Reiservaringen van 16-22 mei
Door Elly en Frits - 23-05-2017 21:00
Dinsdag 16 mei, van Amsterdam naar Vancouver
Na een prima ontbijt in het Park Inn hotel bij Aalsmeer, waar we de
nacht doorbrachten, vertrokken we naar Schiphol. In tegenstelling
tot wat we verwachtten, verliep de hele procedure van inchecken t/m
in het vliegtuig stappen zeer vlot. Het lijkt erop dat na de chaos
een paar weken eerder veel verbeteringen in de logistiek zijn
doorgevoerd.
We hadden een vlucht van 8 uur naar Toronto. Daar hebben we 2 uur
op het vliegveld doorgebracht om vervolgens nog een etappe van 5
uur af te leggen naar Vancouver. Rond 18..00 u plaatselijke tijd
(Nederlandse tijd 3 uur ’s morgens) kwamen we daar aan, aardig
‘gaar’ van de reis en het gebrek aan slaap, Bij de
douanecontrole hoefden we gelukkig niet lang te wachten en ook het
oppikken van de koffers ging vlot. Voor ik het in de gaten had zat
Frits al in een limousine taxi die direct voor de uitgang stond, te
moe om verder rond te kijken. Dat betekende een duur ritje naar ons
hotel in het centrum van de stad.
Woensdag 17 mei, Vancouver
Na onze, tijdens vakanties in de USA gebruikelijke, start met een
ontbijtje en koffie bij de Starbucks hebben we de stad verkend.
Vancouver telt ca. 600.000 inwoners en met de stedelijke
agglomeratie erbij ruim 2 miljoen inwoners. Het is de op twee na
grootste stad van Canada.Het eigenlijke centrum van de stad is heel
goed lopend te doen. Wat opvalt is dat de stad beslist niet druk
aandoet. De mensen gedragen zich niet gejaagd en het verkeer rijdt
tamelijk rustig. Ons hotel lag in de buurt van het oudste stadsdeel
Gastown, een leuke en sfeervolle wijk om doorheen te kuieren en te
genieten van de cafeetjes en de typische bezienswaardigheden in de
wijk, zoals b.v. een stoomklok, die elk kwartier een
melodietje fluit (zie foto). Vervolgens lieten we ons met een
glazen lift omhoog voeren in een uitkijktoren van rond de 160 meter
hoog, de Vancouver Lookout, waar we een fantastisch uitzicht hadden
over de vele wolkenkrabbers en de havens. Ondertussen meerden twee
grote cruiseschepen aan. Aan het eind van de dag besloten we
fietsen te huren en door het Stanley Park te gaan fietsen. Dat
bleek een goede keus te zijn. De jetlag sloeg flink toe en door het
fietsen langs de buitenranden van dit park dat op een schiereiland
ligt, hadden we de mooiste uitzichten op de haven en de oceaan. De
frisse wind maakte ons weer een beetje wakker. Rond etenstijd
trokken we weer naar Gastown, waar ik via Tripadvisor een lekker
restaurantje vond.
Donderdag 18 mei, RV ophalen
Ons was toegezegd dat we opgehaald zouden worden vanuit ons hotel
Sandman in het centrum om naar het afhaalpunt van Canadream, de
camperverhuurder, gebracht te worden. Vlak voor de afgesproken tijd
kregen we echter een telefoontje dat de afhaaldienst stond te
wachten bij het hotel met dezelfde naam vlakbij het vliegveld.
Moesten we alsnog een taxi nemen, gelukkig deze keer aanzienlijk
goedkoper. We werden uiterst vriendelijk ontvangen en kregen een
goede uitleg over de ins en outs van de camper. Er kwam speciaal
een meneer uitleggen hoe we de kinderstoelen voor onze
kleinkinderen veilig kunnen installeren. Zij voegen zich samen met
Wieke over een kleine week bij ons om een stukje mee te reizen.
Rond half een vertrokken we richting ons eerste reisdoel, Whistler,
zo’n 150 km. We wilden de eerste dag niet te ver rijden en
voldoende tijd nemen om onze spullen een plekje te geven in de
camper en voedsel in te slaan. De camper is een slag luxer dan die
van vorig jaar in de USA. Frits bestuurt ‘m als een ervaren
chauffeur met groot rijbewijs (ooit in een ver verleden heeft hij
zijn vrachtwagenrijbewijs gehaald).
Onderweg kregen we een mooie eerste indruk van het berglandschap.
De toppen lagen nog onder de sneeuw. Dit gebied is een van de
grootste skigebieden van het continent van Noord Amerika. Maar daar
kwamen we niet voor. Die avond lagen we vroeg in bed, vooral met
het oog op een lange reisdag die we de volgende dag zouden
krijgen.
