Dag 7

Dinsdag 11 september

De laatste nacht in Custer was weer redelijk fris. We hadden beiden koude voeten bij het opstaan, ondanks de drie dekens op ons bed. Dus bij het wakker worden eerst de kachel even aangezet en weer onder de klamme lappen terug gedoken. Na een kwartiertje was het behaaglijk in onze woonkamer!

Vandaag de rit richting de Badlands. Die leidt ons via Rapid City. Onderweg kwamen we steeds meer borden tegen van Wall Drug. Die hadden we al gezien op de eerste dag vanuit Denver maar wisten niet wat dat betekende. Hoe dichter we bij Rapid City kwamen hoe meer borden we zagen. Steeds met een andere slogan er op. Het begon met “koffie voor 5 Cent”, gevolgd door “gratis ice water” en “fast food”. Bij die laatste was een rennende kip afgebeeld. Er waren nog meer borden met allemaal een afwijkende slogan. Marianne heeft e.e.a. opgezocht in de documentatie die we hadden gekregen bij het visitercenter in Custer. Het bleek een restaurant te zijn die in 1931 werd opgericht. Het liep de eerste jaren niet zo goed en daarom ging men bij de maaltijden die men serveerde de koffie voor 5 cent verkopen en gratis een glas water met ijsklontjes uitdelen. Zeker in de hete zomers hier een enorme publiekstrekker. Na deze acties ging het beter lopen en het bestaat nog steeds. Het is enorm uitgebreid, staat beschreven in de brochure. We zijn benieuwd.

Maar eerst naar Rapid City op zoek naar een Wallmarkt. Helaas niet gevonden. Wel een Saveway, iets kleiner dan de Wallmarkt, maar nog steeds een grote supermarkt. Daar hebben we boodschappen gedaan.

In diezelfde brochure stond ook een bedrijfje wat nog steeds handmatig Indiaanse potten en andere gebruiksvoorwerpen van klei maken. Na veel zoeken en vragen bleek het bedrijfje niet op de plaats te zitten die stond vermeld. Daarom maar doorgereden naar Wall, zo’n 45 mijl verder langs de Interstate 90, de nationale highway. Het was toch de richting op van de Badlands! Daar aangekomen hebben we eerst geluncht met een Buffaloburger. Volgens de kenners, en dat zijn de Amerikanen gezien hun gemiddelde buikomvang, de beste burger van de wereld. We zien inderdaad weer heel veel figuren met een gewicht van 125+ kilo. Ze passen net in de banken van het restaurant, hun buik moeten ze er  dan wel met de hand induwen. En dan zitten ze klem!
De Buffalo burger smaakte inderdaad voortreffelijk. We vragen ons echter wel af of het inderdaad Buffalo (bizon) vlees is. De bizons zijn bijna uitgestorven in Amerika, dus zoveel vlees zullen ze niet produceren.

De winkels in “Wall Drug” vielen erg tegen. Het was een hele straat met souvenirwinkels gebaseerd op de Badlands. Toen we aankwamen rijden kregen we het idee dat het een soort Bavaria stad in Lelystad zou zijn, maar dat viel vies tegen. Wel even diverse winkels in geweest, maar vonden niets van onze gading.
De marketingcampagne langs de Highways is indrukwekkender dan het object zelf!

Ook uit de brochure een museum over Wounded Knee gevonden in het plaatsje Wall. Vlakbij de oprit richting Interior lag dat museum. We zijn daar naar binnen gegaan en hebben een film gezien en een rondgang gedaan. Iedereen heeft natuurlijk wel eens gehoord van het drama wat daar in 1890 heeft plaatsgevonden, maar de zinloosheid en de wreedheid ervan weet je pas als je de verhalen en foto’s van het gebeuren hebt gezien. De Indianen kwamen met goede bedoelingen het leger tegemoet en stonden tegenover elkaar om te gaan praten. Twee soldaten die aan het klooien waren met hun geweren begonnen met één geweerschot. De overige soldaten dachten dat de Indianen schoten en hebben ruim 130 van hen afgeslacht. En niemand van de legerleiding werd verantwoordelijk gesteld!
Indrukwekkend om dat allemaal te lezen.

Het was nu nog 35 mijl naar onze camping in Interior aan de White River. Omdat we ’s middags al “warm” hadden gegeten een boterhammetje genomen, na de gebruikelijke 5 uur borrel!

Nog even gedoucht en wat constateerden we? De kachel moest niet aan maar de airco!
Het is de hele dag wat bewolkt geweest maar de temperatuur was prima, rond de 25 graden. Omdat we nu op een hoogte van maar 1000 meter zitten is het niet zo koud meer!

Op het laatste stuk hebben we al een deel van het Badlands NP doorkruist. Het gebergte is hier weer heel anders dan wat we tot nu toe (en ook vorig jaar) hebben gezien. Morgen gaan we terug en enkele wandelingen door de bergen maken.

Vandaag gereden: 159 mijl

Ik  (Marianne) heb vanmiddag even een dutje gedaan. Was er blijkbaar aan toe haha! ‘s Avonds maken we ons verslagje en dan even een potje Skib-bo of lekker lezen. Dit jaar ben ik de grote verliezer met kaarten denk ik .