week 4

22 juni:

Na al de regen van vannacht is het bij het opstaan droog en werd er besloten om een bootsafari te gaan maken om beren te spotten.

Op 2 km. afstand van de camping was de opstapplaats voor de safari. Na enkele dollars betaald te hebben gingen we in een speciale safariboot met als extra een fluistermotor voor als we een beer tegen kwamen om zo dicht mogelijk in de buurt te komen.

Zodra we in de boot stapten en van de kant afgingen, begon er iets nats uit de lucht te vallen. Omdat we door al die dagen getraind waren in nattigheid, kon het ons niets schelen.

Na 10 minuten werd het plotsklaps droog en begon er een zonnetje door te komen, ook verscheen er in de struiken iets zwarts en ja hoor daar was onze zwarte beer. Deze beer scharrelde wat rond aan de oever en keek af en toe naar ons. Het was ineens muisstil in de boot en even later kwam er nog een, deze was bruin.

Het was geweldig om dit mee te maken op 50 mtr. afstand en daarna nog 2 zwarte beren kwamen even polshoogte nemen, waarschijnlijk om te kijken of er een lekker hapje in de boot aanwezig was. De tocht duurde ruim een uur en de ranger vertelde ook nog over osprey,s waarvan er een nest in de top van een boom zat.

Tijdens de terugtocht nog even een prive waterval bezocht in het regenwoud wat de moeite waard was.

In onze camper gestapt, koffie gedronken en op pad naar de volgende bestemming t.w. 100 mile house (plaatsje).

Terwijl we door een mooie vallei reden stak er zowaar een zwarte beer over de snelweg. Er werd meteen afgeremd en konden de beer fotograferen terwijl er een fikse file ontstond, maar dat kon ons niets schelen.

Inmiddels aangekomen op de camping in 100 mile house midden in het dorp. Het is een beetje scharrige camping, maar ja dat moeten we ook meegemaakt hebben.

Vannavond spagetti gegeten wat weer voortreffelijk door onze verzorgsters was klaargemaakt.

23 juni

Hoera, het regent weer, de camper wordt gewassen en wij ontbijten binnen.

Onderweg naar Barkerville begon flauw de zon te schijnen en het werd Kok verboden om de korte broek aan te trekken. De medereizigers waren bang dat indien de korte broek gedragen werd, de regen weer terug kwam.

Tot grote schrik van Tineke en Yvonne stopte Kok op een parkeerplaats recht tegenover de Wallmart waardoor men zich weinig tijd gunde om te lunchen. Na enige winkeltijd in de Walmart grepen de jongens in , want we moesten weer verder richting onze eindbestemming Barkerville.

Onderweg werd er plotsklaps gegild in de camper omdat er een beer werd gesignaleerd. Harry welke de verantwoordelijkheid had om ons veilig naar Barkerville te loodsen, zette bedreven de Camper aan de kant zodat we konden uitstappen om naar de beer toe te gaan. Dit was geheel niet ongevaarlijk, maar wij hadden gerepeteerd wat te doen als een beer je achterna komt, dus waren we niet bevreesd. Het bleek een moederbeer te zijn met notabene 2 jonge beertjes erbij.

Geweldig om op 20 mtr. afstand dit schouwspel te kunnen vastleggen. Inmiddels was de weg versperd door allerlei campers en auto's, die dit ook wilde zien.

Aangekomen in Barkerville waar we eerst een plaats hebben geclaimd op een natuurcamping (zonder stroom,water en wifi),

daarna doorgereden (10 min.) om bij de receptie tickets te kopen voor de overnachting en het bezoek aan het historische goud stadje.

Een uur door het dorpje gelopen en foto's gemaakt (i.v.m. het droge weer) om vervolgens morgenochtend weer terug te gaan om de diverse shows en huisjes te bekijken.

Op de natuurcamping aangekomen, waar inmiddels een tent en een vouwwagen bij was gekomen, stonden we op een plek waar het uitzicht fantastisch was, nl. een wijds uitzicht op eventule beren.

