Grand canyon, echt grand!

Zoals jullie misschien al gemerkt hadden, stonden er opeens 3 dezelfde blogs op een rij. Soms is het net wat traag als je onderweg bent en voor je het weet geef je 3 x dezelfde  opdracht. Inmiddels is de 1 na laatste gewijzigd maar konden jullie die weer niet lezen, regeltje van de heer en meester van de blog, Tioga. Ik dacht, ik wijzig die dubbele gewoon in nieuwe updates, maar dat mag/kan dus niet. Anyway, een kopie gemaakt en een nieuw bericht en alles is weer okee, Bob's your uncle (ofzo). Check maar even de hele blog van begin tot eind als je mocht denken dat ik raaskal. Maar nu, de ongelooflijk grote Grand Canyon!

Ik moet ook nog even iets rechtzetten met betrekking tot Page, hiervandaan kun je nl. Ook heel goed de Antelope Canyons bezoeken ( upper en lower) en die zijn ook echt heel mooi! Maar toen wij nog in Bryce waren kwamen we een echtpaar tegen waarvan de vrouwelijke helft een groot verband om haar arm had. Dit was gekomen door een bezoek aan  Antelope Canyons, ze werden hier zo snel doorheen gedreven door de gidsen, dat zij geduwd werd en gevallen was. Tel daarbij op de andere verhalen over de hoge prijzen die gevraagd worden door gidsen en de tijdsdruk om zoveel mogelijk groepen door de kloof  te voeren, dat ik er al geen zin meer in had om een bezoek te brengen. Onze Canadese overbuurman in Page nodigde ons hierop uit om zijn foto's te bekijken van de Canyons. Die waren werkelijk schitterend! Ik heb hem hartelijk bedankt " for making me feel bad", hier hebben wij dus wel wat spijt van. Onze 4 Duitse buurvrouwen gaven de dag dat wij weggingen nog een goede tip die ik niemand wil onthouden; maak een afspraak bij de kleinere aanbieder opde locatie ophet laatste tijdstip ( maar nog wel voldoende daglicht) dan komt er bijna niemand meer, is je groep klein, krijg je alle tijd en nog korting ook. Zij blij dat ze nog een groep hebben en jij blij omdat je van alles het beste krijgt. Maar ja, toen gingen wij dus al weg!

En dan nu naar de Grand Canyon, maar nu echt! We willen graag op 1 van de campgrounds in het national park staan maar hebben over het hoofd gezien dat het weekend is ( vrijdag 26 zaterdag 27-9) dat gaat dus niet lukken. We kunnen wel terecht op Camper Village in Tusayan, we betalen 91$ voor 2 nachten ( electra en water). Het sanitair is sterk verouderd en de site is een soort van grote parkeerplaats, maar ja, wel dichtbij het park. De shuttle die tussen hier en het park rijdt, is er ook al niet meer ( tot half september), maar je kan met je RV vrij eenvoudig op diverse plekken parkeren  in het park en dan gebruik maken van de gratis shuttle daar. Als wij bij South Rim Eastern Entrance binnen komen, yes, weer met de pas voor alle parken, maken we direct kennis met de ongelooflijke uitzichten hier. We zijn er stil van, anders kan ook niet. De Canyon bestaat volgens mij helemaal niet, tenminste niet voor mensenogen. Er zijn een heleboel Canyons, elk stukje ziet er anders uit en wordt uitgebreid bewonderd door mensen van over de hele wereld. Elke wolk, elke zonnestraal maakt het tot een schouwspel dat steeds veranderd, je raakt niet uitgekeken. En dan nog de roofvogels die hierboven zweven, meegevoerd door de geweldige thermischeomstandigheden. We hebben geen Californische Condors gezien, die hiervoorkomen, maar wel turkey vultures en andere roofvogels  ( ik weet zo even niet welke precies), prachtig om te zien.

de volgende dag zetten we de RV neer bij het Visitor Centre en gaan met de shuttle verder naar hermits rest ( rode lijn), er is wel al slecht weer voorspeld, maar ja, we zien wel. Onderweg zijn de uitzichten vanaf de diverse uitzichtpunten geweldig en niet in het minst juist door de dreigende paarse donderwolken. We genieten volop, ook als het wat begint te regenen. De shuttles komen elke 15 minuten langs, dus als het erger wordt ben je zo weer onderdak. En ja, het wordt alsmaar erger en deze route moet worden geëvacueerd. Wij hebben dan inmiddels alles al gezien ( gelukkig meteen op pad gegaan) en gaan met de overvolle bus ( pikt onderweg nog zoveel mogelijk mensen op)terug naar het startpunt. Het zeikt van de lucht, het onweert en waait maar wij hadden weer een topdag en super spannend op het laatst. Als je veilig in de bus zit en ziet hoe werkelijk datgene gebeurt waarvoor altijd gewaarschuwd wordt, hoe snel het weer kan omslaan in de bergen, ben je blij dat je alleen maar nat en koud bent.

Nou, dan ga je even opwarmen bij een lunch in de Bright Angel Lodge, Chili en Stew geserveerd in een sourdough broodbol (heerlijk) en ga je je weer lekker in je eigen mobiele huis bijkomen en je blog bijwerken. O ja, en morgen? Dan gaan we op weg naar de kust, richting Santa Barbara ( maar daar zal in twee etappes zijn)