dag 17 van Page naar de Grand Canyon

Dag 17 Page naar de Grand Canyon,

Na een erg onrustige nacht waar we afwisselend de airco( hels kabaal, ijskoude luchten de zinderende hitte van de woestijn afwisselen, gingen we vroeg op weg. We hadden eerst nog een  stop bij de Horse-shoe bend. Een hoefwijzervormige bocht in de Colorado rivier, die je vanaf een ijzingwekkende hoogte zonder hekjes kunt bekijken. Van tevoren had ik al angstvisioenen van jongetjes die freerunacties uit gaan voeren. We moesten eerst nog 1500 m door de verzengende hitte lopen om er te komen.

Maar het was een prachtig indrukwekkend uitzicht, wat moeilijk in zn  geheel  op foto vast is te leggen omdat je dan zowat over de rand moet duiken.

Hierna op weg naar de Grand Canyon. We reden vooral door woestijgebied, het land van de Navajo’s. Overal langs de weg zag je tentjes staan met zelfgemaakte spullen van de Navajo’s waar naar ons idee geen mens bij zou stoppen. Verder zag je verwaarloosde trailerdorpjes, waar ze hun onderkomen hadden.( Niks geen vrolijke wigwams en verentooien)  We kwamen steeds meer in  canyongebied, met weer andere rode bergen.

De eerste aanblik met de Grand Canyon is erg indrukwekkend, zo; n enorme kloof ineens in het landschap. Een echt natuurwonder. Onze camping is een natuurcaming, the Mathercampground, midden in een dennenbos gelegen. Zelfs zo midden in de natuur dat de herten  tussen de campers door liepen. Na zo’n rit hadden we even behoefte aan wat rust. Op het moment dat wij weer even een knipperke in de camper deden kwamen ze er weer aan.Children where are your parents? En weer moesten ze antwoorden. “sleeping in the Camper”. Deze keer hadden we de camper niet de juiste kant op neergezet.Toen we uitgeslapen waren hebben we eerst de shuttlebus naar het bezoekerscentrum genomen waar allerlei informatie over de Grand Canyon was te zien en te vinden. Hier hebben we ook gevraagd wat een geschikte wandeling was om morgen te doen. Hij adviseerde ons de Kaibag trail, die was ook geschikt voor families. Omdat we s’avonds de sunset wilden gaan kijken, gingen we eerst weer terug om wat te eten. Even snel wat op de barbecue en dan opnieuw in de Shuttle “op naar de zonsondergang” We waren blijkbaar niet de enigen die dit gebeuren wilden aanschouwen. IMet karrevrachten vol werden de mensen bij de verschillende uitzichtpunten afgeleverd. Het was zo druk, het leek eerder een zonsverduistering. Eenmaal daar vond iedereen toch redelijk zijn plekje. En dan is het de kunst om ook te genieten van het moment en niet te denken aan die ene foto of filmopname op het moment supreme.

Dit is voor ons nog een leerproces. We zijn tot nu toe ook nog redelijk bezig om alles op de plaat vast te leggen. Maar het genieten is er ook zeker. In het donker gingen we met de bus terug. We doken er niet al e laat in, ondanks protest van onze nachtbraker Rudmer die het altijd te vroeg vindt. Morgenvroeg gaan we een stuk de Canyon in.