18.05.2014 St. Louis

Door Dirk en Timon Hofman - 19-05-2014 01:56 Saint Louis wordt de poort naar het Westen genoemd. Op deze hoogte - noorderbreedte - ligt geen enkele andere grotere stad die dat kan zeggen. Aan de westkant ligt de weg naar Kansas open. Wij hebben met het landen in ons verblijf hier het meest westelijke punt van onze reis bereikt en zullen alleen nog maar noord-, oost- en zuidwaarts gaan. Het is op opvallend hoe dorps deze stad soms nog is. De hogere gebouwen zijn kerken of horen aan het zakenleven toe. We hebben gisteren een tijdje door de stad gereden en de afwisseling van de wijken als prettig ervaren. Tuurlijk, niet alles is rozengeur en maneschijn maar toch... De stad kent minstens twee grote groene longen, het Tower Grove Park en het Forest Park. Naast de rustige zaken die wij op zondag altijd doen, ofwel naast alle druk druk drukdingen die wij op zondag niet doen hebben we vandaag beide parken bezocht. Net als vorige week zoeken veel stadsmensen deze groene oases op om samen te eten, een balspel te spelen en wat niet al. Het zal Amerika niet zijn als er geen autopaden door het park liepen maar hier heb je helemaal geen last van. Er is met name in het Forest Park heel veel te doen. Wij hebben stuk gewandeld in dit gebied van 5,5 km2. En even gezeten, gepuzzeld en gekeken. Prachtige waterpartijen en glooiend terrein. De dierentuin is gratis, maar die hebben we links laten liggen. Blijdorp is tenslotte ook 20 jaar geleden door ons voor het laatst met een bezoek vereerd. Dus waarom.... We begrijpen dat jullie onze weblog met veel plezier lezen. Niet alleen mensen die op het weblog zelf reageren, maar ook anderen. Daar zijn we blij om. We vinden het best leuk om te doen. De logs worden geschreven op de telefoons en daarna naar het weblog overgekopieerd. Ook de foto's die we toevoegen zijn met de telefoons gemaakt. Sommige mensen maken zich misschien zorgen over de afstanden die we rijden en vragen zich af of we nog wel genoeg zien. Maak jullie je maar geen zorgen: we zien over het algemeen wat we gepland hebben. We zien en doen meer dan we opschrijven maar dat lijkt me logisch: ons verhaal is geen kroniek maar het relaas van een stel voortvluchtigen. Morgen als het goed is naar Chicago. Heerlijk: dik 500 km en de route 66. Zo gaan die dingen. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.