Tineke moest plotsklaps een bezoek brengen aan de campingtoilet, een hokje in het bos met een gat in de grond (outhouse) en na dit bezoekje kwam ze opgewonden en verrast terug met de roep "een beer, een beer". Het bleek nl. dat er een beer vlak bij het toilethuisje (van hout) zich op hield.

Even later, ja hoor de beer kwam te voorschijn en konden wij nog wat foto's maken.

Na het diner en een spelletje Skip-Bo  waren we moe van alle verrassingen en gingen met een vreemd gevoel te bedde met de oren gespitst op ieder verdacht geluid.

24 juni:

Vanmorgen om 08.00 uur opgestaan na een enerverende nacht met vreemde geluiden om 09.00 uur weer in het gouddelversstadje gekeken naar diverse voorstellingen en bij de (ouderwetse) bakkerij heerlijk vers brood gekocht voor onderweg.

De zon scheen heerlijk en om 12.00 uur vertrokken richting de plaats Vanderhoof waar we om 16.30 uur aankwamen, nadat er onderweg een ree vlak voor de camper op de weg sprong, ontweek Harry deze behendig. Inmiddels hoorden we weer het bekende getik van de regen op de camper, dit keer vergezeld van onweer en hevige wind. De ruitenwissers konden het nauwelijks verwerken, maar Kok hield alles onder controle. Even later toch op de camping buiten kunnen dineren.

Na het douchen werd Kok helemaal met bodylotion gesappeurd door zijn lieftallige echtgenoot

en daarna weer een spelletje Skip-Bo en zowaar de totaaleindstand werd :  Tineke op plaats 1,Kok op 2,Harry op 3 en Yvonne op 4.

25 juni:

Met een strak blauwe lucht opgestaan en na het ontbijt, wat buiten genuttigd kon worden, gereden richting New Hazelton (bij Smithers).

Onderweg boodschappen gedaan bij een grote supermarkt in Burns Lake en weer met de memberkaart 42 dollar korting gekregen en punten bijgeschreven voor gratis artikelen. Ja, je moet wat als je als  pensionada,s op stap bent. 

Het was een mooie rit door glooiend landschap, hier en daar wat beren gezien langs de kant van de weg, waar ze bessen stonden te eten.

Aangekomen in het dorpje Ksan (Hazelton) op een camping welke gerund wordt door de indiaanse bevolking.

Hier was een feestje aan de gang van een Indiaanse familie waarvan enkele kinderen waren geslaagd voor hun einddoploma.

De meisjes hebben ons weer eens verrast met een geweldige maaltijd t.w. spercibonen,gebakken aardappels en een carbonade. Het toetje was het hoogtepunt van het diner t.w., Vanille roomijs, afgeblust met aarbeien en een dot echte slagroom. Wie zijn wij om zo verwent te worden.

Het is wonderlijk maar waar, het is de hele dag droog geweest, dus korte broekenweer.

26 juni:

De dag is goed begonnen, de v.d. Steltjes hebben we vanmorgenvroeg gesproken en de Andriesjes daarna via skype, heerlijk om ze weer even te zien en te horen.

Vanaf de camping zijn we naar het indiaanse dorp Kispiox gereden waar allemaal totempalen te zien zijn', welke meer dan honderd jaar oud zijn.

Het viel op zich wat tegen, ook in het dorp Ksan viel het wat tegen, een oude handels radarboot lag inmiddels op het droge.

Onderweg naar Ksan een vosje op de weg wat verbaasd naar ons keek.

Wat niet tegen viel, was een kortingsbon van de Camping voor het plaatselijke Chevron tankstation, weer 5 dollar extra in de knip.

De rit richting Meziadin Junction was qua natuurschoon echt de moeite waard, alleen sommige delen van de Cassair Hwy waren bijzonder slecht en grote stukken was men aan het opknappen, dus veel opstoppingen. Maar we hebben wel van dichtbij verschillende beren gezien.

Op de Bell2 camping hadden we veel last van muggen, dus binnen blijven en zijn Tineke en Kok gaan jokeren wat uiteraard WEER door Tineke gewonnen werd. Yvonne was even met zichzelf bezig zoals: nagelsknippen en lakken. Harry ging voorbereidingen treffen om ons te verrassen met het eten.