Vrijdag 19 mei, Wells Gray Park
We waren beiden al om 6 uur in de ochtend wakker, vermoedelijk nog
als gevolg van de jetlag. Ik overwoog om de vroege uurtjes te
benutten door even een stukje te gaan hardlopen in het nabij
gelegen bos, maar was net iets te huiverig voor eventuele beren op
mijn pad. Gisteren hadden we meerdere keren borden langs de weg
gezien die waarschuwden voor beren. In plaats daarvan besloten we
heel vroeg te vertrekken en ik bedacht dat ik beter een andere keer
een stukje langs de weg zou kunnen rennen. Ik had dat nog niet
bedacht of we zagen bij het verlaten van de campground een zwarte
beer aan de kant van de weg! Onze dag was meteen goed, natuurlijk
vooral omdat we ‘m zagen vanuit de veiligheid van de camper. Twee
uur later zagen we er opnieuw een. Deze beer hebben we goed kunnen
fotograferen; hij bleef rustig aan de kant van de weg scharrelen.
We vermoeden dat we ze te zien kregen vanwege het vroege tijdstip
en het feit dat het heel rustig op de weg was.
De tocht vandaag voerde door berggebied, waarbij we veel hebben
geklommen en uiteraard ook gedaald (helling percentages van 13%).
De wegen zijn in vergelijking met die in Amerika, smaller, maar
goed te doen. We reden telkens over 2 baans wegen. We zagen veel
snel stromende creeks, riviertjes. Soms lag er nog sneeuw langs de
kant van de weg. En overal stonden bordjes met een vis erop. Dit
gebied staat bekend om de aanwezigheid van diverse zalmsoorten: een
hele grote die koningszalm of springzalm wordt genoemd en een
gewicht van 60 kg kan bereiken; een kleinere soort met een gewicht
van 20 kg, die sockeyezalm heet ( die gaan we straks eten, ziet er
haast rood uit!) en verder onder meer de zalm die wij kennen als
roze zalm. Het bijzondere van de zalm is dat ze een geweldig
oriëntatievermogen hebben en hun geboorteplek herkennen aan de
smaak van het water. Ze keren terug naar hun geboortegrond in de
rivier, nadat ze 1-5 jaar (afhankelijk van de soort) in de oceaan
geleefd hebben. De zalmen zwemmen tegen de stroming in de
rivier op, paaien daar en sterven, als ze onderweg al niet zijn
opgegeten door de beren of vissende mensen.
Na een tocht van ruim 10 uur zijn we via Kamloops en Clearwater
aangekomen in Wells Gray Park. Vlak voor aankomst zagen we voor de
derde keer een beer. Hoe bijzonder is dat! Voor ons in elk geval,
voor de campinghoudster is het in het geheel niet bijzonder. Toen
ik informeerde of het veilig was om te rennen, begon ze bijna te
lachen, ‘de beren rennen eerder voor jou weg’. Zo….op naar een
hardlooprondje morgenochtend.
We zijn behoorlijk moe van de reis, maar genieten nu van ons plekje
aan een stromende rivier. Straks de heerlijke zalm bereiden; mijn
taak, want Frits heeft het hele eind gereden.
Overigens…we hebben al een paar dagen geen wifi. Frits heeft voor 5
dollar een wificode gekocht, de dame van de receptie gaf ons echter
weinig kans dat het zou werken. Hier in dit park hebben we zelfs
geen gps bereik. Dat betekent geen Volkskrantje downloaden, geen
facebook nieuws bekijken, geen appjes versturen etc. Het voelt toch
een beetje onwennig.
Zaterdag 20 mei, Wells Gray Park
We stonden vroeg op en zagen buiten een strak blauwe lucht. Voor
mij een seintje om de hardloopschoenen aan te doen. Ik maakte een
prima rondje en zorgde ervoor zoveel mogelijk plekken met bossages
etc. te vermijden. Ik kon zelfs tijdens het lopen mijn angst om een
beer tegen te komen loslaten. Gelukkig was ik al terug toen ik
hoorde dat er een beer op het terrein gesignaleerd was!
Frits en ik hadden vandaag een rustdag. D.w.z. dat we al wandelend
van de prachtige omgeving in dit park wilden genieten. Het staat
bekend om de vele watervallen (maar liefst 250), waarvan we de drie
bekendste gezien hebben. De Helmcken waterval is 141 m hoog en een
van de grootste van Canada. Rond de waterval lag nog een dik pak
sneeuw. De Dawson waterval is juist heel breed (90m), waardoor hij
ook wel ‘Little Niagara Falls’ genoemd wordt. Indrukwekkend om deze
natuurfenomenen te zien. De derde waterval lag op een paar km lopen
van de parkeerplek. Daar kwamen we aan toe nadat we eerst genoten
hebben van een broodje met gebakken ei, vers klaargemaakt in de
camper op een parkeerplaats. Inmiddels was de temperatuur opgelopen
tot 27 gr, best warm voor een hiking met de nodige klimmetjes en
temeer omdat we nog een beetje moeten wennen aan het warme weer.
Volgens Frits had ik ook nog ’s een marstempo (zei hij pas toen we
al bij de camper terug waren!). We hebben onderweg meerdere
hikingroutes gezien, die we graag hadden willen lopen, maar toch
niet aandurfden. Er werd telkens gewaarschuwd voor beren, ook
grizzly’s, en verder zitten in dit gebied wolven. Het wordt
afgeraden te gaan lopen als je niet met een groep bent. Voor de
komende dagen gaan we op zoek naar een gids, dat voelt net wat
veiliger.
Nu zitten we naast de stromende rivier enorm te genieten van de
rust, het geluid van het water en het warme avondzonnetje. Morgen
maken we weer een flinke ruk richting Jasper National Park.
Zondag 21 mei, Jasper National Park
Opnieuw gingen we vroeg op pad, op weg naar ons volgende reisdoel.
We reden 350 km op de highway 5, een 2 baans weg naar de staat
Alberta, waar we een paar dagen zullen blijven in Jasper NP. De
naam te gebruiken voor een park klinkt ons wat raar in de oren,
omdat onze oudste kleinzoon ook Jasper heet. Het was bijzonder
rustig op de weg. We hadden wonderschone uitzichten op de
besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains, we zagen groen
begroeide berghellingen, vooral met dennen, sparren en daartussen
wat loofbomen. Opnieuw zagen we vele kleine en grotere rivieren,
alle snelstromend. Dit gebied moet voor vissers een waar walhalla
zijn. Op een gegeven moment passeerden we Fraser River, een
belangrijke rivier in West Canada, die naar de delta van Vancouver
stroomt. In het verleden trok de rivier veel goudzoekers. We werden
via reclameborden gelokt om een riviersafari te doen, waar we voor
100 dollar p.p. een uur lang op een bootje langs de oevers zouden
varen en we mogelijk grizzly’s, elanden en ander wild zouden kunnen
zien. Hier trapten we natuurlijk niet in!
Inmiddels zitten we in wildernesspark Wapiti, vlakbij het plaatsje
Jasper (4000 inwoners). Gelukkig had Frits dit thuis al
gereserveerd; alles zit vol hier. Het ligt midden in beboste
natuur; helaas genieten we niet van de rust. Een paar van onze
overburen bieden tegen elkaar op met luide muziek😬😳.
Op een gegeven moment is Frits er even heen gelopen met de vraag of
de muziek ietsje zachter kon. De drie jongens putten zich uit in
verontschuldigingen en zetten onmiddellijk de muziek heel
zachtjes.
Maandag 22 mei, Jasper NP
Vandaag stond in het teken van wandelen. We hadden de hele dag
zonnig weer en een aangenaam wandeltemperatuurtje. We hebben een
loop van ongeveer 10 km gedaan, klimmend en dalend over
heuvelachtig en bebost terrein langs vijf kleine meren. Doordat ze
verschillend van diepte zijn, hebben ze elk een eigen kleur,
variërend van bruin naar groen naar turkoiseblauw. Er zouden bevers
zitten, maar die hebben we helaas niet kunnen spotten. Ook geen
beren overigens; we liepen midden op de dag en dan laten ze zich
niet snel zien. Deze route werd druk belopen, dus bij ons geen
angstige blikken links en rechts. Na de wandeling hebben we het
plaatsje Jasper bekeken, genoten van een drankje op een terras en
van de ober kunnen vernemen dat nog geen drie weken geleden het ijs
nog een meter dik op de meren lag. We blijken enorm geluk te hebben
met het mooie weer. Inmiddels zitten we bij een door Frits gemaakt
kampvuurtje bij onze camper, te genieten van van het stromende
water van de rivier vlakbij.
Reacties
Inge 23-05-2017 21:45 {{button-44580}}
Groetjes en liefs, ook van Poul en Deanne
Paula 24-05-2017 12:49 {{button-44626}}
Liefs van ons
henk en greet 24-05-2017 16:00 {{button-44629}}
Nanda 24-05-2017 20:37 {{button-44641}}
koen en ineke 25-05-2017 21:52 {{button-44687}}
We hebben samen jouw bericht gelezen.En door de preciese beschrijving van de omgeving van jou be-
grijpen we hoe jullie genieten.
Groeten,
Koen en Ineke.