Dag 4 "From de Joe es ee toe kana dee."

De gedachte aan de trein halen zorgde ervoor dat de nacht zeer kort duurde. Althans met slaap.
Om vijf uur klaar wakker en uiteindelijk maar opgestaan. De kamer inspecteren die al redelijk bekend voor komt. Check check en dubbele check of alle stekkertjes, op laders en toiletspullen ingepakt worden. Geen spoor achterlaten van het verblijf aldaar. 
De wandeling naar de metro (trans link) was maar 'two blocks' verder downhill. Simpel systeem. Je kan heen of terug. Twee haltes naar China town area en vandaar lopen richting het treinstation. Amtrak vertrekhal. Leek net op een incheck hal van Schiphol, maar dan in het treinstation van Brussel. 
Mannetjes met typische hoofddeksels, dopjes zoals de Franse politie draagt, zeer vriendelijk helpend en begeleidend. Vaste plekken in de trein. Wifi aanwezig, dus de reis van 3 uur was zo voorbij. Het Prachtige landschap gleed voorbij. Dag Amerika, tot..... ooit?
Op de grens van de USA en Canada had Monique een verrassing ter gelegenheid dat mijn jeugd tot nu toe droom uitgekomen is: Canada! Een speciale travel bug, inclusief een vergroting, om vanaf de grens ontdekt te worden als reiziger door dit nu al zeer mooie land, ontroerde mij door het besef dat dromen waar gemaakt kunnen worden. Dit motto heb ik wel aan mijn kinderen doorgegeven en zij maken inderdaad dromen waar. Trots op ze. 
Na een relaxed reis uitstappen en de koffers opzoeken om Vervolgens door de douane te gaan. Een kort interview gegeven ter controle wat onze bedoeling van het bezoek aan Canada is,
Heel dapper hebben we geen metro genomen of bus naar het hotel. Op de kaart lag het er vlak naast. Na driekwartier met de koffer gezeuld te hebben eindelijk in het hotel. De kamer was klein en lag naast de lift. Geeft niets als je dood op bent. Ook het licht deed het niet, en de rest.... Gelukkig kon het mannetje van het hotel een schakelaar overhalen. Oeps, schaam oftewel shame. 
Tijd voor koffie drinken en Vancouver verkennen. Wat een typische stad is het. Veel ruimer op gezet, goed onderhouden, prachtige tuinen, vriendelijke mensen. Wel met net zoveel homeless People als In Seattle. 
Om de stad te verkennen zijn we van cache naar cache gelopen. Prachtige stukken van de stad gezien. De caches werden niet allemaal gevonden. Bij eentje kwam de net teruggekeerde fireman aanbieden voor 5 dollar de cache aan te wijzen. Echt niet, want binnen een handreiking had ik de goed verstopt cache in handen, lol, zo ook de brandweerman.
De wandeling door de stad en Stanlypark gaf energie maar ook zeer vermoeide voeten. Tijd om te gaan eten. Overal eettentjes. Allemaal of Japans, Indiaas of een andere verre cultuur. 
Uiteindelijk eentje gevonden waar we relaxed gegeten en gedronken hebben. De prijs van de Canadese dollar viel mee, Gedacht dat het hier heel erg duur was ten opzichte van de USA. I.p.v. 1,10 maar, 0,70 €
Op weg naar het hotel nog drie caches meegepikt en zeer moe de laatste dingetjes geregeld voor de dag van morgen. Truste!