JaJaLeMa gaan bij Eureka de grens over naar de USA

2 september 2013: Reisdag van Fairmont Hot Spring-Can. naar Waterton-Glacier N.P in de USA.

We rijden om 9.00 uur met mooi weer, na het ontbijt, afvaldump en water tanken, richting Amerika. Ons uitzicht, waar we inmiddels aardig aan gewend zijn is wijds, met dit keer ook grote moerasgebieden. Tijdens onze koffiepauze dendert er een giga lange goederentrein langs. Deze rijdt met 3 locs: 1 voor-78 open goederen wagons -1 tussen loc- 78 open goederen wagons-1 loc.achter. Als we om 12.00 uur bij de grens van USA, bij de staat Montana arriveren, wordt gevraagd waar we vandaan komen en of we sinaasappelen en aardappelen bij ons hebben. Antwoord: geen sinaasappelen en enkele aardappelen .We mogen uitstappen en naar het douane kantoor. Daar de welbekende groene visum formulieren invullen. Vingerafdrukken en foto’s horen hier bij de grensformaliteit. We rijden zonder auto stripsessie of etenswarendump na 20 minuten Highway 93 op, richting Whitefish Columbia Falls . Even wennnen aan de miles ipv km.

Bij de eerste USA tankstop, wordt al snel duidelijk dat hier andere brandstof prijzen gelden dan in Canada. Benzineprijs komt op 1 dollar/l. Je tankt echter gallons. 1 Gallon is 3.785 l. Het is de eerste maandag in september, hier een belangrijke en in Canada een belangrijke feestdag. Benieuwd of er een mal open is. Voor we het Glacier park in rijden willen we wel wat te eten en drinken meenemen. We zien een Safeway die open is. Jaco heeft van Sophie en Henk van der Vorm een (soort bonus)pasje van Safeway gekregen. We constateren grote prijsverschillen met Canada. De meeste produkten zijn qua prijs vergelijkbaar met Nederlandse prijzen. Sophie, we zijn heel blij met je pasje! We hebben bij ons eerste Safeway bezoek al 54 dollar verdiend! We stouwen 2 karren vol etenswaar in Apollo. We rijden nu goed bevoorraad naar het Glacier National Park in de staat Montana. We zien een wijds landschap met bergen van wisselende hoogte en veel bos. Aangekomen bij de westelijke ingang van het park, mogen wij er niet in omdat we langer zijn dan 21 ft (28 dus). We rijden door naar de oostingang. Soms passeren we een klein dorpje. We rijden over highway 2 over de Mariaspas naar camping Johnson in Browning. We zien het landschap langzaam veranderen. Het wordt licht heuvelachtig, met nagenoeg alleen maar dorre weiden waar af en toe paarden of koeien in grazen. Het is een droog gebied met gematigd klimaat. We rijden nu in het zuidelijkste deel van de Rockies. Dwars door de Rockies -van noord naar zuid - kronkelt de waterscheiding van het continent. De westkant van de waterscheiding heeft een vochtig klimaat, met veel bomen en groene vegetatie. De oostkant ziet er dor en droog uit. Het verschil van beide klimaten, zowel van het landschap, als van het klimaat zien we nu zelf. Volgens Trutta en de info volgens de Tioga routeplanner, moet onze camping in Browning staan. Deze blijkt echter in St. Mary te zijn (30 km verder!). Dat is ongeveer naast de oostingang van het park. Op een afstand als vandaag maakt dat niet zoveel uit. We rijden om 19.15 uur de camping op. We hebben vandaag 494 km gereden met Jaco tot de grens Canada/USA en daarna Jan achter het stuur.

Voor de animal cracks moet nog vermeld worden, dat we vandaag 2 dode herten langs de kant van de weg zagen liggen. Zaterdag, tijdens onze tocht van Lake Louise, door de Kootenay’s hebben we ook verschillende grazende herten gezien. Deze verkeerden in blakende gezondheid. Ook zagen we verschillende keren koeien langs de weg lopen en 2 honden op de weg staan.