Zion Park
Door Jan & Joke Kruiver - 10-05-2010 01:52Zaterdag 8 mei Zion.
He he eindelijk weer eens een koele nacht. Dekbed weer op. Gisteravond hadden we afgesproken om de shuttle bus van 8.00 uur te pakken. Om 7.30 werd er op de deur geklopt en schrokken daar wakker van, lagen nog op een oor. Verslapen. We hadden vergeten de i-phone (onze wekker) een uur vooruit te zetten op de Utah tijd. Nu dat zal nog wel vaker voor gaan komen. Hadden gisteravond tot 1 uur achter de computer gezeten voor de reisverslagen en Jan had opnieuw geprobeerd om de foto’s erop te krijgen. En dat is gelukt, jullie zullen ze wel gezien hebben.
Bus van 8.15 uur genomen. We moesten overstappen bij het Visiter Center op een andere shuttle. Deze komt iedere 8 minuten dus je hoeft nooit lang te wachten. En dat allemaal gratis. Waarom moeten wij in Nederland toch overal voor betalen?
Op weg naar de Emerald
Pools
We zijn tot de laatste stop meegereden, het was meteen een
sigt-seeing en daar begon onze eerste trail. De Gateway to the
narrows trail aan de voet van deTemple of Sinawava. Een leuke wandeling op de vroege
ochtend die ons langs de Virgin River voerde met ontelbare
stroompjes en een desert swamp- een moerasgebied midden in de
woestijn.
Terug in de bus naar de Weeping Rock een educatieve wandeling van
20 minuten. Overal stonden bordjes met namen van de bomen,
planten.
Tijd voor de koffie. Bij de Zion Lodge smaakte de echte onvervalste
Douwe Egberts koffie heerlijk dus ’n lekker bakkie.
Daarna op naar de Emerald, Middle en de Upper pool, deze
trails lopen in elkaar over. Je denkt al gauw bij deze namen aan
meertjes maar het waren veelal watervallen.
Er was iemand onwel geworden(zagen we later) hulpverlener no 1
snelde voorbij,al gauw gevolgd door nr. 2 en zelfs nr. 3 Allen
snelden berg opwaarts met apparatuur op hun rug en dat
bij een temperatuur van 30 graden. Later zagen we iemand aan de
zuurstof en injectie’s krijgen. Je zult daar maar hulpverlener
zijn.
The Virgin River
Zeer tevreden over deze mooie dag stapten we weer in de bus en
nadat we gedouched hadden hebben we het wel verdiende koud biertje
ons goed laten smaken.
Later hebben we nog even een kijkje mogen nemen in
buurvrouw’s giga camper. Je weet niet wat je ziet. Maaike zei tegen
haar dat deze keuken groter was dan in haar appartement. Achter de
camper die 12 meter lang is hangt nog een fourwheel drive. Ach ja
verschil moet er zijn. Ze vertelde dat ze de camper aan de straat
stenen niet kwijt kon i.v.m. de recessie.
Onze camper waar we in rijden rijdt 3,5 km op 1 ltr benzine dat is
al veel tanken (per gallon $ 3,40) laat staan deze giga
camper.
Zondag 9 mei moederdag in Zion.
Court of the Patriarchs in
het Zion dal
Om 6.00 uur ging de wekker, hoezo vakantie/moederdag! Dick, Jan en
ik zijn met de bus van 7.00 uur vertrokken naar de halte The Grotto
ca 20 minuten rijden met 1x overstap van City-bus op de
Parkbus.
Vandaar uit gaan we de Angels Landing trail wandelen ca 10 km heen
en terug. Waarom zo vroeg? Omdat we dan in de schaduw omhoog konden
gaan en geen hordes mensen.
Onze eerste verrassing was een etende Mule. Volgens ons is
het een kruising
tussen een ezel en een
hert.
We
moesten 500 meter zigzaggend omhoog waarvan het laatste
deel behoorlijk steil
ging waarbij we ons aan de ijzeren kabels moesten
optrekken/vasthouden.
op de top van de Angels
Landing
Wat een
uitzicht!!!!!!
Dick had koffie mee en al snel kwamen de kleine
eekhoorntjes bedelen voor de kruimeltjes eten.
Voederen van deze dieren is tenstrengste verboden er staan hoge
boetes op. De eekhoorntjes zijn zo brutaal dat ze aan en op
de rugzak springen. Het schijnt dat ze erg hard kunnen
bijten.
Wat een geluk dat wij als
eerste boven waren want je moet dezelfde weg weer terug en dat
langs die kabels.
Op de terugweg kwamen de drommen mensen omhoog.
Een kauwgom kauwende Amerikaan vroeg of we boven waren geweest en
dat konden we beamen.
Hij zei: “Happy Birthday with your
Motherday”. Grappig later zeiden sommige dat ook.
Ik heb 42 jaar een
Moederdag gehad maar deze zal ik nooit vergeten wat een
surprise/belevenis om op de Angels Landing te
staan.
Af en toe kom je dezelfde mensen tegen en dat
gebeurde ook vandaag. 4 Aziatische jongens die gisteren ook bij de
Emerald Pool waren. Ik kwam alleen boven en ze vroegen of ze een
foto van mij moesten maken met op de achtergrond de waterval. Ik
verteldeze dat het
niet hoefde omdat Jan er aan kwam, maar deze liet op zich wachten
en ik floot op mijn 2 vingers en gelijk kwam Jan rennend de bocht
om meespelend in het grapje. Je had ze moeten zien lachen. Een leuk
gesprek ontwikkelende zich. Vandaag liepen we dus omlaag en wie kwamen we tegen,
juist deze zelfde jongens van gisteren ze herkenden ons
onmiddellijk, de vrouw die floot en de man kwam gelijk. Waren
verleden jaar in Nederland geweest dus somde ze op wat ze gezien
hadden. De keukenhof waren ze te laat voor geweest wat ze erg
spijtig vonden.
Weer terug in het
dal
Wij weer verder
naar beneden complimentjes in ontvangst nemend van de diverse
passanten bergopwaarts met steeds dezelfde vraag of we al boven op
top waren geweest op ons ja was steevast het antwoord “you’re verry
fit” en dat streelde ons ego.
Om 11.30 uur waren we weer terug op de camping. Koffie met gebak omdat het Moederdag is. Reisverslagen getypt en alles weer bijgewerkt. Morgen gaan we naar de Bryce Canyon.