Van Yosemite tot aan Palmsprings

Dag 13
Van Yosemite naar San Fransisco
We rijden weer over een indrukwekkende weg, ik kan er nix aan doen. Het is hier gewoon mooi, ik kan er niets anders van maken. Onderweg had ik al eens een andere motorhome gezien met het raampje open, en vandaag was de temperatuur er ook naar om dat te kunnen doen. Zo een 25 graden. Heerlijk. Daardoor heb ik heel wat plaatsjes kunnen schieten waarbij je goed kunt zien dat de landschappen onderweg veranderen. Het wordt ook steeds drukker onderweg. Staan nu in een rijdende file, ik denk dat iedereen in de USA vandaag naar San Fransisco gaat. Veel bijrijders zie ik op een mobieltje, ipadje ( net als ik nu) of boek. Dat zal niet voor niets zijn. Wat een korte rit zou worden lijkt een lange......gelukkig net weer naar de Wallmarkt geweest. Toen ik een fles rosé in de winkelwagen had gezet, ben ik met Madelief een heel andere kant opgegaan om te voorkomen dat we die alchohol niet zouden mee krijgen. Dat doen we nu steeds zo. We kochten daar warme kipjes in een krokant jasje. Een soort kibbeling maar dan met kip. Lekker joh!
O ja, gisteren was het een hele bewolkte benauwde dag daar in dat Yosimite park. Het ging ook nog stevig regenen. Bleek daar ook de helft van de maand te kunnen onweren en in augustus zelfs nog meer.
De camping lag een eindje buiten San Fransisco. Om daar dan weer te kunnen komen moesten we met een pondje overvaren. Tijdens de Canada Amerika beurs van Tioga hadden we ons laten vertellen dat dit een erg schone camping was en nog een van de fatsoenlijkste in de omgeving. We stonden hier voor het eerst hutje aan mutje, ofwel de Campers staan hier heel dicht op elkaar, geen piknicktafel deze keer. Dus toch blij met ons stoeltjes, al was het op een kleine ruimte proppen, het had beter gepast als we in een polonaise achter elkaar waren gaan staan, maar dat is ook zo wat he! Nino en Char kwamen met een hoofd vol informatie aan van de zeer enthousiaste dames van de receptie. Er was een inlogcode voor de WiFi waar iedereen zich op storte, maar Madelief en ik lukte het niet. De mannen "ja hoor, wij zitten er gewoon op", wij natuurlijk gefrustreerd omdat het ons niet lukte. Zei Char na 10 minuten, "O ja, die Mw. had verteld dat er maar 3 per code konden inloggen. Echt niet leuk!!! We moesten dus afwisselend op de WiFi, gekkigheid. 
We vertrokken al snel per pontje naar San Fransisco. Nee, het is geen veerpont ala Vlissingen Breskens. Een hele grote snelle boot. Wij lekker op tijd aan boord en een plekje onder de luifel op het achterdek gevonden. Toen de boot vaart meerderde kwamen te spetters tot op een deel van het achterdek. De mensen die besloten hadden voor ons te gaan staan werden daardoor helemaal nat, en vertrokken dan ook gauw. Één Mw, die op Inez leek bleef trouw naast Nino zitten, tot ook haar broek helemaal nat was en ze toch maar ook voor het droge koos. Dus daar zaten we hoor, wij lekker droog, op een paar dieharts na, die de wind en spetters goed konden verdragen.
We kwamen met de boot aan bij Port San Fransisco en gingen richting Fishermans warf. Hadden ook al weer een beetje trek gekregen, dus we keken ook al met een schuin oog richting restaurantjes. Wel, het was hartstikke druk onderweg en zo nog drukker op dat Fishermans warf. Het is een groot entertainment gebeuren, ziet er leuk uit hoor, maar voor ons was het te druk, te massaal, en dan kregen we ook nog steeds meer trek. We zouden best een hapje willen eten bij het Rock café, bekend in alle grote hoofdsteden ter wereld. Echter moesten er daar 45 minuten wachten, dus wij weer verder. Bij een stoplicht stond een zwerver die net deed alsof hij het verkeer weg schoot, weet je wel, zoals in de tt races, trekt er een motor op zo hard en met heel veel knallen, nee, gewoon niet leuk meer. Straten verder hoorde je hem nog. Brrrrr. Hou wel van motors en een beetje herrie, maar in combinatie met al t bovenste was het teveel van het goede. In de zijstraatjes was het minder druk, maar ook daar zat alles vol, of we vonden het niet leuk genoeg. Bij de VVV vroegen we waar het mogelijk was om te vissen, en we spraken wat vissersmannen, die geen van allen s middags gingen maar wel telefoonnummers doorgaven van andere vissers die dat wel deden.
