Lamar Valley

Vandaag, maandag, naar Lamar Valley. Daar zouden een paar duizend bizons lopen. Het eerste stukje was hetzelfde stuk waar we een dag eerder stil hadden gestaan voor de bizons op de weg. Ook kwamen we langs Mud Vulcano. Zondag hadden we dat niet kunnen bekijken, omdat het overvol was. Het was 9.50 uur en om 10.00 uur zou een ranger een wandeling begeleiden. Hij stond er al en zou het leuk vinden als we mee zouden lopen. Zijn naam was ranger Ken from Utah.

Er kwamen nog wat mensen bij met een wel heel vreemd taaltje, maar die wilden alleen met hem op de foto. Hij was erg geduldig en had een grote smile op zijn gezicht.

Om goed 10.00 uur vertrokken we. Toch wel erg leuk om op deze wijze veel te weten te komen over de vulkanische activiteit in dit gebied. Het is een enorme werkende vulkaan, waar dagelijks tientallen aardbevingen voorkomen. Soms zijn ze wat heftig, maar wij merkten er niets van. Wonderlijk hoe dit allemaal kan en dat je er middenin kan staan. Elk moment kunnen er nieuwe geysers ontstaan. Helaas vandaag niet onder onze ogen. Na afloop wilden we hem een tip geven, maar dat mocht hij niet aannemen.

Via een schitterende route zijn we doorgereden naar Tower Roosevelt. Ook hier niets bijzonders. In het winkeltje hebben we koffie gedronken. De route hier naar toe was prachtig, maar alle parkeerplaatsen waren vol.

Dicht bij deze nederzetting was ook e patrified tree. Dat is een boom, die versteend is door de natuurkrachten die hierop hebben ingespeeld. De vorige trip naar de US had ons ook een blik op zo'n boom opgeleverd, maar deze stond nog rechtop. Opeens mochten we met de camper niet verder. Ook caravans niet. Gelukkig was het maar een kwart mijl lopen, dus dat hebben we maar gedaan. Bijzonder, maar niet spectaculair. Terug blijde camper als echte bermtoeristen weer geluncht. Lekker rustig.

Vervolgens was het al bijna twee uur en we waren nog niet in Lamar Valley. Even stukje terug en dan stoppen voor een cowgirl, die het verkeer tegen hield. D'r kwamen twee postkoetsen aan. Ja, dan moet de weg worden afgezet, zoals dat vroeger bij ons met de trein of de eerste auto's gebeurde. Daarna zaten we snel in Lamar Valley. Geweldig! En overal bizons en ander groot wild. De meeste bizons hadden echter alleen maar aandacht voor elkaar. Op een gegeven moment waren ze aan het vechten. Blijkbaar een mannetje dat te dicht bij de familie van een ander mannetje kwam.

W zijn gekeerd bij het Yellowstone Association Institute. Onder de naam van Lamar Bizon Ranche worden hier zelfs schoolreisjes georganiseerd. We hebben gesproken met een vrouwelijke ranger, die ons van alles vertelde over het hoe en waarom.

We waren mooi op tijd om terug te gaan, maar op de terugweg was er een bizon die aan het verkeer geen boodschap had. Hij wandelde op de straat en ging soms eens links en dan weer rechts lopen. Afhankelijk van de kant die hij koos, kon het verkeer doorrijden. Dat duurde zeker een uur.....😢

We hebben nog steeds geen beer gezien. Wel al die andere dieren (behalve de wolf). 

Mar wat is Yellowstone mooi. Twee dagen is te kort om alles goed te bekijken. Het mooie is, dat de natuur hier zijn gang mag gaan. Een bosbrand laten ze lekker branden. Dat biedt ook weer nieuw leven. De dieren staan hier op nummer 1.  Als er twee bizons op de weg gaan liggen, stopt het verkeer. Er komt een ranger bij en als je pech hebt, sta je uren stil. Het is net India......

Op dinsdag naar Grand Teron. Daar is dit nu geschreven.