Met de vlam in de pijp

Zo, dat was best wel spannend. Rijden met een zware camper van ruim 8 meter. De eerste 2 dagen rijden zitten erop. Maandag hebben we de camper opgehaald ergens buiten Vancouver. We werden keurig geholpen in het Nederlands. De hele camper werd getoond en alles werd uitgelegd. Er zitten nog wel wat truukjes en foefjes aan vast, hoe je warm water aan zet, hoe je de airco aan zet enzo. De auto zelf is een automaat, dus alles met 1 been. Dat was ik niet gewend, maar dat gaat snel. Gewoon niks doen met je linker been ;-) behalve de handrem, die je met de voeten bedient.

Zo vonden we het allemaal erg spannend de eerste dag, zeker ook omdat we best nog moe waren van het tijdsverschil. Gelukkig hoefden we niet ver te reisen de eerste dag. Onderweg zijn we op zoek gegaan naar een Walmart, en na een poosje zoeken kwamen we toch aan. Lydia ging boodschappen doen en Nynke, Geert en Teun speelden Uno.

Om ongeveer 1600 uur kwamen we aan bij de de Camping in Harrison Hot Springs, een dorpje aan een baai tussen de bergen. Het was een kleine camping met loslopende ganzen en veel aziatische Canadezen. Er was ook een leuke schommel. We hebben lekker tacos gegeten met bonen en rijst en saus. We lagen op tijd te slapen; iedereen sliep meteen. Goed geslapen dus de eerste nacht in de camper.

Rond 630 waren we wakker zodat we op tijd verder konden, alle kabels en slangen voor stroomn water erafn de slides weer in... Dat zij. We nog vergeten te vertellen. Onze camper heeft 2 slide outs: een in het zitgedeelte en ook de achterste 'slaapkamer'. Die kunnen we dus uitschuiven zodat er meer ruimte kkomt als de kamper geinstalleerd is. Voor het 2 persoons bed is dat zelfs noodzakelijk, anders past het matras niet. Al met al is deze camper toch een flink stuk groter dan die we de eerste keer in amerika hadden, in 2010, dat had van Lydia niet gehoeven. Doordat we het zitgedeelte uit kunnen schuiven, wordt de ruimte wel comfortabeler, zeker als het regent wel handig.

Na een kort rondje bij de baai van Harrison Hot Springs reden we door de bergen naar Kelowna. Een machtig gezicht! Het ging eerst naar Hope, toen naar Merrit en vandaar naar Kelowna. Onderweg een paar keer gestopt voor wat drinken en een broodje. Het weer was wisselend, soms een zonnetje en soms ook een fikse bui. De camper moest soms flink werken om boven te komen, apart met zo'n automaat, die vanzelf terugschakelt en enorm veel toeren gaat maken. We deden het rustig aan en werden soms ingehaald door mega lange trucks, die makkelijk 110 km/u gingen.

Toen we Kelowna naderden, klaarde het op werd het landschap minder ruig. We zaten echter nog altijd erg hoog, ongeveer 1500 meter. Plotseling doemde Okanagan Lake op, waar Kelowna aan ligt. De navigatie stuurde ons keurig naar de Hiawatha RV camping, waar we ons plekje kregen. We konden er vooruit in, maar de plek was zo krap dat er haast geen ruimte was voor de slide outs, en die hebben we juist nodig voor ons slaap gedeelte. Maar met wat hulp van andere campinggasten, konden we onze Canadream toch goed manouvreren en konden de slides naar buiten. Ik zal nog wel eens een foto maken. Water en stroom ook weer aangehaakt (niet noodzakelijk, je kunt met de watertank en de accu gerust een paar dagen zonder voorzieningen, de ijskast schakelt bv over op gas voor zijn brandstof).

Het was heerlijk weer, dus we gingen naar het strandje aan het meer, tegen over de camping. Nu dus weer zoet water en geen golven, wel lekker koel! Na een paar uur gingen we terug, Nynke en Geert nog even in het zwembad bij de camping, Teun en Lydia maakten eten, pasta. Na de afwas barstte er een onweersbui los, die toch aardig wat regen opleverde. Snel alle dakluikjes dicht! Onze luikjes gaan zo ook weer dicht.