Dag 11 Lassen Volcanic NP
Door Fritzel - 12-06-2022 05:31Dag 11 Lassen Volcanic NP
Vandaag is het zaterdag en dat is een bijzondere zaterdag
geworden maar daarover straks meer. Redelijk op tijd opgestaan en
douchen en ontbijten. Zover niet veel bijzonders. De camper
losgekoppeld want vandaag gingen we het Lassen Volcanic Park
bezoeken. De park ingang is maar 8 mijl verderop dus a piece of
cake, maar daar begon het gedonder alweer, steil omhoog en de
bekende haarspeldbochten zonder vangrail! De uitzichten zijn
geweldig en na een kleine 3 kwartier slingeren zijn wij het
bezoekerscentrum en dat gaat pas om 9:00 uur open terwijl wij er op
tijd dus 8:30 uur zijn. Even op allerlei mapjes en kaarten gekeken
en de ene hike is gesloten vanwege de bosbranden en de andere
vanwege sneeuw en ijs op de trail, dat wordt spannend vandaag. Wij
besloten om maar te gaan rijden en bij het 2e bezoekpunt/view
point/parkeerplaats de SRV wagen geparkeerd en Yvon had gelezen dat
we naar een meertje konden lopen en het was slechts 2 mijl. De
rugzak omgedaan en lopen maar, maar toen we begonnen zagen we een
Deer (een hert) en er was ook nog een heel klein mini Deertje
(klein hertje) bij, zo leuk dus 37 foto’s verder gingen wij hiken
op de trail naar een prachtig meertje. Er stond niet bij dat ook
deze hike steil omhoog ging, we hadden net geen ladder nodig maar
na 200 m stonden we allebei te hijgen als postpaarden (een gezegde
van mijn vader zaliger) na nog eens 200 meter moesten we eigenlijk
aan het zuurstof, we liepen op 2100 meter hoogte en klommen naar
nog grotere hoogten. Dus onder het mom van een mooi plaatje
schieten stonden wij bij te komen. Toen komt er een sportieve
jongeman naar beneden en die keek meewarig naar mij en Yvon
haar schoenen en zei, je kan nog een stuk omhoog maar dan kom je in
de sneeuw en die is te slippery en succes! Bedankt vriend dacht ik
maar wij zijn niet bang van een beetje sneeuw!! Dus een paar
honderd meter verder op komen we een Aziatisch stel tegen die ook
vertelden van erg veel sneeuw!! Oeps, maar wij willen het met onze
eigen ogen zien dus na een paar steile stukken stonden wij voor een
heus sneeuwval maar het had ook een ski piste kunnen zijn en na 10
meter in de sneeuw was het wel wel duidelijk, wij konden niet
verder zoals de Amerikanen voorspeld hadden….. Wel heel veel
sneeuwfoto’s gemaakt om die ooit eens up te loaden zodat
jullie kunnen zien dat er veel sneeuw is en je hier makkelijk kan
skiën enzo. Kortom het wintersport gevoel hadden wij in korte broek
;-)
Toen naar beneden lopen en dat ging best soepeltjes en daar waren
nog wat van die ploppende en sissende modderpoelen te zien en dat
blijft gek, smeltwater sijpelt door spleten in de rotsen en komt op
dat kokende magma, verdampt en komt omhoog als gloeiend en vaak
giftig gas, in een modderpoel die begint te borrelen en sissen maar
ook ploppen en het ruikt enorm naar zwavel (tot zover de Geologie
les van Chriet T., wie kent hem niet) Toen weer de camper in want
er waren nog veel meer haarspeldbochten en mooie uitzichten en
fotomomenten. Uiteindelijk komen wij weer bij punt 9, een mooie
meadow (grasland dus zonder de koeien) en ik reed een parkeerplek
voorbij maar kon iets verder wel parkeren en we liepen terug om nog
meer foto’s te maken. Toen hoorde ik een auto die veel te hard
reed, dat was te horen aan het motorgeraas en ik keek die kant van
het geluid op. Zie ik een Cherokee slippen door de bocht, ik dacht
gaat die snuiter echt driften, het geluid van slippende banden op
het asfalt was goed te horen. Toen gleed de auto met zijn
achterkant iets verder weg richting berm en de chauffeur wilde
corrigeren en deed dat niet zo goed, hij trok aan zijn stuur om de
auto uit de besneeuwde berm te halen en kwam dwars op het asfalt en
door de snelheid rolde de auto twee keer over de kop om op zijn
wielen achterstevoren in de sneeuw terecht te komen. Het was alsof
ik naar een film zat te kijken …… Toen gingen Yvon en ik maar
rennen want wij zijn allebei BHV-er en kunnen misschien hulp bieden
maar we zagen de chauffeur al door het raam in zijn deur de auto
uit klauteren en hij riep I am okay!! Gelukkig maar. Hij liep wat
verdwaasd rond en Yvon pakte wat spullen van die meneer op die uit
de auto waren gegooid en toen zagen we allebei een lege fles Vodka,
en een halfvolle fles bier en van die kleine Flugelflesjes. En ligt
nooit rommel op straat dus dat kwam waarschijnlijk uit de auto. Die
snuiter zag er trouwens uit als de broer van Catweazle maar dan
zonder Touchwood. Het leek allemaal goed afgelopen te zijn maar je
moet er niet aan denken als er een tegenligger was geweest of dat
er iemand had gelopen daar. Wat wel gek was is dat een aantal
mensen 9-1-1 belden maar er is daar gewoon GEEN bereik. Dus als er
iets ergs zou gebeuren kan je de hulpdiensten NIET waarschuwen.
