via stukje utah naar wyoming(Grand Teton)

Dinsdag 26 juli           

´s Morgens vroeg naar Montrose gegaan voor reparatie van de aanvoerleiding van de tank. Bij het tanken kwam er telkens een liter benzine op de grond: dat voelt niet veilig en is ook jammer van het geld. Dit verliep redelijk spoedig. Paar telefoontjes en 2 bedrijven die ons prima geholpen hebben. Toen op weg naar Utah, Red Fleet.  We hebben echt een hele mooie omgeving gezien en zijn over een hele mooie pas gegaan. De bergen zagen eruit als blanke-vanille en chocoladevla. Op de pas was het erg mistig. Wel af en toe gas- en olie winning. Bij het bezoekerscentrum in Utah hebben we de keuze gemaakt voor Red Fleet. Dat was een state park met een mooi grillig meer, met erg mooie kleuren: rood en geel. De 5 plekken met elektriciteit waren bezet, dan maar met de generator douchen in de kamper. Er waren bootjes op het meer waar we onder de maaltijd naar gekeken hebben. En op tijd naar bed.

Woensdag 27 juli.

‘s  Ochtends heb ik als eerst gezwommen. Het water was 27 graden, heeeerlijk! Dat is lekker wakker worden!! We hebben rustig aan gedaan, ontbeten en wat gelezen en om 10 uur op pad. Op weg naar Wyoming: Pinedale. Dat is tot nu toe een van de mooiste tochten geweest. Eerst nog een stukje Utah: Flaming Gorge en dit ging over in Wyoming. Pronghorn antelopes en hele mooie bergen: wit en geel en rood en wel 150 km dat je geen huizen zag.

In RockSprings hebben we informatie gehaald en boodschappen gedaan en naar Pinedale gereden, dat wat saaier, maar we waren natuurlijk ook erg verwend. In Colorado kon je nog bier krijgen in de supermarkt. In Utah en Wyoming niet, daar heb je liquorstores speciaal voor drank.

In Pinedale naar een campground gereden: Fremont Lake. Naast een flink groot meer op zo’n 2500 meter hoogte. Bleek een campground zonder veel voorzieningen te zijn. Plaatsen veelal IN het bos ;ver van elkaar waardoor het net was of je alleen stond. Kost dan ook maar 12 dollar. Maar gister was het ook goed gegaan; dus maar weer geprobeerd. Anja had ’s ochtends al in Red Fleet Lake gezwommen. Maar dat was 25 graden. Lake Fremont was denk ik niet meer dan een graad of 17. Eerst Anja er in. Stuk later zagen we nog een soort strandje en daar ben ik er ook nog in gegaan.

Eten gemaakt en buiten opgegeten. Daarna naar binnen gevlucht voor de mosquitos. Vreselijk. Tot overmaat van ramp doet de generator het niet; dus geen licht, geen waterpomp; geen airco. Gelukkig wel gas dus water koken om af te wassen. Later(net voor donker) nog klein stukje gewandeld. Stond nog weer een hert valk voor onze neus.

Toch goed geslapen.

Donderdag 28 juli

Nicole gebeld voor haar verjaardag. )want gister veel te laat Nederlandse tijd!)Weer op tijd op pad. Gelezen dat campings voor RV (Camper) in Grand Teton vroeg bezet zijn. Via opnieuw mooie weg(wel met veel weg opbrekingen, waardoor traag) op weg naar Jackson. Is nog weel een aardig stadje,maar jammer dat in Amerika altijd de hoofdwegen DWARS door plaatsen gaan; neemt veel van de charme weg. Terwijl ik tank belt Anja een paar campings in natuurpark Grand Teton. Allemaal vol; mogelijk nog wel plaatsen zonder stroom of water maar na een paar dagen zonder hebben we daar wel behoefte aan. Na wat verder bellen vinden we een camping net buiten de oostgrens van het park in Moran.

Wel duur(ruim 50 dollar per nacht) maar we doen het toch maar. Naar toe gereden. Camping is een klein beetje vergane glorie maar is wel heerlijke plek. We kijken uit richting de pieken van de Grand Teton. Heerlijk gelezen; ijsje gegeten; rennen allemaal kleine eekhoorntjes over de camping. Heerlijk gegeten(soort burritos gevuld met zalm en groente; salade erbij en toetje)

We kregen te horen dat hier afgelopen weekend is gesproeid tegen de muggen. Tegen 8 uur vanavond blijken er nog genoeg te zitten. Snel de camper is voordat we helemaal lek worden gestoken.

Uur later gaat het buiten beter. Ik praat nog even met een Amerikaanse man en zijn zoon. Anja probeert nog met moeite een mail te sturen; we doen allebei nog een stuk van het weblog verhaal. We hebben hier wel full hook-up ; hebben water EN riolering. We kunnen dus nog even in de camper douchen en dan naar bed.

Vrijdag 29 juli.

Vanmorgen vroeg opgestaan want we moeten nog drie kwartier rijden naar Jenny-lake-visitor centrum. De parkeerplekken zijn nl. snel vol. Daar hebben we de shuttleboot genomen naar de andere kant van het meer, waar de Cascade-wandeling begon.  Bij de ‘hidden’falls was het mooi. Even later waren we bij het ‘ inspiration Point’. Dit was het uitzicht over het meer. Veel  Amerikanen zij lyrisch over de dingen die zij zien: it’s marvellous, great, awsome, fantastic, very beautiful etc.  Ze kunnen ook erg overdrijven: I ‘ve never seen such a great view etc.. Wij zijn dan toch een nuchterder volkje. En natuurlijk heel verwend met onze alpen.

We liepen verder en het pad ging gestaag omhoog, watertjes, en opeens zagen we een bergmarmot die op een steen aan het luieren was. Even later een Moose! Wat een gewei! Hij lag lekker te luieren naast het berg riviertje. We liepen verder met 2 Nederlanders, studenten aardwetenschappen te Utrecht.  Jasper van Bruggem en Nienke. Ze kenden Joost van de Broek wel. Jasper deed een rondtrip van 4,5 maand door Canada en Amerika. Hij had met 2 andere jongens een busje gekocht. Soms wasten ze zich een maand in de rivier! Nienke was er de laatste 4 weken bij. Jasper had ook veel NKBV kampen gedaan en C1 en sneeuw en ijs etc.

De lunch met z’n vieren gedaan en toen gingen de jongelui verder naar Lake Solitude. Rob wilde eerst niet verder, maar later wel weer. En toen werd het pas echt mooi! Veel sneeuwveldjes waar we overheen moesten, kampeerplaatsen voor echte avonturiers. We dachten op een gegeven moment een beer te zien, maar bleek bij nadere bestudering een groot blok hout die met een beetje fantasie op een beer leek… Lake Solitude bleek op een geven moment nog 45 minuten te zijn + lastig parcours en we hadden bijna geen water en geen eten meer. Dus maar omgedraaid. Op de terugweg nog van een aardige Amerikaanse familie 2 peanutbutter koeken gekregen; bijna pure pindakaas maar gaf wel weer even energie. Tegen het einde zagen we weer een moose; laatste stuk ging bij Anja moeizaam vanwege de knie en bij mij vanwege watergebrek (en de muggen die ook vervelend gingen doen).  Maar we bereikten de aanlegplaats van de boot natuurlijk wel. En daar kon je water pakken. Dat was lekker! Bleek wel dat we zo’n 8 uur onderweg waren geweest. Pittig!

Terug naar de camping; nog laat gegeten en een beetje bijzonder smakend Amerikaans amber beer gedronken.