2, 3, 4 en 5 september

Woensdag 2 september 2015

Na een verschoven nachtrust tot ca. 4.00 uur geslapen, daarna lukt het voor beide niet meer. De apparaten weer opgeladen en nog een beetje gelezen om daarna om ca. 6.00 in bad/douchen en aan te kleden. We hadden om 8.00 uur afgesproken, maar om 7.30 klopte Pim al aan dat hij zin in koffie had. Even zoeken waar het ontbijt werd geserveerd om er achter te komen dat het hotel exclusief ontbijt is, maar iedereen in de Moxie’s tegen betaling gaat ontbijten. Met een bacon gebakken ei en aardappel rösti en een kop koffie voor ons drieën, yoghurt, cerials en fruit  voor Anita en zowaar rooibosthee! Konden we er weer even tegen en bestelden een taxi (van) voor ons vieren om half tien. Het werd kwart voor tien, tien uur, kwart over tien en nog steeds geen van. Gelukkig kwam er een andere taxi opdagen, die ons na tien minuten vier blokken verder weer kon afzetten. Lopen was sneller gegaan. We waren vrij snel aan de beurt om onze campers te inspecteren en konden om tien over twaalf eindelijk op pad. Nu eerst boodschappen doen. De Wallmart was toch weer verder weg dan op papier leek, maar een dikke anderhalf uur later konden we de stad verlaten. Calgary is een behoorlijk grote stad en vrij druk, zodat je over een kleine 100 km toch ruim 2 uur doet. Drank koop je in Canada alleen maar in een likor store, die zelfs in een groot winkelcentrum zoals bij de Wallmart niet te vinden is. Gelukkig hoefden we geen drie dagen op een droogje, want onderweg kwamen we er nog één tegen. Tijdens ons vorig bezoek in Canada hadden we de gravel roads overgeslagen omdat die vrij stoffig waren. Wij dachten dat het wel mee zou vallen, maar de stof zat na 13 km toch dik op de campers. Nu staan wij op een Indianen natuurcamping, zonder stroom en zonder douches en genieten we van de rust en onze vakantie.

Donderdag 3 september

De nacht was erg koud en het ene dekentje over was toch te weinig, zodat we met koude voeten opstonden. Vanavond toch dat andere dekentje ook maar over. Na het ontbijt nog even op Pim gewacht die een praatje aan het maken was met een aantal paardenmensen uit Kamloops, op pad gegaan richting Head Smashed In Buffulo Jump. Wij besloten om toch maar niet de verdere 50 km via de gravelroad te rijden, maar de 13 km terug te rijden en vervolgens via ‘normale’ wegen naar HSIBJ te rijden. Onderweg nog even gestopt om lijm te kopen voor mijn wandelschoenen, waarvan de zool helemaal los bleek te liggen. Eenmaal de goede winkel gevonden gingen de dames er nog even op uit om diepvrieszakjes (voor de dingen die we anders niet mee Amerika in mogen nemen) en wasknijpers te kopen. Head Smashed In Buffulo Jump zag er toch iets anders uit dan we ons hadden voorgesteld. Wij dachten aan een klif met een paar botjes er onder, maar de opzet is veel grootser en is nu onderdeel van het wereld erfgoed. Bij de klif is een bezoekerscentrum gebouwd van een zevental verdiepingen, waarbij je met de lift tot op klifniveau kunt komen. Verder diverse verdiepingen met allerlei thema’s rond dit item tot en met archeologische opgravingen aan toe. IN het restaurant maar even de lunch gebruikt en allerlei voorlichtende films gezien. Buiten nog even een wandeling gemaakt langs de kliffen, waarbij we een grote marmot tegenkwamen. Ook de weg verder zou weer via een gravelroad leiden, maar toen we zagen dat er nieuwe gravel werd aangebracht, hebben wij rechtsomkeert gemaakt en hebben vis een omweg de camping bij Waterton aande Canadees/Amerikaanse markt bereikt.

Vrijdag 4 september

Vertrokken vanuit  Belly River Canada richting grens. Kwamen tot de conclusie dat we nog maar weinig benzine hadden. Controle bij de grensovergang had minder voeten in aarde dan verwacht. Om elf uur klaar. Richting benzinepomp waar Credit Kaart niet goed bleek te functioneren. Getankt voor 100 dollar. Daarna boodschappen in St. Mary. De weg door het National Park die we wilden nemen was gesloten voor voertuigen > 21 feet. Onze campers meten 25 feet dus omrijden. Helaas bleek de doorgaande weg opgebroken en moesten we meerdere kilometers over blubberige wegen rijden. De campers zien er dan ook niet meer uit. Op de camping in West Glacier bleek de credit kaart niet meer te werken. Gelukkig konden we ook contant betalen. Via internet kwamen we er achter dat de kaart geblokkeerd was wegens vermoeden van fraude. ’s Avonds met Janke en Pim forel op de camping gegeten, een laat verjaardagskadootje voor Bert.

Zaterdag 5 september,

Vandaag veel regen. Gebeld met de postbank voor de geblokkeerde creditkaart. Blijkt dat men het verdacht vindt dat je het ene moment in Canada bent en vervolgens naar Amerika gaat. Dat doet toch niemand? Met regen opgestaan, maar toch richting West Glacier Park vertrokken. De regen is een zegen voor deze omgeving. In het West Glacier Park was eind juli brand uitgebroken en was deze vorige week pas geblust! Wij zagen onderweg nog veel rookpluimen uit de bossen komen, zodat er nog steeds nageblust wordt. Met de Nationale Parkpas van 80 dollar kunnen wij een jaar lang in alle parken in Amerika komen. De bergpas in de doorgaande weg in het park bleek afgesloten wegens hevige sneeuwval! De eerste kilometers mochten wij nog met onze campers rijden, maar daarna alleen voor auto’s < 21 feet. In het park rijden ook gratis busjes die je overal heenbrengen. Tot de ‘loop’ was de weg nog open en hebben wij ons door Linda, een Nederlandse nazaat van na-oorlogse emigranten naar boven laten brengen. Van hieruit kon je ook mooie wandelingen maken door de bergen, waarbij je dan wel veel lawaai moest maken vanwege de beren. Wij hebben hier één uur gewandeld met mooie uitzichten op de besneeuwde toppen en weer beneden bij de parkeerplaats nog een wandeling gemaakt langs de eeuwenoude bomen.

N.B.  Internet is hier heel traag, waardoor het helaas niet lukt om foto’s te uploaden. In een poging dat te doen was ik op een gegeven moment mijn hele tekst weer kwijt. Mogelijk komen we nog op een plek waar dat wel lukt.