Dine, met een accent op de e

Door Ab Hofman - 31-05-2012 06:13 In Moab gingen we eerst naar de supermarkt. Picknickspullen en nieuwe tandpasta. Het wordt vandaag weer een lange rit, als je er vanuit gaat dat we rustig rijden om dus veel te zien. In het begin alsmaar de 191s volgen. Pas op er zit 1 afslag in. In Blanding getankt en in een parkje gegeten in de schaduw van een soort acacia. Dan rijden we door naar het Navajogebied en bezoeken Monument Valley Navajo Tribal Park. We zitten een paar uur op het hooggelegen pterras het Viewrestaurant en kijken de vallei in. Prachtig en je kunt je inderdaad hier ook inleven in de vele Western films die hier zijn opgenomen. We besluiten geen tour door het park te maken. Voor onze auto is het terrein te ruig en we hebben niet zo'n zin in een guided tour. We hebben een lang gesprek met een echtpaar uit Connecticut. En waar je het dan al niet over hebt. Biologische landbouw, greenhouses, nine-eleven, Google, internet, kinderen, trouwen of samenwonen, het land en het landschap, Alzheimer man, nu dood, die huisjes in Spanje verhuurde, maar waar het contact met zijn vrouw verloren was gegaan, over een reclame van de verzekering waarbij een meisje op een hoge rotspiek klimt en waarvan iedereen dacht dat het fake was, maar het was echt, over het tekort aan drinkwater en het langzaam verdwijnen daardoor van Lake Powell enzovoorts. We drinken koffie. Langs de weg een flink aantal 'marktkramen' waar de indiaanse bevolking hun kraaltjes, jewelry en potterie verkopen. Veel turquoise sieraden. Ook de bekende Kachinapoppen worden volop in de verkoop gebracht. Kleurrijk, van een soort balsahout , met veertjes, kraaltjes, draadjes en allemaal verschillende indianenfiguurtjes zoals strijders, medicijnman, vrouw, zwarte wolf, sneeuwdanser, witte arend enzovoorts. Met diverse betekenissen en ook denk ik om te verzamelen. Dit gebied wordt beheerd en bewoond door de Navajo (Dine met een accent, maar die heb ik hier niet bij de hand) en zij verzorgen ook dit park. Veel arme mensen wonen er in hutjes, caravans en bij Kayenta in woonwijken die wat lijken op zoals bij ons vroeger Molukkenkampen of woonwagenkampen. Het is voor ons een raar gevoel dat de oorspronkelijke bewoners van dit land op een houtje moeten bijten in een kaal woenstijngebied, geruild voor het veel bruikbaardere gebied rond het Lake Powell. Wel veel rijden er in een pickup truck, waarmee ze hun handeltjes doen. Belangrijkste persoon in de stam: grootmoeder is de aartsmoeder en brengt de wijsheid. We belanden om 17.00 uur in ons hotel Monument Valley Inn in Kayenta. Prima hotel met ruime kamer ( altijd 2 bedden kiezen...) Aan de overkant van de weg waaraan het hotel ligt, zijn winkels en een aantal restaurants met de voor ons exotische namen :) Mac Donald, Burgerking, Pizzahut en De blauwe koffiepot. We gaan een supermarkt in Dinemarket. Dine schrijf je eigenlijk met een accent, maar die heb ik hier niet bij de hand. Indiaans zoals je zult begrijpen, maar het is niet anders dan anders. Wel leuk is dat de gekoelde groenten regelmatig automatisch worden besproeid. Veel Indiaanse kopers uiteraard, in alle vormen en formaten in spijkerbroek of rok. Druk bezig met smartphones of het in de hand wegen van meloenen. We gaan ons opknappen en eten in het restaurant van het hotel Wagon Wheel. Witte houten stoeltjes met open kruisjes in de rugleuning en zwarte zittingen. Aan de wanden met zand geschilderde schilderijen met symmetrische indiaanse figuren, alsof het geborduurd is zo fijn. De bedienende dames zijn allemaal prachtig gekleed met een groenfluwelen blousons en donkere bloemetjes rokken en turquoise sieraden. Aaltje eet zalm met pine nuts en ik de wonderlijke combinatie van lamsstew met in slaolie gebakken krokant platbrood waar je honing en poedersuiker op 'moest' doen. Allemaal heerlijk. Tot het volgende bericht. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.