Laatste week (alweer)

Woensdag 26 september.... nog drie dagen!

Vandaag aangekomen op Antelope Island....dat van de Pronghorns en: de Bisons. Er is hier een kudde van 500 stuks en die kun je niet missen...dat wordt dus een waardig afscheid. We staan er nu net...gaan lekker onderuit en misschien vanavond een kleine wandeling...morgen de hele tocht naar de bison-ranch met alle verwachtingen van dien. 

En dan: op naar de KOA in Saltlake city, inpakken, schoonmaken en terugvliegen. Maar eerst nog even genieten...

Na de vroege tocht naar Angelpoint  en weer terug toch een lichte teleurstelling: geen bison te zien.  Ik schrijf mijn verslag en stuur het op: leuk de reacties te lezen, dan schrijf ik niet alleen voor mezelf. Want dat is dit dagboek: ik wil alles vastleggen van deze fantastische tocht. Dit wordt ongeveer het laatste verslag en dan: thuis de. Foto’s rangschikken en een draagbare serie maken voor jullie. Vorige keer waren het 2400!! Foto’s, deze keer maar 500.. met drie per dag wordt het een serie van rond de honderd...dat is te doen, toch?

Zondag nog één keer vroeg op en naar de bisons: vergeefs. We rijden naar Angelpoint, waar ook een lodge is, met fantastisch uitzicht en even zo lekker ontbijt: Eggs Benedict (zoek maar op).  We maken een hike van twee uur en genieten nog even van het uitzicht over de canyons en hellingen en van het waanzinnige uitzicht van wel 150 kilometer! Niet goed vast te leggen op foto, maar we drinken het in.... Ook op de terugweg geen bisons en we besluiten het er maar bij te laten.

Maandagochtend vertrekken we naar Provo, 60 mijl onder Saltlake-city. Onderweg roept Margot opeens: “Stoppen”. In de wei naast ons ziet ze...bisons!  Gelukkig is er een mooie plek om te stoppen en zo maken we toch nog even kennis met bisons, al is het op enige afstand.  Tevreden rijden we door en komen rond 4 uur aan in Provo. Tijd om de belofte aan mijn broer in te lossen: ik koop een halve liter Moonshine-whiskey uit Utah. Weliswaar in de state-liquorstore, dus illegaal zal het niet wezen, maar het komt wel van een familie-brouwerij met nummers van de oogst en de fles... dat wordt smullen, John!

De volgende ochtend besluiten we de laatste dagen op te vullen door een tocht naar Bonneville (zoek maar op: “The worlds fastest indian” , geweldige film), de Flats van Saltlake en de plaats van een geweldige racetrack op een uitgestrekt zoutmeer.  Het is een tocht van wel 140 mijl: 220 kilometer rijden over één lange weg, dwars door het niks....alsof we even gaan koffiedrinken bij Frans en Mieke op Terschelling, of bij Spier en Fik in Teuven. En daarna weer naar huis rijden om vóór donker weer thuis te zijn.  Afstanden zijn hier toch anders...

Onderweg moeten de zonnebrillen op, want sommige stukken lichten echt op door het zout.. Eindelijk bij een monument aangekomen maken we wat foto’s... en rijden door naar de camping in Wendover (and spread them: here comes my bullet!  Ook Zappa komt even langs. Zo passeren we ook het plaatsje Centreville...” a real nice place to raise your kids up” zingen we allebei).  

Woensdag rijden we weer terug  en komen dan bij de Bonneville Speedway: na 10 mijl over een smalle weg opeens midden op de zoutvlakte...waar weer 15 mijl verder af en toe een race wordt gehouden. Leeg landschap maar wel indrukwekkend.  We gaan nog één dag naar Antelope island. Een prachtig eeiland met veel beesten, natuur, zout water en volgens sommigen zelfs prehistorische vissen. En Bisons dus.  We kamperen op een van de plaatsen met een ruime inrit en een overkapt huisje met zitplaats en uitzicht over het zoute  meer... De stank valt mee, alleen vlak bij het water ruik je de rottende algen. 

Vandaag zijn we naar de bison-farm geweest. Op en neer naar de verste plek komen we steeds plukjes bisons tegen, één keer zelfs ín de auto zo ongeveer. We krijgen dus onze portie alsnog: erg leuk om ze zo van dichtbij te zien. Vooral de manier waarop ze bewegen, vaak een aantal achter elkaar in de pas, als sneeuwschuivers op weg naar de top.  Het zijn aparte beesten, niette vergelijken met koeien...

Daarna eten we nog een Bisonburger en reizen we door naar de laatste KOA camping in Salt-lake city: tegenover de Ramada-Inn waar we zijn begonnen.  Het einde is in zicht. Morgen de camper uitruimen, schoonmaken en koffers pakken. Zaterdagmorgen inleveren en naar het vliegveld. 3 uur vertrekken we en dan zijn we om 9 uur weer in Nederland.  Wat een reis!!!!