Brrrr in Bryce Canyon!

Vrijdag 10 oktober

Brrrrrr in Bryce Canyon!

Vanmorgen wakker geworden met het gevoel dat we op tijd zouden vertrekken naar Bryce Canyon. (Achteraf in Bryce bleek dat de klok hier een uur vooruit is gegaan, dan sta je toch raar te kijken hoor als het ineens een uur later blijkt te zijn dan je denkt).

De route naar Bryce Canyon is geweldig, vanaf Lake Powell kronkel je door de bergen/heuvels en zie je allerlei verschillende vegetatie soorten. Het begon met lichtbruine rotsen met een paar bomen. Vervolgens rij je door een gebied met meer water (riviertjes) en komen er meer bomen die geel van kleur zijn! Uiteindelijk eindig je in Bryce Canyon ( in de Canyon enkele bomen, daarbuiten een compleet bos).

We hadden besloten dat we een camping gingen opzoeken zonder hook-up (zonder water en elektriciteit op de plek). We zochten een plekje op Sunset Campground, mooi dicht bij de Canyon. Op deze camping hoef je niet te reserveren, wie het eerst komt wie het eerst maalt. Je rijdt een rondje over de camping, kijkt welke plek vrij is (waar geen briefje aan de paal hangt bij de plek is vrij) en vult vervolgens het nummer in van de plek die je wilt, 15 dollar in de envelop en die gooi je door de brievenbus bij het begin vd campground.

Even een opgebakken eitje gemaakt, de spullen in de rugzak en op naar de Canyon. Ook hier rijden weer shuttlebussen, erg handig! Het plan was om de Queens Garden trail te gaan lopen. Deze zou ons 98 meter laten zakken tot de bodem vd Canyon. De shuttlebus bracht ons eerst naar Bryce Point. Het uitzicht was hier fantastisch. Al die hoodoos (een soort rotsen in pilaar vorm) echt ongelofelijk zo mooi! Een goede opwarmer voor de rest vd middag. 

Aangekomen bij de trail was deze toch iets steiler dan gedacht. Toch maar een 500 meter gelopen en daar is even gezeten op een boomstam. Wat een rust! Even wat kiekjes en rustig door naar boven (je bevind je hier op bijna 2500 meter hoogte). Boven troffen we een Amerikaan met een oud fototoestel (tenminste dat dachten we). Sander was toch wel erg nieuwsgierig en vroeg de man hoe het werkte. Het bleek een oud type fototoestel te zijn in een nieuw jasje! Zo één waar je nog onder een kleed moet om te kunnen zien wat je fotografeert. Erg leuk om te zien. De man vroeg waar we vandaan kwamen ( dat vraagt elke Amerikaan die je even kort spreekt al standaard). Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen en op doorreis waren naar Yosemite, werd onze Amerikaan helemaal enthousiast en begon te vertellen over hoe fantastisch het wel niet is daar. Daarna afscheid genomen ("God blesh you Sander!") en bedankt Rick! 

Toen doorgelopen naar Inspiration Point, dit is echt het mooiste punt van het park zegt men.  Niks aan gelogen, het was geweldig. Ware het niet dat de laatste shuttlebus was weggereden voor onze neus toen we terug wilden naar de camping. Dat werd lopen, gelukkig niet te ver (1 mile).

Het avondritueel begon weer: even een aperitiefje (ze kennen hier ook Heineken) ,koken en afwassen. Het begon al goed af te koelen dus de rest vd avond binnen gezeten (ook geen probleem, het bevalt goed in de camper!) We zijn nog bezig met de route, zoals het nu lijkt gaan we niet naar Death Valley en Seqouia om minder lange dagen te rijden en meer tijd over te houden voor San Fransisco. (6 uur rijden op een dag is wel veel). 

S'nachts was het rond het vriespunt dus goed ingepakt naar bed ;) (leuk joh kamperen zonder hook-up!)

Nu we dit schrijven zijn we op weg naar Zion en schijnt de zon vol in ons gezicht. Het belooft weer een mooie dag te worden.

Groet uit Utah!
Klaas en Sander

Ps, de blogs zijn wat aan de lange kant maar we maken hier ook veel mee ;)