Van Kootenay tot en met Mount Revelstoke National Park

Kootenay National Park, inclusief beer.

De zondag hebben we gebruikt om het Kootenay National Park te bekijken. Dit is een lang, smal park met maar 1 weg. De entree van het park is spectaculair via een smalle kloof. Een wandeling meteen bij het begin van het park staat in de top 10 van dingen die je gedaan moet hebben en dus hebben ook wij de Juniper trail gelopen. Een mooie wandeling, maar niet zo spectactulair omdat je boven de kloof langs loopt. Daarna verder gereden en diverse keren gestopt. Helaas konden we niet op een veilige manier stoppen toen we een beer zagen, dus ook geen foto’s gemaakt. Wel nog gestopt bij de Paint Pots en de spectaculaire Marble Canyon.

We wilden kamperen op de Tunnel Mountain I campground. Toen we er langs reden zagen we dat dit weer een mooie camping is met allemaal plaatsen in het bos, zoals we dat ook kennen van de nationale parken in Amerika.  Helaas stond er bij de ingang een bord FULL. Daarom maar doorgereden naar Tunnel Mountain II. Daar bleek gelukkig wel plaats te zijn, alleen is dit niet zo’n mooie camping. Het zijn allemaal heel breden wegen waarbij aan weerskanten van de weg campers en caravans kunnen staan. ’s Avonds nog even het plaatsje Banff ingegaan om informatie te halen bij de visitor information centre over het nationale park Banff waar we nu staan. We hebben het plan om naar Lake Louise  en Lake Moraine te gaan. Lake Louise is het bekendste meer in het park, en het drukst bezochte. We wilden dus weten of we er met een bus konden komen. Bij Lake Louise kan dat wel, maar naar Lake Moraine, wat minstens zo mooi moet zijn, niet. Daarom besloten met de camper te gaan. Daarna nog een kop koffie gedronken in het stadje.

Meren, een beer en een hert.

Maandag 19 juni weer vroeg opgestaan. Advies was om voor 9 uur bij Lake Moraine te zijn, en om 8 uur reden we al weg. We zijn gereden via de Bow valley Parkway, een parallel weg van de snelweg. Dat hebben we gedaan omdat daar de grootste kans zou zijn om wild te spotten. En dat klopte. We zagen een beer en een hert. Bij de zwarte beer wel gestopt, maar helaas was die al weer in het struikgewas verdwenen, dus weer geen foto’s. Iets over negenen waren we bij Lake Moraine en daar kregen we een grote teleurstelling: De parkeerplaats was vol. Er zat niets anders op dan de 14 km weer terug te rijden. Dat hebben we gedaan tot het dorp Lake Louise. Daar na wat zoeken de camper kunnen parkeren. Vandaar toen de shuttle bus naar Lake Louise genomen. Dit meer is inderdaad schitterend en de moeite waard. Vandaar nog een wandeling ondernomen naar twee andere meren, Mirror lake en Lake Agnes. Dit was een aardige wandeling met een paar honderd meter hoogteverschil. Een heleboel mensen vonden dit geen probleem, zodat het daar ook druk was, maar gelukkig niet zo druk als bij Lake Louise. Bij het bovenste meer, Lake Agnes was een theehuis. Helaas was het daar erg druk, zodat we toch ons eigen brood maar hebben opgegeten met ons eigen water. Daarna weer afgedaald naar Lake Louise en toen met de shuttle terug naar het dorp.

We wisten ondertussen dat de weg naar Lake Moraine was afgesloten, omdat het daar te druk was, alleen gewone auto’s werden er nog ingelaten, als er een andere auto vandaan was gekomen. De weg zou om 5 uur weer open gaan, dus daar toen maar op  gewacht. In de tussentijd wel vast de volgende camping gereserveerd. Na voor 75 Canadese dollars te hebben getankt, en de tank nog lang niet vol was, de gok genomen en naar boven gereden. Het was nog redelijk vol, maar gelukkig konden we parkeren. Lake Moraine bleek de moeite wel waard te zijn, eigenlijk mooier dan Lake Louise. Foto’s gemaakt, maar ook gewoon zitten genieten van het uitzicht. Daarna weer via dezelfde weg terug naar de camping, maar helaas geen wild meer gezien. Uiteindelijk waren we om half negen op de camping, het was een lange, maar mooie dag.

