn we naar Broadway geweest. De straat met historische theater paleizen. De meeste theaters hebben een andere functie gekregen. Er zijn veel juweliers in de straat, afgewisseld met een soort bruidsjurken winkel. Deze bruidsjurken winkels verkopen geen bruidsjurken maar feest kleren voor als een 15-jarig Mexicaans meisje geïntroduceerd word. Vanaf deze leeftijd mag een meisje afspraken maken met een jongen. Dit wordt groots gevierd met een feest. Het meisje krijgt een, speciale jurk aan die sterk op een trouwjurk lijkt. De jurken zijn roze, wit of rood en erg taartjes vormig.

Uiteraard hebben we ook de Hall of Fame bezocht. Een traject van zes kilometer met ster vormige tegels in het trottoir met een naam van een ster. Er liggen er ongeveer 2500. En op de top van de straat staat een standbeeld van Marilyn Monroe. Hier lopen vele aparte mensen verkleed als Elvis Presly, Marilyn Monroe, Mickey Mouse, Donald Duck etc. Voor een dollar mag je met ze op de foto.  

Ook hebben we de Mann’s Chinese Theater bezocht. Dit is een gebouw speciaal ontworpen voor de Sid Grauman georganiseerde film premiere’s. In het plein ervoor werden de afdrukken van de handen en voeten van sterren in de grond vastgelegd. Inge en ik hebben lang gezocht naar de afdruk van Justin Bieber, maar helaas niet gevonden

 Aansluitend het Hollywood Roosevelt hotel bezocht tegenover het Mann’s Chinese Theater. Hier in de buurt ligt ook de Highland center. Dit is een winkelcentrum waar nu de Oscars worden uitgereikt. Op de binnenplaats hebben we de letters Hollywood gefotografeerd die op de heuvels staat. Hier staat ook de Kodak theater waar nu de Oscars worden uitgereikt.

Nu even wat sensatie. Voor een winkel zagen we drie politie auto’s geparkeerd. In de winkel lag de man op zijn buik. Diverse politieagenten stonden om hem heen. Hun geweren waren strak op de man gericht. Zo heel L.A. van de politieseries.

Tussendoor nog een café bezichtigt en andere gebouwen waarvan ik de naam niet meer weet. En dat allemaal in een tijdsbestek van drie uur. Hoe dat kon? Door voortdurend met de bus en de metro te reizen. Het was erg veel in een korte tijd. Teveel om een goede impressie van de stad te krijgen. Het weer zat ons ook niet zo mee. Het was de warmste dag van het jaar, dus een heel open mind hadden we niet. Theo zat het einde van de middag wat in een dip omdat Astrid vertelde dat er waarschijnlijk 600 foto’s weg waren.

Het was voor de meisjes heel apart om achter je ouders in L.A. te lopen met name achter een waggelende puffende Jack en een slepende Linda en een schele Tom.  Toch hebben ze zich keurig gedragen. Jack heeft me zelfs twee keer complimentjes gegeven dat het nette, beleefde en vriendelijke kinderen waren. Dat zie je niet meer in de VS. Aldus Jack.

Uiteindelijk was het acht uur toen we weer op de camping waren. Hoewel het donker was op de camping, konden we al goed zien dat het een stuk drukker was geworden op de camping. Thuis gekomen dook Theo direct achter zijn pc. Zijn gedachten waren rododendron rododendron, (gecensureerde versie). 600 foto’s weg. De foto’s waren van San Francisco en Yosemite. Hij was er niet vrolijk onder en ging direct naar bed.