Familie ontmoetingen in Vancouver en retour NL

Hallo allemaal,

Hier het laatste verslag van onze CanAmreis, vanuit Rhenen. We realiseren ons dat we heel erg geboft hebben alle parken die we wilden zien ook gezien hebben. Behalve de lavatunnel bij de Mount St.Helens. Maar dat kwam door het slechte weer en de nevel.
We lezen nu verhalen van mensen, die hun reisprogramma met bezoek aan musea en parken in het water zien vallen door de shutdown: het sluiten van alle parken en musea i.v.m. de onenigheid tussen de democraten en de republikeinen, over het vaststellen van een nieuw budget.
We willen alle lezers uit Canada, Nederland, Zwitserland of waar dan ook, nogmaals danken voor de vele reacties en suggesties, die we iedere keer tot grote verrassing weer  op de blog lazen. 
Wij, JaJaLeMa CANAMBOFKONTEN groeten u voor de laatste maal!
 

Bezoek aan Vancouver en Richmond

Woensdagmorgen 2 oktober lopen we van de camping Cariboo naar de Skytrain. We hebben op de camping al een dagpas voor het openbaar vervoer gekocht. Het is grauw en het regent. Dat deed het ook de afgelopen nacht. Na 10 minuten wandelen bereiken we het station Production Way University en zitten zeker een half uur in de Skytrain. We krijgen een aardig beeld van de omliggende plaatsen van Vancouver. Het is een ruime groene stad met brede wegen en straten.  Zoals Seattle.

Onderweg zien we een digitale thermometer, die 10 graden aangeeft! Zitten we maar weer heerlijk droog. De haven, vooral de container haven, heeft een behoorlijk omvang, maar is niet te vergelijken met Rotterdam. De trein gaat bij het centrum onder de grond. We stappen uit bij Waterfront. Vandaar af regenen we de stad door!
Door Gastown, waar we de gasklok horen blazen en zien stomen.

We lopen door Chinatown. Dat vinden we er achterhaald en verlaten uitzien (misschien door het weer ?). Bij de bibliotheek scheiden de wegen van JaJa en LeMa. JaJa lopen richting Robsonstreet en wij zien de bibliotheek van binnen. Je kunt merken dat Vancouver een studentenstad is. Niet alleen in de bieb,  maar de stad door zie je veel studenten lopen. We zien een stukje Robsonstreet en lopen  door naar he Convention Center en zien binnen o.a. een oude totempaal. Die wilden we eigenlijk in het park gaan zien. Mooi meegenomen. Deze is meer als 100 jaar oud. We zien Canada Place. Habourcenter op uitzichtniveau en Stanleypark bezoeken laten we achterwege. Er is alleen maar grijze nevel. We gaan met de Skytrain terug naar Apollo. Wel via een andere route. Onderweg zien we veel glinsterend blik in de file staan. Het lijkt de Randstad wel!
Het centrum van Vancouver komt bij ons zeer dynamisch en gezellig over. Het is een mix van hoge kantoorgebouwen, appartementengebouwen, scholen, winkels. Zeer gevarieerd. Met veel groen gelardeerd. Als de zon schijnt moet het er fraai uitzien.

Eenmaal in Apollo, hebben we telefonisch contact met Dickie en Harold. Dickie is de nicht van Leo en Jaco. Ze zijn vandaag aangekomen in New Westminster. Dat is een plaats bij Vancouver. We spreken af dat ze vanavond na 20.30 uur bij ons langskomen. We gaan nog lekker een uurtje naar het zwembad en de whirlpool. Als we “thuis”komen zijn JaJa ook net terug van weggeweest. Ze hebben nog heerlijk gewinkeld in een buitenwijk van Vancouver.

We gaan al snel beginnen met opruimen en inpakken. Leo ontfermt zich over de buitenruimtes. Alles wat over is zetten we klaar in de grote bergruimte voor Dickie en Harold. Misschien dat ze er anderen een plezier mee kunnen doen of zichzelf. Als we bijna klaar zijn met eten, wordt er op de deur geklopt en daar zijn Dickie en Harold al. Het is intussen 20.30 uur. We hebben heel wat aan elkaar te vertellen. Ze hebben wat voorbereidingen gedaan voor morgen. Ze willen ons iets laten zien van Richmond bij Vancouver.We spreken af dat we bellen op welk tijdstip ze ons bij ons hotel komen ophalen. Daarna worden alle spullen die wij niet meer nodig hebben of overtollig zijn in de auto geladen. Wat moeten we met een electrische plaat en een vleesmes? En de flessen water die over zijn? We zijn blij dat ze alles mee willen nemen en misschien een ander er een plezier mee kunnen doen.
De koffers worden ingepakt en al snel liggen we voor de laatste keer in het Apollobed. Welterusten!

Afscheid van Apollo en op stap met Dickie en Harold.

We zijn donderdagmorgen al vroeg actief. Er moet nog het e.e.a. gebeuren voor we Apollo terug gaan brengen. Om 8.30 uur rijden we in Burnaby van de camping voor de laatste Apollorit. Het is koud maar stralend blauw. We zien in de verte wit besneeuwde toppen. Na een klein uurtje staan we al in Delta bij Canadream op de parkeerplaats. Na een snelle eindcontrole wachten we op het busje, dat ons naar het hotel gaat brengen. Het wachten duurt een uur. Er rijdt een busje met meerdere toergangers de Canadream parking af. We worden om 12.00 uur afgezet bij Holiday Inn in Richmond. We bellen met Dickie en Harold en spreken af dat ze ons om 14.00 uur ophalen, zodat we nog even tijd voor ons zelf hebben. Om 14.00 uur stappen we in deToyota bij Dickie en Harold en rijden naar de Britannia Shipyard in Steveston.

