12 Mei van Merritt naar Osoyoos

de ochtend op de Claybank camping In Merritt begint grijs en koud. de afgelopen nacht is het 7 C geweest en dat is in de camper ook te merken, maar snel dus in aktie. Vandaag op weg naar de grensstad Osoyoos. Op aanraden van iemand in Merritt (ik weet niet meer van de mensen met wie ik een praatje heb gemaakt) wil ik niet via de makkelijke maar redelijk saaie route via Kelowna, maar neem de oude Highway 5A en dan een vervolg via Highway 3. Ik heb al geboekt bij de NK,MIP campground. Het vreemde woord als naam blijkt een oud Indiaanse aanduiding te zijn. De betreffende stam woont in een reservaat, dat een aantal kilometers voor Osoyoos bent en dan na de stad verder loopt.

De route over de 5 A gaat voor een flink deel niet snel, want met veel behoorlijk scherpe bochten, maar bevat wel prachtige landschapen inclusief meertjes en meren met heel donker gekleurd water. De rivier waarlangs de route gaat heet de Tullameen river.

Vanaf het plaatsje Keremeos volg ik de zgn winery route. In dat koude Canada, maar niet hier, de ene na de andere fruitboomgaard of wijngaard. De grootste wijngaarden zijn overigens in het reservaat deel, waar zowel een cooperatie van de Similkameen in bedrijf is als een aantal individuele wijjngaarden. Het ziet er allemaal perfect uit met ook jonge aanplant. Alle fruitstallen zijn kennelijk alleen open in de zomermaanden want helemaal nergens is wat open (en we hebben nog steeds zulke heerlijke herinneringen aan een aardbei stalletje langs de weg in Griekenland), jammer maar het is niet anders. Onderweg zijn we trouwens ook langs het dorpje Heckley gekomen waar tot ongeveer 60 jaar geleden goud, zilver en koper werd gewonnen De rivier die we tot Kelemeos hebben gevolgd, is de Similkameen river, genoemd naar de inheemse bevolkingsgroep.

Vanweg de gedane voorbereiding is de camping, die net voorbij Osoyoos ligt, gemakkelijk gevonden en ik krijg een plekje met direct uitzicht op het Okanagan Lake. Het is eigenlijk vrij fris ter plekke waar het toch ruim 20 graden zou moeten zijn.

Ik word op mijn plek geloodst door een Canadees  die met een tent schuin tegenover me kampeert. Een wat oudere vrouw zet de auto weg zodat ik beter kan insteken. Even later maak ik kennis met Ann en Devon, waarbij de Ann de moeder van Devon blijkt te zijn die even op bezoek is. De twee zijn een mooi voorbeeld van de smeltkroes. Zij is een geboren Russische en ze was getrouwd met een Schot waaruit de Canadees Devon is geboren. In de avond komt Devon op bezoek en we luisteren onder het genot van wat drankjes naar Deep Purple, veel Nederlandse blues waar Devon zich steeds weer blij verrast verbaast over de kwaliteit van onze Nederblues, en we eindigen met wat nummers van de Scorpions.

Het is laat, heel erg laat geworden en we hebben gedurende de avond en paar keer een stevige bui gehad. Het zou op vrijdag de 13e 26 graden moeen worden en aangezien ik de middag wil besteden om langs het meer naar downtown Osoyoos te lopen uitkijkend naar vriendje rattlesnake, hoop ik dat die weersverwachting uitkomt. Er zit hier trouwens wel een heel luidruchtige woodpecker.