Vliegenslangzaam

Het is in Nederland nu bijna 6 uur ’s ochtends, hier is het net half negen ’s avonds geweest. De vliegreis zit erop en we zijn inmiddels al zo’n 26 uur wakker. Nog even snel dit verhaaltje voor het slapengaan, en dan zullen we ook slapen als roosjes!

Zaterdagochtend 26 mei om 5:45 (Nederlandse tijd) vertrokken we met onze koffers vanaf huis. We liepen door het altijd pittoreske Leiden naar het station om met de trein naar Schiphol te gaan.

Zoals het ons brave reizigers betaamt, waren we ruim op tijd aanwezig. Hierdoor moesten we dus ook heel lang wachten voordat we eindelijk konden boarden voor ons eerste vliegreisje. Dit was van Schiphol naar München om daar vervolgens over te stappen. Het was niet alleen een klein reisje, het vliegtuig leek ook wel speelgoed. Er waren 2 rijen van 2 stoelen aan weerszijden van het vliegtuig, en er paste voor ons gevoel net een schoolklas in het vliegtuig. 

Gelukkig duurde dit maar 1,5 uur. De overstap in Duitsland ging soepeltjes. Oja, we werden er wel uitgepikt voor een uitgebreide check waarbij ook al onze spullen werden gecontroleerd op sporen van springstof, spannend. Daarna konden we al snel boarden in het tweede vliegtuig. Dit was juist weer het grootste vliegtuig waar we ooit in hadden gezeten, een heuse dubbeldekker! Heel wat uren, films, cola’s, mislukte slaappogingen en vliegtuigmaaltijden verder kwamen we aan in Los Angeles. Wohoo! Het voelde overigens wel erg zinloos om via München te vliegen, want vanaf daar vlogen we weer over Amsterdam waar we 5 uur eerder vandaan waren vertrokken.

We werden warm onthaald door de Amerikanen met een 1,5 uur durende rij voor de douane. Maar dat mocht de pret niet drukken (deed het wel een beetje) want daarna gingen we onze auto ophalen! 3 jaar geleden was onze ervaring met verhuurbedrijf Alamo niet al te best, maar dit jaar ging het gelukkig goed. Met ons rode wagentje zijn we naar de AirBnB in West Hollywood gereden en werden we ontvangen door onze gastheren.

We huren een kamer en-suite in hun appartement. En dat appartement… wouw.. dat is echt… het lelijkste ooit! Een combinatie van barok, disco en kringloopwinkel komt het meeste in de buurt denk ik. We hebben geprobeerd alvast een foto te maken maar die is wel wat donker. Maar zelfs op de donkere foto is de replica van Michelangelo niet te missen.

Net hebben we een stukje gewandeld over Sunset Blvd (wat hier op 1 minuut lopen vandaan ligt) en hebben we gegeten in een typisch Amerikaanse sportbar. En nu is het tijd om EINDELIJK te gaan slapen. Daaaaaag.