Campbell River - Tofino
Door Jaap & Wilma - 08-08-2015 08:13Campbell River – Tofino
De natuurtocht op zee was een belevenis. We gingen in zodiacs,
waar 12 mensen in passen, het water op. Dat heet hier Georgia
Street, het water tussen Vancouver Island en het vaste land van
Canada. Daar zitten trouwens nog heel wat eilandjes tussen, je
kijkt zomaar niet naar de overkant. De tocht op zich was geweldig,
alleen al om met zo’n snelle boot het water op te kunnen, is een
avontuur. Wij hebben daarnaast gelukkig ook nog wat dieren gezien,
want daar ging het natuurlijk om. Allereerst zagen we dolfijnen
(foto), die steeds om de boot bleven zwemmen en het heerlijk vonden
om te spelen op de golven van de boot, ze kwamen heel erg dichtbij.
Daarna zagen we zeehonden en ook zeeleeuwen, die we niet te dicht
naderden omdat ze erg agressief kunnen reageren. Ze lagen in een
groepje van zeven te drijven op het water en af en toe kwam er een
flap (vin) boven water, alsof ze naar ons zwaaiden. We vonden ze
erg grappig. Adelaars, herkenbaar aan hun witte kop, vlogen er
volop rond, niet alleen boven het water, maar tot onze verbazing
zagen we ze bij thuiskomst in de boven tegenover ons logeeradres.
Zo speciaal zijn die hier dus niet.
Tot slot zagen we nog een walvis, daar hebben we lang naar gezocht.
Herkenbaar aan de stoom die hij uitblies, daarmee konden we hem
lokaliseren.
Een prachtige dag, die al om acht uur begon, op de zee. In de
ochtend dus deze tocht op het water, in de middag lekker wandelend
langs een zalmrivier in de omgeving. Overal borden hoeveel zalmen
er jaarlijks doorheen zwemmen. Ik geloof rond de 100000. Denk
echter niet dat we iemand zalm hebben zien vangen, hoor. Dat is
echt heel erg moeilijk en al die pioniers met hun hengels (foto),
ook op de kade waar het enorm hard stroomt, vangen weinig.
Tja, zo eenvoudig is zalmvissen nog niet.
Toen we thuiskwamen keken we nog even naar de oprit van de buurman
(foto) en daar stonden twee deer, heerlijk van zijn tuin te
genieten. Dat zijn dus de grote reeën waar we al eerder over
schreven, maar die niet erg schuw zijn. Ze banjeren vrolijk door
ieders tuin op zoek naar iets lekkers. Het afschermen van de tuinen
doen ze hier niet, dat is misschien wel heel Nederlands, dus de
deer hebben vrij spel.
Onze tocht ging verder van de ene kant van het eiland naar
de andere kant. De oceaankant willen we ook nog verkennen. Onderweg
naar een heel oud woud gegaan, een bos van douglas sparren, waarvan
de geschatte leeftijd van sommigen wel 2000 jaar is. Het heet
Cathedral Grove. 2000 jaar, kun je je dat voorstellen? Het was dan
ook best wel indrukwekkend om doorheen te lopen. Natuurlijk
ook nog even een paar foto’s hiervan gemaakt.
Nog steeds worden deze oude bomen door houtbedrijven gekapt,
loggers heten die hier. Er is veel ophef onder de bevolking en met
name de first nations, de originele bewoners, die hiertegen ageren.
Het is hun cultureel erfgoed en hun cultuur is sterk met deze bomen
verbonden. Guess what? De Canadese overheid doet er niets tegen,
maar steunt wel met veel geld de ontbossing van het
zuid-Amerikaanse regenwoud. Je snapt dat dit tot veel protest
leidt, maar tot nu toe zonder succes.
Wordt vervolgd….