Teleurstelling

Nu we wat tijd over hadden omdat we Death Valley hebben laten schieten, wilden we toch proberen om de grote sequoia’s zien.  Daar alle ingangen aan de westkant van het park liggen moesten we een stukje naar het westen en een stukje omhoog. De wegen in dit deel van Amerika zijn dun gezaaid, dus moesten we vanaf Lake Isabelle een secundaire weg nemen die naar de weg naar het noorden leidde. De weg was maar 40 mijl maar we hebben er drie uur over gedaan. Stijgen en dalen en geen meter recht. Op een gegeven moment passeerden we de top van een pas en het dal daarachter was heel mooi. Het was daar voorjaar, met bloeiende struiken en uitlopende bomen. Je kunt je voorstellen wat ze bedoelen met ‘indian summer’. Maar toen waren we pas halverwege. We hebben overnacht op een natuurcamping, het was daar bloedheet en heel stil. De volgende morgen naar de zuidelijke ingang van Sequoia Park. Daar hoorden we dat wij wegens wegwerkzaamheden niet het park in konden. De wegen zijn al smal en als er dan maar een strook beschikbaar is, waren wij als camper te breed en te lang en je kan daar niet draaien. Helaas hebben wij geen tijd meer om naar de noordelijke ingang te rijden. Dit betekent ook wee twee dagen rijden en terug.

Wij zijn  teleurgesteld omgekeerd en hebben dus twee dagen (= 200 mijl) voor niets gereisd.

We zitten nu in Visalia en het is hier 33 graden. Morgen naar Bakersfield en dan nog een camping in Los Angeles dichtbij het verhuurkantoor, want we moeten toch ook een beetje schoonmaken.