Stunning Skagway

Howdy lieve lezers!

Als geluk een landschap was, dan was het beslist de weg tussen Whitehorse en Skagway - specifiek rond Fraser in de provincie British Columbia. Het voelt alsof ik een modeltreintje bestuur door een perfect gemodelleerd bergdal met hoge bergen op de achtergrond, grijsblauwe riviertjes en daartussen brede "rotseilanden" met kleine kerstboompjes en lichtgroen mos. Overal meanderen watervallen en gletsjers. Woorden schieten tekort om te vertellen hoe mooi dit is.

De Alaskaanse stad Skagway aan het eind van deze droomweg is apart. "Oude" houten gevels moeten het goudkoortsverleden doen herleven, maar verhullen de nepheid slecht. Saloons en banken hebben plaatsgemaakt voor dertien in een dozijn winkeltjes met sieraden en souvenirs. Een eindeloze stroom pensionado's met identieke regenjassen, dikke buiken, leggings en kekke gympies wordt uitgespuugd door het pas gearriveerde cruiseschip. Toch is het na alle dagen in de stille natuur leuk om mensen te zien en wat anders te kopen dan boodschappen.

We zijn hier voor de White Pass & Yukon Railroad, een treinrit van drie uur over de - je raadt het al - oude goudzoekersroute. Door de onwaarschijnlijk zware omstandigheden was de aanleg pas na 2 jaar en 2 maanden voltooid. Toen was het goud helaas al op, maar floreerde al gauw het toerisme. We stommelen langs een diep dal, waar de Skagway River doorheen raast. De rotsrichels waar we overheen rijden zijn maar net breed genoeg. In scherpe bochten en op gammel ogende houten bruggen zie je de oude trein in zijn geheel met watervallen op de achtergrond. Het scheelde overigens niet veel of we hadden de trein gemist - de reisgids vermeldde niet dat onze ochtendwandeling van 6 kilometer over rotsen en glibberige 10% hellingen ging. Monique moest het avontuur bijna bekopen met een onvrijwillige duik in Dewey Lake.

Door alle natuurpracht hier in Alaska vergeet ik haast Kluane National Park, alweer drie dagen geleden! Een pad van vlonders en losliggende stenen brengt ons naar de teen van een gletsjer. Nooit geweten dat een "rock glacier" uit steen bestaat in plaats van sneeuw, dus eenmaal boven kijk ik een beetje beteuterd - van onder m'n twee capuchons, met m'n snotneus diep weggestopt in mijn sjaal. Het waait gemeen koud! Niettemin worden we weer eens getrakteerd op een schitterend uitzicht over Dezadeash Lake en de bergen, waarop de sneeuw, zwarte kaalheid, gele bosjes en groene dennen een mooi schouwspel vormen. 

Navigeren in de Yukon is overigens erg grappig. Je moet het hier doen met omschrijvingen als 'bij de blokhut links' en '63,2 km na het beginpunt rechtsaf'. Je kunt je voorstellen dat we regelmatig verkeerd rijden.

Liefs

Emma