Moab, Arches en Canyonland

We hebben weer enkele topdagen beleefd. De hele dag loop ik te zingen: "What a perfect day...". Eerst hebben we Canyonland bezocht. Als eerste hebben we Dead Horse Point bezocht. Dit is eigenlijk geen onderdeel van Canyonland maar een statepark. Dat betekent natuurlijk dat onze jaarpas niet geldig is. We hoesten 10dollar op en het is iedere dollar waard. Onze mond valt (voor de zoveelste keer) open. Zowel het uitzicht aan het visitor center als aan de overlook zijn grandioos.  Je voelt je hier echt ieniemienie klein. Wat een wondere wereld. Natuurlijk hebben we weer veel te veel foto's genomen.

Dan zijn we verder gereden naar het uiterste punt van Canyonland om zo ieder uitzichtspunt terug te nemen. Grand Veiw Point Overlook zegt al genoeg. Onder ons zien we de white rim. De jeeps zijn net kleine mieren. En daaronder heb je nog eens canyons.  Dit zijn net imense afdrukken van een voorhistorisch wezen. Blij dat die nu niet meer leven. Hier is trouwens ook een heerlijke picnickplek.

Dan komt Arches aan de beurt. De ingang van Arches bevindt zich, bij manier van spreken, aan de andere kant van de straat van Canyonlands. En toch is het weer heel anders. Het is opnieuw een topdag. Op het blaadje van Arches is duidelijk uitgelegd welke wandelingen moeilijk, gemiddeld of makkelijk zijn. Ook het hoogteverschil staat erbij. Heerlijk als je niet zo goed kunt. We hebben toch enkele mooie wandelingen kunnen doen. We nemen natuurlijk veel te veel foto's.

In Moab hebben ze een schildersschool los gelaten. Op iedere straathoek staan er wel een paar. Moab krijgt zowaar Franse allures. Er is ook een westernwinkel die zeker de moeite loont. Je vindt hier zowaar originele dingen. Je vindt er bv messen en bijlen, gemaakt door een plaatselijke smid, die gesmeden zijn van de grote nagels die bij het maken van een spoor gebruikt worden.

Dat is het tijd om het dal van de Coloradorivier te ontdekken. Een heerlijke tocht langs de Colorado tussen de loodrechte rode wanden. Als je hieruit komt, gaat er direct een straat naar links. Hier kom je in een verrassend groen dal, van een contrast gesproken. De weg gaat omhoog en je volgt de loop. Je stijgt boven Arches en boven Canyonland uit. In de verte zie je deze woeste schoonheid en je zit zelf midden in het groen. Of ik kan beter zeggen, midden in de goudgele kleuren van de herfst. De weg is smal en in niet al te beste staat maar goed doenbaar.

We rijden tot bijna Moab en vervolgen onze weg naar de Needles. Eerst doen we de overlook. Je rijdt ongeveer 35km licht golvend om ineens aan een spectaculair uitzichtpunt te komen. Het voordeel is dat het hier rustiger is en je dus meer kunt genieten. Er is ook een picknickplek. Je kunt je toch geen mooiere plek voorstellen.

Canyonland, the needles, is niet zo spectaculair en daar moeten we even aan wennen. En dan besef je dat dit ook nog altijd bijzonder mooi is. In Monticello gaan we het RV park op. Er zijn een hoop betere dan deze.