Toen de fluit ging voor het diner verraste Harry ons met een ongelooflijke nassischotel met Sate Ajam en heerlijke pindasaus, maar na de maaltijd was er een geweldige bende in de keuken welke door Kok werd opgeruimd.

Na de koffie zijn we natuurlijk weer aan de strijd begonnen met Skip-Bo en het resultaal was, dat Tineke weer had gewonnen en nu ruim voor staat met de punten. Kok is de wanhoop nabij, maar er komen nog meer dagen.

27 juni:

Bij het opstaan (07.00 uur) waren de taken uiteraard weer verdeeld en Yvonne begon heel goed. Bij het openen van de ijskast viel er een pot yoghurt uit de koelkast en een gedeelte hiervan viel op de grond. Owee, Owee, hoe zal de dag verder verlopen.

Ondanks het twijfelachtige begin van Yvonne, ging ze ferm en stoer achter het stuur zitten want de beurt was aan haar om ca. 2 uur te gaan rijden. Ze heeft ons nl. al dagen beloofd om Moose (grote herten) te zien, maar niets daarvan hoor, wel deze rit  een gezin met 3 kinders berggeiten op de weg.

Uiteindelijk stuurde Yvonne met ervaren hand de camper op een plekje met uitzicht op het meer, op een natuurcamping. Geen water en stroomaansluiting, dus midden in het bos met de wilde natuur om je heen, niet geheel ongevaarlijk. Doordat Harry weer met zijn hakbijl aan het werk ging en het hout aanstak, konden de carbonades lekker bruin worden, alleen Kok koos voor de braadpan.

Tot in de late uurtjes lekker buiten gezeten, want het was overdag wederom 26 graden en in de avond koelde de temparatuur af naar 16 graden. Niets te klagen dus.

28 juni:

Vanmorgenvroeg buiten ontbeten om de rit te gaan maken naar Rancheria  zo'n 250 km. Via een prachtige weg met uiteraard wat stoppages (opstoppingen) vanwege de reparaties aan de Hwy en het oversteken van een grote Moose en een moederbeer met twee jongen welke ons op stond te wachten, zodat er uitgebreid foto's gemaakt konden worden, langs de weg.

We kwamen zo dichtbij, doordat Kok ons allen les had gegeven om zonder gezien te worden er toch in de buurt te kunnen komen ( 5 mtr.)

Doorgereden naar Watson Lake om naar de wereldberoemde plek te gaan kijken waar duizenden Naamplaten,Nummerborden en diverse andere borden te zien zijn in een Park.

Over de hele wereld komt men hier een bord plaatsen, dus wij uiteraard ook. Yvonne en Harry hadden zo'n plaat meegenomen met de naam :" Berenbotje was hier" erop. Deze plaat hebben zij op een stuk hout aan de wand gespijkerd ter nagedachtenis aan deze reis om beren te spotten en van de school van Yvonne en Tineke, t.w.: Berentbotje.

Tussen de duizenden borden, zagen we uiteraard ook wat nederlandse namen zoals Zwolle,Zoetermeer,Hoorn en ook een naam van H.de Vries met zonen.

Na boodschappen gedaan te hebben in Watson Lake zijn we vertrokken naar Rancheria en onderweg zagen wij wederom een bruine beer en geheel tot onze verrassing zagen we een enorme Bizon, die voor onze camper rustig de weg over stak. De verrassing was zo groot omdat we er vanuit gingen dat er geen bizons in Canada zouden zijn. We waren er stil van, we stonden er 5 mtr. vanaf, geweldig.

Uiteindelijk beland om 16.00 uur in Rancheria op de camping Continental Dividi, een middelmatige camping, maar kregen Wifi gratis. Het water (douches) was ook gratis, maar er kwam een koud prutstraaltje uit, dus viel het gratis tegen.

De meisjes hebben weer heerlijke ballen gehakt gemaakt t.w. 10 stuks, dus wordt het smullen.