Char hakte de knoop door en we liepen gewoon terug richting boot. Vlakbij de Alcatraz vonden we een leuke plek. We hebben er heerlijk gegeten. Madelief, Nick en Char noodels, met van alles erin, Nino en ik namen allebei een terijaki steak. Nino en Madelief namen nog een toetje, wel ook dat weten ze heerlijk te maken. Ik zal niet in details treden......😜.
Daar we er met de boot al 40 minuten over deden om in het centrum te komen besloten we met de bus terug te gaan. Eigenlijk was dit Char's idee. De rest had graag in een taxi gestapt. Dus Nick had in het restaurantje een studie gemaakt van de plattegrond en loosde ons door de straten van San Fransisco op zoek naar lijn 70. Na een half uur doorstappen vonden we de halte. We hebben daar toen nog 45 minuten gewacht voordat de bus kwam. Gelukkig werden de mannen geentertainded door een Sanfransiscoos, die van alles te vertellen en vragen had. Een van de eerste dingen die hij vertelde was dat de bussen soms helemaal uitvielen, daar de chauffeur dan niet op kwam dagen. Hij werkte in een hotel en had zijn kinderen al eens richting Europa gestuurd, maar hij zelf en zijn vrouw waren er nog nooit geweest. Dat ging hij doen wanneer hij met pensioen zou zijn. Eindelijk kwam zijn bus en toen die van ons. Ik kon mijn ogen in de bus niet meer open houden. Ik schrok wakker toen iedereen riep dat r hertjes op de weg liepen. De chauffeur van de bus had die ook nog nooit gezien, isdawa!!?? Een uur deed de bus erover. Toen nog een 10 minuutjes lopen en we vonden ons woonwagentje weer terug. 
Dag 14
Vandaag besloten we in ieder geval ook met de Ferry terug te gaan. Iedereen wilde wel op de shoptoer, dus zo gezegd zo gedaan. Char en Nino hadden en afspraak gemaakt voor een vistoer, toch s morgens vroeg. Char had de dames van de receptie gesproken en die vertelden dat de bussen al vanaf 4 uur gingen, dus dan moest 5:30 bij de boot zijn toch lukken. 
De boot was heel rustig, weinig mensen gingen aan boord. Met Nick aan het hoofd liepen we richting het centrum. We hebben lekker geshopt, Madelief kreeg betere wandelschoenen, Nick kocht Nike's, Nino een T-shirt bij Desiqual, ik een zonnebril en Char niks. Droeg dan wel weer de tassen......bij een baseball pop gingen we naar binnen om wat te eten. Het was een sportsbar, waar je kon eten, allerlei sport kon kijken op megaschermen en arcade spelletjes kon spelen. Zo hebben we gepackmand, geskiballed en geflipperd. En we waren er precies in het Happy hour, dus kregen de mannen korting op hun bier. Het eten was wederom super, we kozen nu gewoon gerechten die midden op de tafel gingen waar we dan met zijn allen van aten. Het was zo lekker dat we nog een paar gerechten bestelden, waaronder garlic fries. Nou dat hebben we geweten. Dat zijn dus Franse frietjes met kleine stukjes knoflook en olie er overheen, ontzettend lekker, maar behalve ik vond de rest van de Wolfjes t maar nix. Daarna met de Ferry moe maar voldaan naar huis. Onderweg wel weer heel veel zwervers, homeless people. De een na de ander in zichzelf sprekend, vrouwen, mannen, schreeuwend, verdrietig, agressief, van alles wat. Mensonterend. USA lijkt niet te weten wat met deze mensen te doen.
 
Dag 15
Nino en Charel gingen al vroeg op weg naar hun vistoer. Ik sloot de deur achter hun kont en probeerde weer te slapen. Ik kreeg de schrik van mijn leven toen ik iemand onze deur probeerde open te maken. Je moet weten, op die hele camping staan zeker 10 van deze motorhome's, dus je kunt snel een vergissing maken en naar de verkeerde toe lopen. Ik denk dat het zoiets was. Het is echter ook niet uitgesloten dat t wat anders was. De camping in Las Vegas was echt mega beveiligd, deze stond gewoon open.....
