15 juli 2013

Door Wim de Rijke - 18-07-2013 01:45 We rijden weg om 8.30 u richting onze volgende camping bij Mono Lake. Daar verheugen we ons op want we zijn toe aan een douche en ook moet er gewassen worden. Eerst moeten we de Tiogapas in de Sierra Nevada over. Dat klinkt heftig, maar deze bergpas is niet vergelijkbaar met een bergpas in Europa. Wel qua hoogte (6000 ft) en de pas is 's winters dicht. Maar de weg blijft breed en er zijn ruime bochten. Geen vangrail of muurtjes, dus wel blijven opletten. Boven op de pas bij een uitzichtpunt stoppen we even en zowaar, daar staat een ranger met een verrekijker om ons te vertellen over het uitzicht. Na een lange afdaling, waarbij we een achtelijk kortsluitweggetje ingestuurd worden door de TomTom (is echt irritant dat we van de hoofdweg afgeleid worden voor een paar honderd meter kortere route - doen we niet meer) bereiken we om 11.30u de camping site in Lee Vining (Nevada). Mooie ruime camping. Lekker gedouched en de was gedaan. Na de lunch naar Mono Lake. Er gaat geen bus naar toe, dus dan maar met de camper. Tijdens de rit overkomt ons een klein drama. De notebook, die we gebruikten om onze foto's in op te slaan en te uploaden naar de weblog, valt van de tafel op de grond. Beeldscherm kapot. We kunnen er niets meer mee. Gelukkig hebben we onze foto's als backup ook bewaard op een usb stick, anders was het een groot drama geworden. Maar we kunnen nu tijdelijk even geen foto's meer bijvoegen. Tijdelijk, totdat we ergens in een Walmart een vervanging hebben kunnen scoren. Mono Lake is een meer van 1 miljoen jaar oud en het heeft nog nooit een afvoer gehad. Door de aanwezige mineralen is het meer zouter dan de zee. De waterspiegel is sindsdien 200m gedaald en daardoor zijn bijzondere kalksteen(tufa)formaties zichtbaar geworden. In het meer kunnen geen vissen leven, maar toch zit het vol leven. Het eerste wat opvalt zijn de zwarte plekken in het water, die bij nader inzien vliegen blijken te zijn. Mono betekent danook "vlieg". Verder zijn er ook een soort prehistorische garnalen. Beide dienen als voedsel voor de vele vogels. We staan te kijken aan het water en wie komt daar uit de bosjes? Een ranger. Hij legt ons e.e.a. uit en laat ons de garnaaltjes zien. Na een wandeltocht terug naar de camping. Daar voor het eerst de blackwater (poep en pies) en greywater (afvalwater) tanks geleegd. Goor werk, maar moet wel helaas een paar keer gebeuren. Naast onze plek zijn een paar vreemde zandbakken met een houten plank. Hier blijkt het bekende horseshoe werpen te worden beoefend. Op het grasveld voor de receptie staat de hobby van de beheerder levensgroot gestald: een mooie oude brandweerwagen. Je ziet ze trouwens hier nog gewoon rondrijden. Het valt zoiezo op dat de Amerikanen geen geld verspillen aan onderhoud van straten of opruimen van wrakken of bouwvallige woningen. De wegen liggen er overigens over het algemeen wel goed bij. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.