Santa Monica, LA en een snufje Chicago

Met een beetje spijt (want balkon bij de kamer, mooi zwembad en prachtig weer) verlaten we op woensdagochtend 19 augustus ons hotel in Palm Springs.

Helaas valt het tweede kopje koffie van Sharon niet zo lekker (melk bedorven?) dus zij krijgt de een-na-laatste vakantiedag niet helemaal helder mee.

Na zo'n 2 1/2 uur rijden bereiken we de enorme heel-veel-baans-wegen rond Los Angeles. Een enorme mierenhoop van bussen, vrachtwagens en heel, heel veel auto's.

We checken in bij ons hotel in Santa Monica, vijf minuutjes lopen vanaf de beroemde pier en eerlijk gezegd valt dit (zeker na Palm Springs) een beetje tegen: oud, muf, aan het eind van een enorme gang op de 3e verdieping in een hele drukke stad met 24/7 herrie, sirenes en meer van dat moois.

Gelukkig is het hotelpersoneel bijzonder vriendelijk en behulpzaam. De auto wordt dmv 'valet' geparkeerd in een naburige garage.

Terwijl Sharon haar misselijkheid wegslaapt en Anna (die inmiddels behoorlijk heimwee heeft naar Philipstown) haar gezelschap houdt, verkennen Martin en Pim de pier. Ze genieten van het uizicht dat het reuzenrad op de pier biedt en spelen wat spelletjes in de arcadehal.

Jammer van vandaag, morgen is vast alles beter!

Dus vol goede moed en uitgeslapen de volgende dag op tijd naar 'The City of Angels'!

Misschien lag het aan ons (moe, teleurgesteld over de dag daarvoor, alle indrukken van de afgelopen weken verwerkend), aan de periode dat we er waren (hoogseizoen/zomer), maar de indruk die we van deze metropool krijgen is vooral een vieze,drukke stinkstad.

Dus na een stukje Walk of Fame,waar we ook een demo cd-tje van een plaatselijke rapper kopen, halen we snel de auto op van het parkeerterrein op Hollywood Boulevard en rijden de bergen in voor het beste uitzicht op de befaamde 'HOLLYWOOD"-letters. Op de retourrit rijden we over Sunset Boulevard, zien Beverly Hills en vergapen ons aan de 'tuinhuisjes' die de top van de Amerikaanse Society hier uit de grond heeft gestampt. Mooi contrast met de zwervers die een paar honderd meter verderop in Hollywood in de portieken liggen.....

Eenmaal terug in Santa Monica - wat toch net wat beter toeven is volgens ons- doen we wat laatste inkopen bij het gezellige winkelcentrum en besluiten de dag met heerlijke crepes op het terras bij het plaatselijke 'pannenkoekenhuis'.

In het hotel vermaken de kinderen zich daarna met Nickelodeon en hun mobiele apparaten terwijl pa en ma de koffers organiseren en inpakken. De weekendtas die we leeg uit Nederland hebben meegenomen, blijft leeg in de koffer zitten.... Na 2 weken trouwe dienst is het namelijk lastig afscheid nemen van onze Coleman Koelbox. Dus kiezen we ervoor om de nodige 'oude' kleding en schoenen achter te laten in de Joenaited Steets zodat de 3 overige koffers onder de 23 kilo blijven en we het coolste souvenir kunnen inchecken als ruimbagage nummer 4.

Vrijdag 21 augustus: vroeg dag.... om 6 uur rijzen we op uit ons bed om ons als de wiedeweerga via Lincoln Boulevard (aldus de lokale bewoners: "if you take the freeway, you'll never make it") naar LAX Los Angeles Airport te begeven. Auto inleveren bij Alamo loopt super soepel en zij brengen ons met hun shuttlebus naar de juiste vertrekhal. Het vliegveld blijkt prachtig aan te sluiten bij de stad, behalve dan dat het hier niet ruikt naar urinoir.......

We ontvangen van de United Airlines dame onze boarding passes en begeven ons naar de gate, waar het vliegtuig dat ons naar Chicago zal brengen (het transfervliegveld) klaargemaakt wordt voor vertrek.

Even was de verleiding groot om ons verblijf wat te verlengen.... de vlucht blijkt enorm overboekt en er worden vrijwilligers gevraagd om hun ticket in te leveren in ruil voor 750 dollar reistegoed én een vervangend ticket voor 3 uur later in first class..... Jammer, we moeten onze aansluitende vlucht in Chicago halen, maar anders!

Het vliegtuig blijkt duidelijk niet helemaal 2015: geen schermpjes (zelfs niet in het plafond, terwijl Solmar Tours deze zelfs in 1989 al in de touringcarbussen had), maar gelukkig is het maar voor 4 uurtjes, dus de kinderen leren zich ouderwets vermaken met uit het raam kijken en lezen.

Keurig op tijd naderen we O'Hare Chicago Airport. Het vliegtuig maakt een schuine bocht voor de landing, waardoor we een prachtig uitzicht hebben op de stad, met de puntige Sears Tower als letterlijk hoogtepunt.

Met een uurtje tussenruimte struinen we even tussen de winkeltjes voordat we in een enorme Boeing 767 stappen die ons naar Schiphol zal brengen. We mogen kiezen welke vliegtuigmaaltijd we willen (pasta, kip of vegetarisch). Op Martin's vraag welke het lekkerste is, antwoordt de stewardess "het ijsje na"...... Gelukkig blijkt de pasta redelijk weg te krijgen dankzij de enorme hoeveelheid zout en jalapenopeper die erin verwerkt zit. Inmiddels vliegen we over Canada en treedt de schemering in. De verlichting in de cabine wordt gedimd en wij worden geacht in een rusteloze slaap te vallen........