Dag 4 John Pellenkamp

Door Jan Mochel - 06-04-2013 03:40 Na de vermoeienissen van gisteren, iets langer blijven liggen. Om 9 uur ontbeten. Ik nu ook met brood. Marion blijkt niets van het kletterende en donderende onweer van vannacht meegekregen te hebben. Maar nu is het droog. En bewolkt. Twee gasten zijn met RV´s, vele malen groter dan de onze, aan het manoevreren, alsof het kinderfietsjes zijn, zonder zijweltjes. De campingbeheerster geeft ons coupons, met spetterende kortingen. Wel 2$ op de prijs van 50,55$ voor een tochtje met een boot met glazen bodem over de Atlantische Oceaan. Koraal spotten. Ook adviseert zij ons te reserveren bij de Everglades camping. Dus ik bellen, maar ik doe schijnbaar steeds iets verkeerd. On-line gaat ook, ware het niet dat voor de 6e niet online gereserveerd kn worden. Pas v.a. de 7e. Nog een dag opschuiven zien we niet zitten. Dan maar op de bonnefooi. De goede keer met een o teveel. We besluiten ondanks d dreiging, tevoet naar John Pellenkamp te gaan. Voor de..........jawel, glazenbodemboot. Het is maar 2 mijl heen en 2 mijl terug. 6,5 km lopen en 2,5 uur staan op de boot. We zijn bikkels. Maar hoe bikkelig we zijn, moet blijken als we, te voet, de US 1 moeten oversteken. Je bent levensmoe als je dat probeert. Enfin, het feit dat ik erover schrijf, geeft aaan dat ik het in iedergeval heb overleefd. Ook terug. Aan de overkant lonkt een kantoor voor bail bonds. Dat moet gefilmd worden. Bij de parkingang moeten we $5 hele biljetten neerleggen voor toegang tot het park. Marion denkt even dat dat inclusief d boot is, maar als ze me 200 yard verderop nog eens $50,55 ziet betalen, is ze genezen. De boot vertrekt om 3.15pm en dus doden we de tijd met het filmen en fotograferen van opmerkelijke vogels, eekhoorntjes en zoogdieren die geevolueerd zijn. De meesten zijn in een soort wetsuit gekleed en komen net terug van een snorkeltour. Na 10km, gedeeltelijk rustig door het verbindingskanaal tussen Atlantiek en Golf en de rst uper snel over de woeste baren, komt de boot tot stilsstand. Al dobberend geeft zij ons via haar glazen bodem, inzicht in de wereld die zich onder het wateroppervlakte afspeelt. Fascinerend is een ruim understatement. Ik was verbijsterd. Zo mooi. Over de golfslag, 2 a 3 ft en over het zicht naar onder, 50ft en dat is geen typefout, waren we bij de kasssa in het visitor center geinformeerd. Maar de rest. Zittend op een verhoging op de bodem van de boot, zaten we de wereld onder ons te bewonderen. Ademloos. Tientalle van de meest exotische vissoorten in honderden kleuren, roggen, schilpadden, baracuda´s en hele grote kwallen. Maaar dan niet de geevolueerde zoogdierversie. Onderweg terug naar de haven, de grote zeearend en heel veel witte reigers in en op het mangrove langs de oever van het kanaal. Twee ebn een half uur later sjokten we door de stromende en warme regen het park uit. Op weg naar de twee mijl verderop gelegen camping waar ons motorhome stond. En wat erger was, bij de pink shoppingmall, die yanken hebben wat met roze, weer de highway overssteken. en weer te voet. en ditmaal in beestenweer. En geen zebrapad te vinden. Ja in Key West. Het tot op de huid natte lijf afdrogen, koken, eten, afwassen, blog schrijven en zzzzzzzzz. Morgen zwemmen met een afstammeling van Flipper. Kan niet wachten. Awsum, zeggen ze hier. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.