Denver

Na het dagje Amsterdam werden om kwart over zes gewekt door het iPad systeem, waarmee je alles op de kamer kon regelen, inclusief de gordijnen. Leuk om ook eens in n niet sleets hotel te zitten.....

Het ontbijt Citizen M was prima, al zouden ze ook rekening kunnen houden met Nederlanders die een gewone boterham ook wel lekker vinden.

De wandeling naar de vertrekhal duurde ongeveer 5 minuten en het vinden van de juiste denk om de bagage in te leveren was ook zo geregeld. Om kwart over 8 kon het wachten beginnen. Met een paar kopjes koffie en wat taxfree underwear werd de tijd wat gedood. 

Om 10 uur zou het boarden beginnen, maar het werd twintig over 10, want een heel regiment personen werd met naam en toenaam opgeroepen. Veel mensen stonden in de priority line en wij uiteraard niet. Daarom gingen we redelijk tegen het eind naar binnen. Onze plek was prima, want we zaten bij de nooduitgang. Veel beenruimte en de belofte dat we zouden helpen bij een noodsituatie was het gevolg. We moesten een papier doornemen met allerlei mogelijkheden bij een dergelijke situatie. De conclusie was al heel snel: hopen dat alles goed gaat.....

We zaten naast een man die de hele reis heeft zitten werken. En hij vertelde ons wat hij eigenlijk deed voor de kost. Hij had een eigen bedrijf en was werkzaam in de muziek. Wij werkte met mensen als Armin van B, Milo en veel van de hedendaagse musici. Hij was vooral actief binnen de house-scene en begeleidt ook jongelui op weg naar het "heldendom".

De reis verliep voorspoedig en iets later dan gepland landden we op Houston. We hadden ons al zorgen gemaakt over de krappe tijd om over te stappen. 45 minuten zou de grens zijn. We hadden iets meer dan een uur. Dat moest lukken. Alleen waren er heel veel mensen die zo dachten, behalve de mensen die de werkzaamheden moesten uitvoeren. Door de douane met alle flauwe kul van vingerafdrukken, ogenscans en mensen die het niet snapten zorgden ervoor, dat de tijd snel voorbij was. We zouden geholpen worden, maar die hulp kwam pas bij de balie van United. We kregen twee plekken inde laatste vlucht naar Denver. Maar, we kwamen ook op de standbylist voor de tussenvlucht. Gelukkig kregen we die laatste plekken ook en zaten we naast een Amerikaanse soldaat, die net een training in de Harskamp had gehad. Leuk om te praten over de plek waar ikzelf lang geleden ook de nodige stappen had gezet.

Voor het donker was waren we uiteindelijk bij het hotel bij de luchthaven. Wel een kwartier met een bus. Grote kamer, maar een lawaaierige airco zorgde ervoor, dat de nachtrust in eerste instantie wat koud was.

Om Half 12 worden we opgehaald en gaan we naar Road Bear, waar een camper voor ons klaar staat. En dan rijden we vandaag door naar Rocky Mountain NP.

We heb er nog steeds zin.