Bearizona, wolven achtervolgen ons

Mirtes knie baart ons wel wat zorgen, het blijft pijn doen. Dus zijn we even langs de dokter geweest in de Grand Canyon Village. Het blijkt een verrekking te zijn. Met een nieuwe knieband kan ze er weer tegen, grote wandelingen staan toch niet op ons programma (bv. de Grand Canyon in, naar beneden en terug naar boven, kan je echt doen). Met een gerust hart rijden we verder naar Williams, een typisch stadje op Route 66. Ongelofelijk hoe dat hier nog leeft, hoe ze dat hier in stand houden. Een stevige stortbui kregen we op ons dak, geen probleem, we zaten toch te eten op de parking van de Safeway-supermarkt in ons huisje. Het water stroomt hier over het wegdek, wegens geen riolering. Dan is een stortbui een enorme hoeveelheid water ! Nadat de lucht opgeklaard was, zijn we naar Bearizona gereden, net buiten het stadje. Het is een wildlifepark, waar je kan doorrijden zoals bij de Beekse Bergen. Je ziet er (van heel dichtbij) : berggeiten, bizons, wolven, ezels, veel zwarte beren. Er zijn ook kleintjes die apart zitten. Het is een enorm domein, mooi verzorgd, met veel aandacht voor de dieren. Op zijn Amerikaans toch, in het ‘fort’ (waar je uit de auto kan komen, waar je kan wandelen), is alles versierd met een soort kerstlichtjes. Een winkeltje met Indiaanse sieraden en panfluitmuziek maken de boel compleet. Het was er heel leuk en de dieren liepen op de weg, stonden vlakbij en stoorden zich niet aan onze RV. Morgen is het Mirtes verjaardag, de ballonnen zijn al opgeblazen. Er staat een heuse ‘gunfight’ op het programma.

17 augustus 2012