Dinsdag 4 augustus: Clearwater-Hixon.

De komende dagen staan er veel reiskilometers op het programma. We moeten eerst naar het noorden en dan naar het westen naar de kust en wel naar Prince Rupert. Dat is in totaal een kleine 1200 km wat we in drie dagen willen rijden. De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn niet zo goed, maar toen we vanmorgen opstonden scheen de zon. Dus kon er buiten worden ontbeten.
Om kwart over negen vertrokken we richting Little Fort, waar we van de hoofdweg op een iets kleinere Highway naar het westen kwamen. De weg ging eerst stevig omhoog en we passeerden vele meren. Het was lekker rustig en we schoten goed op. Bij 100 Mile House(de mensen waren vroeger erg origineel met het geven van de naamplaatsen) kwamen we op de Cariboo Highway 97 naar het noorden. Deze weg was iets drukker, maar je kon lekker doorrijden. Als je 100 km/ u mag rijden doet ook iedereen dat, ook de vrachtwagens. Dus het rijdt goed door!
Na twee pauzes en rijderswissels waren we om half vier al op de camping in Hixon. Dit is een leuke, kneuterige camping, geleid door een oudere dame, die erg trots is op haar camping.
Wat daarbij een verrassing was, is dat het weer nog steeds goed was. De zon kwam er nog steeds goed door.
Wat je nog meer kon doen op deze camping( Pietsje was niet meer te houden!) is goudzoeken in de Fraser River achter de camping. Dus een schaal opgehaald bij de campinghoudster en op naar de rivier. Met de voeten erin en maar goud zoeken! Nou, dat wilde niet lukken! Na een tijdje kwam er een andere man door de rivier gewaad. Hij had ook zo'n schaal en een zeef mee. Wij vragen hoe het moest. Hij zei dat je hier wel goud kon vinden, maar het zijn echt maar schilfertjes. Hij liet zijn vangst zien; een potje met zwart magnetisch gruis en gele schitteringen ertussen van piepkleine stukjes goud. De voorvaderen van deze man kwamen uit Nederland. Z'n grootouders waren hierheen geëmigreerd en hij heette dan ook Chris Versteeg. Het was leuk met hem te spreken. Pietsje is daarna toch maar opgehouden, want we zouden er niet rijk van worden.
Dus terug naar ons plaatsje; het werd tijd voor een glaasje wijn, en wel Canadese rode wijn. Deze smaakte voortreffelijk. Je kunt hier in Canada alcoholische dranken alleen kopen in speciale winkels, liquor stores.

Aanvulling Pietsje: De goudkoorts zakt snel als je met je voeten in het koude water staat! En daarbij had ik mijn doucheslippers aan, dus de kans om uit te glijden was redelijk aanwezig. Maar het was erg leuk om te doen.
Onderweg hier naar toe hebben we een zwarte beer gezien, zomaar langs de kant van de weg. Daar hadden we niet meer op gerekend! 
De reis was trouwens erg mooi vandaag. We zitten nu in de heuvels, nog steeds bebost, maar een hele andere omgeving dan waar we de laatste dagen waren. De dorpen zijn ongezellig, de huizen staan ver uit elkaar en het is vaak een enorme uitdragerij om het huis heen. Sommige auto's staan waarschijnlijk al 50 jaar voor zich heen te roesten. Tijdens een koffiepauze eerder op de dag was er een historisch dorpje opgebouwd bij de parkeerplaats. Uit de buurt waren een schooltje, een postkantoor, een winkeltje en een huis afgebroken, verplaatst en weer opgebouwd bij de parkeerplaats. Prachtig om te zien hoe de mensen vroeger, en ik heb het nu over 1880, dus de tijd van de eerste pioniers/goudzoekers, leefden.
Morgen gaan we verder richting Smithers, maar eerst gaan we nog genieten van deze mooie camping. Freek en ik gaan nu nog even kijken bij een autokerkhof aan de overkant van de weg. 
De mensen in de grote bus naast ons zijn geboren in Nederland. Hij is met z'n ouders geëmigreerd in 1948 naar Vancouver. Daar heeft hij z'n vrouw ontmoet, ook uit Nederland. Ze hebben 6 kinderen gekregen en hij had met z'n broer 5 zaken in vloerbedekking. Nu waren ze onderweg naar Smithers omdat daar een kleindochter gaat trouwen. En die grote bus hadden ze omdat ze 's winters 3 tot 4 maanden naar Palm Springs in Zuid- Californië gingen om te overwinteren! We hebben even leuk met hun gepraat in het Nederlands.