Nick, Madelief vertrokken weer per boot naar t centrum, alwaar we hadden afgesproken bij het Rock Café. We konden nu gelijk aan tafel. We aten heerlijke hamburgers, waarna we op zoek gingen naar een fietsverhuur. We wilden nl heel graag de Golden Bridge per fiets bekijken. Het was een mooie tocht, langs het strand, jachthaven en een mooie wijk. Met steeds zicht op de steeds dichterbij komende brug. We moesten wel heel veel klimmen. Ik had wel last van mij hamburgertje.....op de brug ook weer een gekkenhuis, wel leuk, maar niet adembenemend ofzo. Ademen was zoiezo al een hele Tour met al die uitlaatgassen daarzo. Wel, na wat foto s genomen te hebben spurtte we weer teug, wind in de rug en heuveltje af. Was leuk!!!
Na overleg besloten we de boot terug te nemen. Char en Nino hadden er al een lange dag op zitten en we hadden geen wensen meer om te vervullen in San Fransisco.
Ik had nog wel in zo een trammetje gewild, maar ook daar stonden rijen dik te wachten. Geen zin in. De boot zat nu bomvol, mensen die terug kwamen van hun werk. 
Char en Nino doken al snel hun bed in en wij niet kort daarop ook.
Dag 16
Vanmorgen een wasje gedraaid en nu richting San Simeon. Leuk he, al die plekjes die met mijn naam beginnen. Ik ben vereerd.....onderweg zagen we een America cruise motorhome verzamelplaats en we bedachten gelijk daar even heen te gaan. Onze bank is nl doorgezakt. Eerst op één punt maar nu ook op het tweede punt, dus daar konden we niet meer op zitten. Slapen ging nog wel. Ze hebben hem gemaakt terwijl wij ff jawel, ergens gingen eten. Ik nam niks, maar at datgene op wat Nino niet meer lustte. Natuurlijk bezochten we weer een supermarkt, daar de campground geen enkele luxe bezit. We zijn weer benieuwd!
De camping is super primitief, geen douches en dixie s als pleekotjes. Rond enen uur of 17 waren we daar. Het laatste stuk reden we al langs de kust. Char en ik besloten op onderzoek uit te gaan naar het strand en de kids hadden daar geen zin in. Die bleven skibbo spelen in de camper. Er stond hier een straf windje. Dus trui aan, wel weer slippertjes voor op het strand. Er waren allemaal pelikanen aan het duiken in het water en boven ons zweefde voor wat wij dachten een condor. Vloog ook vlak over ons. De pacific oceaan was heel helder. Het wier was ook heel apart. Met hele grote doorschijnende groene bladeren, hele lange groene holle stelen en soms een ballon,die er dan voor zorgde dat het boeltje drijven bleef. 
Terug op de camping gingen we lekker eten met elkaar, we stookten het kampvuur weer op en sloten af met een marshmallow. Nog wat lezen en slapen maar weer. 
Uiteraard geen WiFi op deze camping, zelfs de telefoon had geen bereik.
Dag 17
Vroeg uit bed, op naar Los Angeles. We besluiten eerst naar de camping te gaan en daar te zien of we soms met een busje of shuttle naar LA kunnen gaan. Immers vinden we het allemaal wel ff lekker te kunnen douchen......
De camping lag best een eind buiten LA, en er ging geen busje ofwhatever. Na gedouched te hebben, gingen we richting Ventura. Dit lag ook aan de kust. Na een plekje gevonden te hebben voor de camper, gingen we richting het strand. Over het strand liepen we naar het centrumpje, al waar we wat aten en dronken en ons plan verder bespraken omtrent LA. We hadden geen van allen zin meer, maar vonden het ook wel een beetje raar dat als je dan dicht bij LA bent je er nix van gezien hebt. Die letters van Hollywood op die berg wilden we wel zien. Verder had niemand zin om de drukke stad in te gaan, al helemaal niet met die camper. Nou, we vonden de letters, alleen reden we te hard, daar we op de snelweg waren en toen we probeerden er dichter bij te komen raakten we vast in een straatje. Char achteruit terug en op een gegeven moment lukte het ons om te keren. Tsjonge, wat een heisa. Toen zijn we maar terug richting de camping gereden, zagen de letters nog een paar keer in een flits en dat was het. Op de camping hebben we onze potjes skibbo weer gespeeld, Madelief en ik lazen ieder ons derde boek uit van de vakantie en toen was het weer tijd om naar bed te gaan.
Tijdens ons potje kaarten en lezen hadden we al een paar keer een trein voorbij Sien komen. Voordat die langs kwam werd dat keihard met een hoorntoeter aangekondigd. En je raad het al, dat ging de hele nacht zo door, ongeveer om het uur.
Dag 18
Vol goeie moed richting de camping in Dessert Palmsprings. Hier zullen ze toch wel weer WiFi hebben? Jaaa, die hebben we en een heel zwembad voor ons zelf....
Wordt vervolgd.....