4 mei, op pad met de camper

Op maandag vroeg naar Penn station om de trein te nemen naar New Jersey, waar we de camper op gingen halen bij Road Bear. Vanaf de trein aldaar een taxi genomen naar road bear, het viel de kinderen direct op hoe aardig de taxi chauffeur was. Na een duidelijke uitleg konden we om 11 uur al op pad met 'onze' prachtige camper: een Ford E-350 Leprechaun van 25 ft (7,6 m). Even wennen aan de automaat en aan het verkeer en direct bij een nabijgelegen store even de nodige voorraden ingeslagen. Op weg naar het noorden voor onze eerste camper overnachting in Willington, CT. De navigatie stuurde ons helaas via de washington bridge, door het drukke nogal chaotische verkeer bij New York en nog moeten wennen aan de camper besturen, hadden we dit te laat in de gaten en konden we niet meer echt anders. We moesten ook nog eens over een gedeelte voor large vehicels en moesten daar ook een stevige tol voor betalen. Zonde van het geld achteraf en de stress van de chaos daar (dit is de drukste brug van Amerika), maar een ervaring rijker. Na die brug bleken we ook op een weg te zitten met een tunnel die te laag was voor ons. Gelukkig op tijd die weg kunnen verlaten en een zeer aardige en hulpvaardige schoolbus chauffeur legde ons een alternatieve route uit. Naarmate we verder van NY kwamen werd het verkeer beduidend overzichtelijker en begon ik me steeds comfortabeler te voelen met het besturen van de camper. Uiteindelijk aangekomen bij camping Lake Wilderness in Willington, prachtig gelegen aan een meer in een oase van rust. Wat een tegenstelling vergeleken bij het drukke NY. Ook een bijzonder vriendelijke camping beheerder die me nog een paar gratis Corona's meegaf (die stonden in de koeling in de receptie bij hem, maar mocht hij niet verkopen dus gaf hij ze gewoon mee aan me 😄 ). De kinderen hebben hier genoten van een heel ouderwets spel: horse shoe pitting (hoefijzer werpen om een paaltje). Ons eerste stekkie bij lake wilderness: