Apollo en de natuur.
Door Mattie de Viet - 26-09-2013 18:51Hallo Apollo fans,
Zoals u inmiddels gelezen hebt op de blog, ben ik flink uit m’n dak gegaan. Ik als Canadees heb niet alleen het e e.a. in Canada gezien in de provincies Britisch Columbia, en Alberta, maar intussen ook in verschillende Amerikaanse Staten. Zo ben ik door delen van Montana, Wyoming, Colorado, Utah, Arizona, Nevada en Californië gereden. Ik hoop ik ook nog door Oregan en Washington te rijden. Ik wil nu eens wat groene ervaringen onthullen.
Met een hartelijke groet van Apollo en het nomadenclubje. Veel leesplezier!
Landschap:
Het is heel mooi om iedere keer het landschap te zien veranderen. Ik hoorde mijn gasten zeggen, dat je het misschien een beetje moet vergelijken met de landschappen binnen Europa. Daar schijnt ook een grote diversiteit in te zijn. Het schijnt hier alleen een beetje oversized te zijn. Nu kan ik daar met mijn Apollo oren en ogen geen beeld van vormen. Ik weet trouwens nog steeds niet waar die zitten. Ik heb begrepen, dat er in Europa toch niet zoveel geisers op een klein oppervlak te vinden zijn als b.v. in het Yellowstone Park. En die Hoodoos in de Brice Canyon – overigens geen juiste benaming, het moet eigenlijk Brice Bassin zijn, hoorde ik - die zijn in Europa niet te vinden. En dan de vreemde rotsformaties in Arches en rotsbogen of vensters, die zijn in Europa ook niet te vinden. Dan heb ik het nog niet eens over de mineralenrijkdom van Petrified N.P. gehad. Ongelofelijk! Daar ik m’n eigen land Canada beter ken, voegt het voor mij heel veel toe om hier rond te mogen rijden.
De noodzaak van een bosbrand:
In B.C (Britisch Columbia) en Alberta, waar ik met mijn nomaden
het e.e.a. heb bekeken, hoorde ik van ze, dat die oneindige
bosgebieden op verschillende hoogte mooi, maar wel erg saai zijn.
Gelukkig zagen ze ter afwisseling stukken bos waar in het verleden
wel eens een brand heeft gewoed en waar zich nu volop jonge
douglassparren, draaidennen en andere bomen ontwikkelen. Menig keer
hoorden de nomaden, hoe belangrijk een bosbrand is. Om het bos te
vernieuwen is een brand noodzakelijk. De spar- en andere
appelsoorten laten hun zaden pas los bij een temperatuur van
minimaal 45 graden celcius. Onder normale omstandigheden lukt dat
niet. Alleen d.m.v. hitte door brand kunnen appels hun zaden
loslaten. Men probeert met regelmaat stukken bos gecontroleerd te
laten branden. Vaak ontstaan branden spontaan, met soms vervelende
consequenties. In ieder geval niet voor het bos. Dat hebben mijn
nomaden nu op verschillende plaatsen heel duidelijk gezien. Het bos
vernieuwt zichzelf Ook blijft in de bossen het vele dode hout
liggen. Prachtige biotopen voor insekten.
Flora:
Een veel voortkomende struik is de “Sage” en “Paint Brusch” en “Juniperis”. Zowel in Canada als over mijn grenzen in de VS. Diverse soorten schijnbloemen en in de woestijngebieden cactussen en diverse saxifragen. waarvan ik u de namen zal onthouden. Die zijn ook allemaal via de voor mij als planten-beet onvoorstelbare mogelijkheid op Google te vinden. Mijn nomaden hebben wat van die geplastificeerde A-4tjes met bloemen en planten in zo’n visitor center gekocht en daar snuffelen ze wel eens in. Dus zo kom ik ook het e.e.a. te weten. Ik begreep wel dat er in de meeste VS parken een grote diversiteit aan flora is.
Fauna:
Oeps, werd Ma verrast door 3 berenpups en het achterste van moeder zwarte beer en het hele nomadenclubje met een chipmunk en een eekhoorn hier en daar. Als verrassing kwam in Yellowstone de ontmoeting met de grizzly beer. En later de nodige mule deers, zo bleek later dankzij Dickie en Harolds opmerking. Er werden ook elks gespot en bighorn schapen in Zion. De nodige raven en de condors werden in de Grand Canyon gespot. Hebben de nomaden ook nog vol verwondering staan luisteren naar het giga gehamer van de woodpecker die op insektenjacht was. Voor mij altijd weer interessant om de verhalen van mijn nomaden bij terugkomst in mijn binnenste te horen. Natuurlijk was het krekelvolk en diverse vlindersoorten met regelmaat te zien.
Het weer:
Dat is een afwisselend gebeuren. Doordat ik veel kilometers vreet, kom ik door allerlei staten en die hebben verschillende klimaten. Soms word er verschrikkelijk gezweten en soms is het heel koud.Vooral in Yosemite koelde het ’s nachts goed af. Ik heb zelfs ook al een winterse ervaring gehad en schrik niet……….. door de sneeuw gereden. U leest het goed, mijn leven is zeer afwisselend. En ik amuseer me prima!
P.S. Mijn kilometerstand geeft momenteel alweer meer dan 9000
kilometer aan.
, .
Reacties
Pieter en Ellen 26-09-2013 19:47 {{button-18322}}
Wytze en Greta 26-09-2013 21:31 {{button-18331}}
Maar gelukkig krijg je wel genoeg te drinken en ja, jij lust dan ook wel een "slokje".
Zorg verder goed voor je gasten hoor en doe ze maar de groeten uit Delft.
Harry en Annette 27-09-2013 08:23 {{button-18339}}
itie hobbel 27-09-2013 12:56 {{button-18346}}
Itie