17 juli

We staan redelijk vroeg op, ontbijten, en nemen allemaal nog even een duik in de beek naast de camper.Nou ja, duik....daar is het water toch wat te koud voor. We beseffen de waarschuwing dat je in deze woestijn onderkoeld kan raken. Als je anuit de 42 graden die het deze dagen is, in een keer in een beek van 17 graden springt is dat temperatuurverschil zo groot dat onderkoeling kan optreden. In het krantje wat we van dit park kregen staan waarschuwingen over het klimaat en waar je allemaal op moet letten. Een van de andere waarschuwingen is dat er flush flood kan optreden in beken. Als het 50 kiometer verderop gaat regenen kan dit betekenen dat in mum van tijd de beek met 4 meter stijgt en de watermuur alles meeneeemt op zijn pad.....onze beek ligt 2 meter lager dan onze camper staat.....
Overigens is er veel leven in en rond de beek: vissen tot zo'n 20 cm komwen aan je tenen sabbelen en we zien een zoetwaterkreeft van zo'n 15 cm. En om onze hoofden schiet een kolibrie heen en weer, ik wist niet dat ze ook insecten eten!
We nemen de gratis shuttlebus het park in en stappen p het verste punt uit om een korte wandeling in de kloof te maken.Wat een prachtige omgeving! Deomgeving is al enkele duizenden jaren bewoond, eerst door prehistorische indianen, daarna door de Pajute.  Rond 1850 kwamen er mormonen dit gebied inom te koloniseren. Er heeft zich een jarenlange oorlog afgespeeld tussen gezamenlijke indianenstammen en de mormonen. De Amerikaanse overheid greep niet in omdat men het niet eens was met de polygamische samenleving van de mormonen. Uiteindelijk heeft de overheid totch ingegrepen, en konden indianen en mrmonen redelijk naast elkaar leven.
Het hele gebied kent grote droogte, maar omdat een deel van de rotsbodem bestaat uit waterdoorlatende lagen zijn er gebeidjes waar constant water uit de rotsen sijpelt, het hele jaar door.We bezoeken zo'n gebiedje en wanen ons ineens in een tropisch regenwoud, waar je constant nat gedruppeld wordt!
We hebben niet de hele dag tijd voor het park, we gaan door! Ik koop mijn souvenir, een t-shirt van de 5 nationale parken die hier dicht bij elkaar liggen, en die we alle 5 zullen bezoeken. En dan vertrekken we met onze camper. De tocht start met een duizelingwekkende klim in haarspeldbochten, toch andere koek met een camper van 7,5 meter lang.Overigens moeten we daar niet te spastisch over doen, onze camper is een kleintje vergeleken bij waar de Amerikanen zelf het liefst mee rijden: camper formaat touringcar en dan liefst de SUV er achteraan gekoppeld! Na de klim volgt een spectaculaire tunnel,volgens de Amerikanen dan, als je net als wij al een keer in Noorwegen door tunnels gereden hebt dan valt het heus wel mee....onverlicht en smal. Na de tunnel rijden we in een totaal ander landschap waar we natuurlijk weer geheugenkaart te kort komen in het fototoestel!
We zijn onderweg naar Bryce canyon, en onderweg komen we nog door een ander prachtig rood gekleurd landschap. Helaas hebben we op dat moment onze eerste regenbui van deze vakantie.Gelukkig komen we hier op ons volgende traject nogmaals doorheen, dus we krijgen een tweede kans.
We bereiekn onze camping aan de rand van Bryce canyon zo rond half 6, er is geen regen meer, dus we gaan aan de BBQ! Eindelijk lukt het een keer. Het wordt hier lekker laat pas donker, dat vinden we altijd fijn in de avond. En we spelen weer eens een spelletje, en Hanneke heeft haar tentje weer opgezet. Welterusten!