Wow, de Icefields Parkway!

De Icefields Parkway loopt van Lake Louise naar Jasper en is volgens sommigen de ‘most scenic highway’ van Canada. Na maandag 20 juni kunnen we zeggen dat het zeker een schitterende weg is, zelfs in de regen.

We vertrokken redelijk vroeg, het eerste stuk weer over de parallelweg van de snelweg, in de hoop wild te zien. Helaas, niets gezien. Na een korte stop om brood te kopen en de dorst van de camper te lessen in Lake Louise zijn we de Icefields Parkway opgereden. Dit is een werkelijk schitterend aangelegde weg, door een adembenemend landschap. We zijn uiteraard diverse keren gestopt om het van af uitzichtspunten goed te kunnen bekijken. Gelukkig konden we de camper steeds goed kwijt. Zeer nat hoogtepunt was het glacier adventure. Hierbij ga je met een speciaal gebouwde bus een gletsjer op. We kochten de kaartjes om 3 uur, toen was het nog redelijk weer, met een zonnetje. We vertrokken pas om kwart over vier en toen regende het. Helaas bleek het in de gletsjerbus ook te regenen. Volgens de chauffeur had het ding 1,3 miljoen dollar gekost, maar voor dat geld kunnen ze hem kennelijk niet waterdicht maken, en Joeke werd echt zeiknat. We mochten een half uur op de gletsjer rondlopen, in de stromende regen. Toch nog wat foto’s gemaakt, het blijft iets unieks daar op te zijn. Helaas begon het ook nog te onweren, en moesten we daarom binnen een kwartier weer terug de bus in.

We hadden ook kaartjes voor de glacier skywalk, waarbij je op een glazen brug over een gletsjer kunt lopen. Deze kaartjes zijn gelukkig langer geldig, en gaan we daarom op de terugweg vanuit Jasper gebruiken, hopelijk is het dan mooi weer.

Het was ondertussen toch wel aardig laat geworden en dus in de camper een kop soep gemaakt, en daarna verder gereden in de regen. Onderweg bij de Sunwapta Falls in een restaurant gegeten. Joeke had gerookte zalm, en die was verrukkelijk. Thuis klaarmaken is wat lastig…. Daarna weer doorgereden en geen stops meer gemaakt bij uitzichtpunten. Nog wel voor een zwarte beer gestopt, maar geen foto’s kunnen maken. Op de foto’s zag je alleen struiken.

Om half tien waren we op de camping, die we gelukkig gereserveerd hadden. Toch wel knap, om 12 uur te doen over een ritje van 280 km. De camping is er weer één zonder voorzieningen, en we staan weer heerlijk in het bos.

Maligne Valley

21 juni wilden we Maligne Valley bekijken. Het aan het eind van het dal en de weg liggende Maligne meer is volgens onze reisgids waarschijnlijk het meest gefotografeerde deel van Jasper nationaal park, en dat wilden wij uiteraard ook zien.

De wekker ging weer op tijd, half acht, maar we hadden geen van beiden echt zin om op te staan, en zijn dus blijven liggen. Uiteindelijk zijn we rond een uur of half tien opgestaan en de kou ingegaan. Na het doen van boodschappen in Jasper doorgereden tot aan het meer. Zo laat zijn we nog nooit op pad gegaan. Onderweg moesten we stoppen omdat er allemaal auto’s stil stonden. We weten ondertussen dat dit gebeurt als er wild is gezien. We konden nog net zien dat het een hert was. Even verder op stonden er weer auto’s stil, dit keer konden we nog net een zwarte beer zien.

Gelukkig was er bij het meer nog plaats voor de camper, parkeren begint in deze drukke parken steeds meer een issue te worden. We hebben de Mary Schäffer loop gedaan, een wandeling van ruim 3 km., deels langs de kust van het meer. We hadden gehoopt het Spirit Island te zien, een icoon in de Canadese Rocky Mountains. Dat viel echter tegen, het eiland lag veel verder weg en we hebben het dus niet gezien. Toen we uiteindelijk hadden besloten dat we toch een boottocht wilden maken om het eiland te kunnen zien bleek dat er geen tickets meer waren. Het was ondertussen gelukkig wel opgehouden met hagelen, maar koud was het nog steeds. We zijn vervolgens weer teruggereden. Onderweg moesten we nog even stoppen omdat er kennelijk wild de weg was overgestoken, maar wij hebben het niet gezien. Even verderop stonden er weer allemaal auto’s stil in de kant van de weg. Na wat speuren zagen we dat het om een arend ging die in een boomtop zat.

Uiteindelijk gestopt bij de Maligne Canyon, een kloof aan het begin van de weg. Daar een stukje rondgewandeld en gekeken bij deze werkelijk schitterende kloof, hiel diep, heel smal, en weer anders dan de andere canyons die we gezien hebben. We hebben zelfs een stukje in de zon gelopen!

Daarna nog even in het toeristenplaatsje Jasper rondgelopen, maar daar is niet veel aan. In een café zagen we op een televisiescherm dat het 15 graden was, en dat het dat morgen ook weer wordt, met weer kans op regen. We zijn wel heel blij dat we niet in een tent kamperen, maar comfortabel in onze camper.

Weer wow, weer de Icefields Parkway, dit keer met grizzlybeer.

Jasper is het noordelijkste punt van onze reis, vanaf nu zakken we langzaam af richting het zuidwesten. Het eerste stuk van deze reis hebben we de 22e afgelegd via de schitterende Icefields Parkway. Eerst waren we echter een paar kilomter naar het noorden gereden om met de tram in Jasper de berg op te gaan, daar had Joeke het voor de vakantie al over. Hoewel het geen mooi weer was, bewolkt en koud, besloten toch de 1000 m. met het liftje omhoog te gaan. Boven begonnen aan de wandeling naar de top, nog 200 meter hoger. Het was echter zeer koud, 3 oC, met heel harde wind, zodat Joeke halverwege besloot terug te gaan. Ik ben wel wel doorgelopen naar de top, maar door de bewolking was het zicht helaas slecht, hoewel er door de wind af en toe een gat kwam in het wolkendek. Terug in het bergstation van de lift een kop koffie gedronken, en toen we dat deden zagen we een berggeit, dus gauw foto’s gemaakt. Toen ook geleerd dat de beesten die we dinsdag hadden gezien geen geiten waren maar big horn schapen.

Daarna de Icefields Parkway op. Eerste stop waren de Athabasca Falls. Het water stort zich hier werkelijk met donderend geweld naar beneden, schitterend om te zien. Daarna doorgereden naar het Icefield centre om de glacier skywalk te gaan doen. Hierbij loop je over een glazen vloer, 300 meter boven het dal. We hadden hierbij gelukkig wat zon en het was een schitterende ervaring. Blij dat we dat dinsdag niet meer hadden gedaan.

Hierna doorgereden richting Lake Louise, het was de bedoeling daar op de camping te gaan staan. Onderweg zagen we weer auto’s langs de weg, er was dus wild. De mensen stapten echter al weer in, dus zijn we doorgereden. Toen we weer auto’s zagen staan zijn we wel gestopt, en nu was het raak, een grizzly beer! Nog foto’s van kunnen maken ook, eindelijk.

In het dorp Lake Louise bleek dat de camping waar we wilden gaan staan vol was, en we hadden niet gereserveerd. Toen maar doorgereden naar Yoho nationaal park. Daar bleek dat de Crazy Horse camping ook vol is. Gelukkig was er wel plaats op de hele kleine camping Monarch. Hier zijn helemaal geen voorzieningen, alleen een poepdoos, geen wc met stromend water, en al helemaal geen douche. Op de andere campings was dat allemaal wel. Voordeel van deze camping is dat die bijna niets kost CAN $ 17,50, ongeveer € 13,-. Uiteindelijk waren we om 7 uur op deze camping, weer een welbestede dag.

