week 2

12 juni:

Vanmorgenvroeg afscheid genomen van Paul (de campingbaas), want we wilden vroeg de veerboot nemen en wel om 10.00 uur. Afgesproken om te ontbijten in de rij wachtenden voor de veerboot, maar daar kwam enige verandering in. Kok was die dag de gelukkige welke met z'n navigator (z'n vrouw) mocht rijden, maar bij de uitgang van de camping gekomen brak er verwarring alom. De navigator zei, we moeten rechtsaf en Kok met Harry zeiden , we moeten linksaf. Met gevolg dat we in tijdnood kwamen om met de boot mee te kunnen. TINEKE (navigator) had wederom weer gelijk. Toen we uiteindelijk aankwamen bij de veerboot  hadden we nog 5 minuten om te betalen en erop te rijden. Dit was een goed begin voor de dag.

Door het tijdverlies, konden we niet meer ontbijten voordat we de boot opgingen, dus met een ruim gebaar hebben Harry en Kok getrakteerd op een ontbijtje in het restaurant op de ferry. Heerlijk, weer gebakken ei met spek en toast.

Van Powelriver hebben we rustig aangedaan om naar Salterbay te gaan waar we 3 uur moesten wachten op de oversteek met weer een ferry naar Earls Cove want de boot ging pas om 15.50 uur omdat het zondag was.

In het plaatsje Sechelt gestopt op de camping Creeksite, lekker gegeten, koffie gedronken, verslag bijgewerkt en op tijd naar bed.

Yvonne knapt al lekker op met die antibiotica , nog 2 pillen en de kuur is afgelopen. Ze krijgt alweer behoorlijk praatjes. Harry is alweer de oude en kucht allen af en toe nog wat.

13 juni:

Wederom vroeg opgestaan (voor pensionada's) om de laatste veerboot te nemen om 8.25 uur. Het heeft de hele nacht geregend en tijdens de overtocht nog steeds.

Even boven Vancouver hebben we de Tantalus Park bezocht en een mooie wandeling gemaakt naar de waterval..

In de loop van de morgen kwamen we in Whistler aan waar in 2010 de olympische winterspelen zijn gehouden.

Eerst naar een camping  genaamd Riversite Resort gereden en daarna de village opgezocht een museum van cultuur bekeken over de oorsprongkelijke indiaanse bevolking (squamisch en Lil'wat), zeer intressant. Zowaar het werd droog, we konden het village lopend bezichtigen. 

Afgesproken werd dat we morgen weer verder gaan met de route omdat de weersvoorspelling nog steeds beroerd is en wij de mooie gondeltocht (Peak to Peak) niet gaan maken. Het uitzicht  is nog steeds slecht .

14 juni:

Vanmorgen op ons gemak vertrokken richting Cache Creek zo'n 130 km. Het begon met een gelijkspel, want de navigator van Kok begon weer met de mededeling Kok, je moet hier rechtsaf terwijl Kok beweerde we moeten linksaf. Hij had dit keer gelijk, dus 1 - 1.

Een prachtige route gereden met wat regen en zon, besneeuwde bergtoppen en stromende bergbeken.

In Lilloot een museum bezocht , ook weer met oude herinneringen uit  ca.1890 van de destijds levende indiaanse bevolking, terwijl we op zoek waren naar een beroemde bakkerij uit 1880 welke niet meer bestond omdat de oude eigenaresse was overleden.

Jammer geen appeltaart, dus werd het weer een gewone boterham.

Een uur later zijn we gestopt bij een historische Hat Creek Ranch uit 1860 waar van alles uit die tijd nog te zien was, van postkoets tot en met de verblijven van de cowboys wat met name onze meisjes zeer intressant vonden.

Ook hier was een nederzetting van indianen (Shuswap).

Tineke vertelde, dat het paardrijden nog steeds niet verleerd was. Ze ging het voor doen, alleen ze had niet in de gaten dat er geen paard onder zat.

In Cache Creek een camping opgezocht en hier wilde Yvonne haar beroemde en befaamde Courgetteschotel klaarmaken, maar na geruime tijd smachtend gewacht te hebben, haalde ze de schotel uit de over maar de glazen schaal waar de schotel in zat knapte in diverse stukken uiteen. Jammer deze konden we niet meer eten dus werd het brood met scrambled eggs ,spek en ui afgemoesteerd met een  heuse hamburger. Heerlijk hoor !!!!!