Best gek, de Park-Rangers hebben een walkietalkie en dat werkt wel.
Wij besloten om verder te rijden en Catweazle kreeg een lift van
vriendelijk Amerikaanse mensen naar de politie of zo. Wel dachten
wij de Park Rangers te informeren over het ongeluk als ooggetuigen
en de flessen drank.
Wij zijn rustig doorgereden en nog op de Devastated Area geweest,
een plek waar in 1915 een hele grote vulkaanuitbarsting is geweest,
rotsblokken van 50 ton lagen 5 mijl verderop en een bos was
helemaal weg gevaagd en zelfs de wortels uit de grond en zoiets was
nog nooit gezien, nu staan er weer bomen. Helaas was Bumpass Hell
gesloten want daar hadden wij graag rondgekeken. Daarna waren wij
bij de uitgang van het park en even melding gemaakt van wat wij
gezien hebben. Ze vroegen of wij op de US Park Ranger wilde
wachten, een soort park politie en dat wilden wij wel. Wat eten en
drinken en na een half uur was meneer M.Smith (what’s in a name) er
wij deden verslag net als bij de politieseries op tv, reuze leuk
wel eigenlijk. Na 20 minuten weer klaar en wij hadden nog niet zo
veel gelopen dus wij maakten een mooie wandeling om het Manzanita
Lake, een prachtig meer en bijzonder veel mooie en bijzondere
vogels gezien. Wij misten Bert wel even maar die is in IJsland.
Wij dachten toen maar op huis aan te gaan maar meneer TomTom wilde
ons weer via alle hoogtes en haarspeldbochten sturen en daar hadden
wij geen zin in, een alternatieve route bedacht en dat ging even
fout maar uiteindelijk door hele andere landschappen gereden en
keurig op tijd weer thuis op de camping in Mineral. Daar hield een
camper die aan het inparkeren was ons op en daar zaten de Duitse
buren in die naast ons stonden in Groveland. Reuze gezellig! Een
andere buurman uit Amerika was vandaag aan het vissen geweest en
bracht ons Regenboogforel die Yvon heerlijk heeft opgegeten. Ik
wacht tot hij een beer vangt en ik een broodje beren vlees kan
eten. Tot zover deze bewogen en mooie dag want de zon scheen de
hele dag. Morgen gaan we weer op pad naar de staat Oregon (zo kom
je nog eens ergens)
Met vriendelijke groet
Yvon en Fritzel
ps alle spectaculaire en mooie foto's wachten op een plek met goed internet zoals een supermarkt maar er is één geluk bij en dat is dat de dia avond korter wordt ;-)
Reacties
Caro 12-06-2022 08:55 {{button-62679}}
Helaas geen broodje beer 🐻 op het menu maar Yvonne wel genoten van een super verse vis.
Jullie maken genoeg mee en ik ben wel weer benieuwd naar de foto’s hoor. Je bent wel ff zoet met het uploaden als je weer inner bewoonde wereld bent 😳.
Maria 12-06-2022 09:41 {{button-62691}}
Marijke 12-06-2022 11:01 {{button-62694}}
Jullie komen op veel prachtige plekjes, fantastisch.
Nog veel plezier en nog veel leuke avonturen.
Anneke 12-06-2022 11:52 {{button-62695}}
Doessie 12-06-2022 12:44 {{button-62701}}
Nou veel plezier vandaag met Yvon
Pimdeb2002 12-06-2022 16:08 {{button-62708}}
KeesHteL. 12-06-2022 19:35 {{button-62714}}
Arthur Blom 13-06-2022 01:32 {{button-62723}}
Dries Kennis 13-06-2022 13:41 {{button-62745}}
Nog veel vk plezier.
Anja 14-06-2022 21:34 {{button-62812}}