Yoho National Park, een mooie wandeling.

’s Ochtends eerst naar het visitor center gegaan om informatie te vragen over de bezienswaardigheden en wandelingen. Daar bleek dat veel paden door de sneeuw nog niet toegankelijk zijn. Eén weg naar een mooie waterval gaat zaterdag de 24e open. Besloten de geadviseerde wandeling bij Lake Emerald te gaan doen, en daar hebben we geen spijt van. Het eerste stukje was vlak en langs het meer, maar daarna ging het redelijk steil omhoog naar het Emerald Basin, een ‘kom’ tussen allemaal bergtoppen en een gletsjer. Daar hadden we dus mooi zicht op. Deze wandeling was ook niet zo druk. We dachten eerst dat we de enigen waren, dus maakten lawaai om een verrassing met een beer te vermijden. Later bleek dat er toch best wel veel mensen op het pad waren. We bleven ons verbazen over de variatie aan bloemen en planten. Ook leuk was dat het een keer warm was, geen vest aan, maar een t-shirt.

De terugweg ging langs de andere kant van het meer, daar is door omstandigheden een ander, vochtiger bos.

Daarna doorgereden naar de camping bij het plaatsje Golden, die we na de ervaringen van gisteren maar gereserveerd hebben. Onderweg nog boodschappen gedaan bij de plaatselijke supermarkt. Die is toch wel kleiner dan de Walmart superstores die we in Amerika hebben gehad, en ook de parkeerplaats was een stuk kleiner. Gelukkig had de supermarkt wel wijn, dus een flesje meegenomen. Pas later zagen we dat de wijn alcoholvrij is…..

Op de camping staan we weer in het bos, voor het eerst in een loofbos. We moesten er aan wennen dat het warm is in de camper.

Glacier National Park

Zaterdag 24 juni zijn we naar Glacier National Park gegaan, dit is een ander park dan waar we al geweest zijn, het ligt in Canada. Maar eerst zijn we ’s ochtends de Wapta Falls gaan bekijken. Dit is een zeer brede waterval, ruim 150 meter, schitterend om te zien. Omdat je er 2 keer heen moet lopen, na 2 km. over een grindweg te hebben gereden, was het er ook niet super druk.. Daarna zijn we dus doorgereden naar Glacier. We wisten al dat dit park moeilijk toegankelijk is, omdat de bergen hoog en steil zijn. Dat bleek, een heleboel paden was nog afgesloten. Uiteindelijk naar de Illecillewaet camping gegaan en van daar uit een korte wandeling gemaakt naar het punt waar twee rivieren samen komen. Dit is weer een leuke camping onder de bomen, maar de plaatjes zijn best klein.

Bij de reis er naar toe kregen we er zo maar een uur bij, omdat we in een andere tijdzone kwamen. ’s Avonds bleken onze inwendige klokken nog niet aangepast, we zaten al vroeg te gapen.

Mountain Revelstoke National Park.

Zondagochtend vertrokken naar Mount Revelstoke National Park. Het was de bedoeling de Meadows in the Sky Parkway te rijden. Die gaat over een lengte van 25 km. duizend meter omhoog. Boven wilden we dan een mooie wandeling maken, in een gebied dat een totaal andere vegetatie moet hebben dan we tot nu toe hebben gezien. Helaas ging dat niet door, de weg was nog niet open omdat er nog sneeuw lag. Er valt altijd een paar meter sneeuw, en kennelijk is dat pas half juli weg, dat gaat de weg open. We hebben de weg gereden tot waar dat mocht, en daarna nog een stuk op de weg gelopen, tot we in de sneeuw stonden.

’s Middags nog de Giant cedars bekeken, reusachtige bomen van ruim 500 jaar oud, met een enorme omvang. Mooi om te zien, en het is de enige plek in Canada waar zo’n bos is.

Daarna op weg gegaan richting North Cascades, het laatste park van deze vakantie. Gestopt op de camping met internet in Sicamous. We moeten wennen aan de warmte, in de camper staat de airco nu aan en buiten worden we gek van de muggen.