Die is uitgerekend vandaag dicht wegens filmopnames. Maar we mogen wel over de werf wandelen. We zien barakken waar de indianen in gewoond hebben en  burnhouses van de chinezen die in het begin van de 20^ste eeuw in grote getale naar Canada en Amerika gekomen zijn en in de mijnen aan de spoorwegen en ook hier werkten en o.a. vis inblikten.
We rijden naar Center. Daar lopen we door “Aberdeen Center”. Nu wordt voor ons duidelijk waarom we China Town in Vancouver centrum zo doods en achterhaald vonden. De grootste gemeenschap woont hier. Naast Aberdeen Center zijn er nog veel meer chinese winkels.

Dankzij Dickie en Harold, komen we hier achter. Leuk! We eten met elkaar in het restaurant naast het hotel. We hebben elkaar veel te vertellen. Dickie en Harold hebben op papier hun nieuwe “home”laten zien. Ze gaan begin november verhuizen van Saskatoon naar Kelowna. Het was nu een prachtige combinatie voor ze: zoektocht naar een nieuwe huis en een bezoek aan Vancouver, speciaal om ons te zien. Geweldig! Om 19.00 uur nemen we afscheid van ze. Ze rijden naar New Westminster waar ze logeren in het huis waar vroeger ook kwamen als ze naar hun (schoon)vader - voor ons oom Jan - gingen. Wij gaan naar onze kamer in het hotel. We hebben lekker even tijd voor ons zelf. We hebben nog mailcontact met Besty en Dennis. Die komen morgenochtend bij ons koffie drinken.

Betsy en Dennis op bezoek en reis van Vancouver naar Amsterdam

Vrijdagmorgen checken we aan de balie van Holliday Inn in voor de shuttlebus.Die gaat ons om 12.10 uur naar de luchthaven brengen. Na het ontbijt hebben we een gezellige “koffie”ontmoeting in “ons” restaurant met Betsy en Dennis (Betsy is de nicht van Jaco en Leo) Die zijn ook in Vancouver. Ze passen een weekje op de kleinkinderen omdat hun dochter Lisa voor haar werk op stap is en hun schoonzoon op jacht!
We zijn in Kamloops bij ze op bezoek geweest. Nu komen ze bij ons.
We horen dat de boodschappen en voorwerpen die we tijdens onze reis gebruikt hebben en door Dicky en Harold donderdagavond zijn meegenomen, bij Lisa, de dochter van Betsy en Dennis zijn terecht gekomen. En dat de kleinkinderen van Betsy en Dennis het verrassend vinden om steeds weer iets uit een doos of tas te halen. De tijd vliegt om en voor we het weten moeten we om 11.45 uur afscheid nemen. Betsy en Dennis moeten weer terug naar Lisa en wij gaan de koffers halen en om 12.10 uur met de shuttle bus naar het vliegveld. We denken dat we elkaar in de toekomst zeker zullen ontmoeten en wie weet waar!

We zijn al om 12.30 uur op de luchthaven. Zonder problemen checken we in.  Behalve de verslaggever, die krijgt een extra controle omdat de scan heftig reageert op de titanium collectie. We hebben bijna 3 uur tijd. Dat is de ellende met een intercontinentale vlucht, je moet 3 uur tevoren aanwezig zijn.
We hebben nu ruimschoots de tijd om reisverslagen en foto’s voor elkaar te kopiëren.
 

Om 15.45 uur is het boarden. Dit keer “laden” ze van achter naar voor de passagiers in de Boeing 777-200. Met ruim 300 passagiers werkt dat effectief.
We hebben een goede en snelle vlucht. Behalve boven de Rockies, daar hebben we flink last van turbulentie. Met onze bagage lopen we de aankomsthal in. Daar staan Anne met Laura, Jikke  en Lieke. Leuk dat ze met de auto van hun ouders, hun ouders op komen halen en thuis bengen. Wij gaan met de trein naar Rhenen en worden vandaar naar huis gebracht door Aart van den Brink.

Naschrift:
Er waren enige reacties op de blog, waarin de verontrustende vraag werd gesteld of wij erg zouden moeten wennen aan dat kleine Nederland en of het hier niet vreselijk saai zou zijn, na al die belevenissen in Canada en de VS.

We kunnen u geruststellen. We realiseren ons, dat Europa en zeker ook Nederland zeer gevarieerde prachtige landschappen heeft, die omdat we zo “klein”zijn, heel gemakkelijk bereikbaar zijn. We zijn gegaan voor de natuur, omdat we dachten dat er in Canada en de VS geen cultuur is. We moeten op deze uitspraak terugkomen.

Er is wel terdege sprake van cultuur. Dit betreft de “First Natives people”, de diverse Indianenstammen. We hebben daar in Mesa Verde o.a. de cliffwoningen van gezien.
Deze cultuur wordt weggestopt. De “nieuwe” inwoners hebben immers  een groot deel van de Indianen vermoord en verdreven uit hun land! Daar wordt niet of nauwelijks aandacht aan besteed!

Nog wat details over afstanden en brandstof-verbruik:
Apollo heeft 10.497 km gereden
Apollo heeft 2616.94 liter benzine gekregen
Het brandstof verbruik was 1 ltr op 4.01 km

We sliepen 44 nachten in Apollo op 38 verschillende lokaties
We sliepen 2 nachten in Holiday Inn in Vancouver

De verslaggever