25 Mei 2013 Bow Lake - Canmore

Ik doe de gordijnen open en zie door de beslagen raampjes van ons hotel de bergen! Wauw, we hebben zicht vandaag. Misschien zien we dan toch de immensheid van dit prachtige gebied. Ik kan mijn geluk niet op. Opstaan, lekker ontbijten en de auto sneeuwvrij maken . Ja het overkomt je gewoon in Canada haha. 

We gaan rijden en genieten van het mooie uitzicht. Afscheid van Num-Ti-Jah Lodge.Dat we de bergen kunnen zien, geeft al zo’n fijn gevoel. Ons eerste doel is Lake Louise. De parel van de Rockies. Dat was te merken, bij het peperdure Fairmont hotel, (770 kamers) reden bussen af en aan. Hoezo crisis? We wilden graag naar Lake Agnes wandelen. Dat is een trail van ca. 3,6 km heen. In totaal dus toch 7,2 km. Maar het was vroeg, dus ons plan was gemaakt. We vroegen op de parkeerplaats aan een gids, of het te doen was met die sneeuw. Ze zei, dat het prima ging, maar dat we voorzichtig moesten zijn want er zitten erg veel beren op dit moment. Ja hoor, dat wandelt lekker ontspannen op zo’n smal paadje. Goed blijven praten zei ze nog. Maar ja, als de klim te erg wordt heb ik niet genoeg lucht om te blijven babbelen. Gelukkig zat er aan de rugzak een soort fluitje, hoe vernuftig! Na een behoorlijke klim (400 mtr. over 3,6 km.) kwamen we boven aan. Heerlijk hoor dadelijk lekker binnen en aan de koffie. Was het teahouse nog gesloten en het meer nog bevroren. Dat was die mevrouw vergeten te vertellen. We waren niet de enigen die teleurgesteld waren, maar de trip was pittig, dus we waren voldaan moe. Ben had een plekje gevonden onder het terras en haalde lekkere mandarijnen uit de rugzak. Nog steeds back to basics hier haha. Intussen kwamen twee jongen mannen met grote rugzakken en twee vrolijke honden naar boven wandelen. Ze kwamen de tent zomerklaar maken, maar konden geen warme drankjes regelen. Er was nog geen stroom en totaal donker binnen. De tocht naar beneden ging een stuk sneller, alleen de sneeuw was glad geworden door de dooi. Het was half twee toen we weer bij de auto waren. Een tocht van ca. 4 uur zat er op.

Na de lunch zijn we naar Lake Morraine gereden. Hoewel we wisten dat ook dit meer dichtgevroren zou zijn, toch maar even kijken.  Je krijgt ondanks het slechte zicht, gevoel voor de schoonheid van deze prachtige locatie. Maar wat was het koud!

Ben rijdt nu het liefste door naar ons hotel in Canmore, maar ik weet hem te overtuigen toch nog een tussenstop te maken bij Johnson Canyon. We besluiten de Canyon tot de eerste waterval te lopen. Als je al niet nat was, dan werd je het daar wel. Met groot geweld kwam de waterval neer in een bassin, dat vanaf een grot te zien was. Erg indrukwekkend en zoals gezegd nat haha. De tweede waterval en de inkpots zijn te veel voor vandaag. We hadden het zo’n beetje gehad. (Bomen Bow Valley).Toen we bij Banff reden zagen we voor het eerst weer blauw in de lucht. Breekt dit dikke pak wolken dan toch nog eens open? Hopelijk wel.

Het hotel in Canmore, is ongekend goed. Hier zouden we wel langer willen blijven. De volgende morgen werden we wakker met een stralend blauwe hemel. Eindelijk de zon!