Zion National Park

de eerste irritaties waren er helaas! Bij aankomst op de camping in Springdale wilde ik 2 nachten reserveren, maar Loes greep onmiddelijk in: 1 nacht was voldoende! Je zult mijn teleurstelling begrijpen, 3 maanden heb ik besteed aan de voorbereiding van onze reis en in een paar seconden werd mijn hele route veranderd! Gelukkig is Loes een zeer redelijke vrouw, 2 uur later mocht ik alsnog een nachtje bijboeken. Dat is nou echte liefde!

Vanmorgen waren we al om 6 uur wakker, later bleek het toch al 7 uur te zijn, we zitten al weer in een andere tijdzone. Toen we aan een broodje/boterham met nutella/jam zaten, bleek onze buurman de bbq al aan te hebben. Die gewoonte gaan we maar niet overnemen! 

Om 9.30 uur (Utah-time) stonden we al op straat, wachten op de free shuttle. Die bracht ons naar de ingang van het park, daar wachtte de volgende free bus voor de tour door het park. Zo, dacht ik, dat wordt een voordelige dag. Water en een broodje hadden we ook al bij ons, natuurlijk alles in mijn rugzak. En dat gewicht druk vreselijk op mijn slechte knie, maar who cares. Alles ging voorspoedig tot een bejaarde dame haar hoofd uit een raampje stak en 80 dollar wilde hebben voor een parkenpas.  Daar wordt je humeur niet beter van. Gelukkig had ik geen creditcard bij me, maar Loesje wel. Zo kon mijn gratis tocht door het park toch nog beginnen. En het was de moeite waard. Het is pas ons eerste park, maar het overtreft de verwachtingen. Prachtig, prachtig, prachtig!

helaas lukt het met de foto's nog steeds niet, misschien betere wifi op de volgende camping. Anders moeten jullie gewoon wachten tot we weer thuis zijn!

een dikke kus voor alle lezers en leden van dit weblog van Jules en Loes