De Rocky's!

De Rocky’s. Met tintelende vingers probeer ik mijn mini film cameraatje te bedienen, terwijl mijn adem wolkjes om mijn hoofd vormen. Het is kwart voor zeven, de zon komt net over de bergen en het vriest. In de verte lopen grote groepen edelherten, elken zoals ze hier genoemd worden. Het is doodstil alleen het geburl van de grote bokken verbreekt de stilte. Dat was gisteren avond wel anders. Een heuse file van wel 75 auto’s, mensen met grote camera’s op statieven verdrongen zich aan de rand van de Moraine om het spektakel van de burlende edelherten en gevechten tussen de bokken te aanschouwen. Er staan zelfs verkeerregelaars bij….. Anton en ik zijn achter onze camper de heuvel over gelopen en hebben een prachtig overzicht. Voor ons een beetje merkwaardig dat half Denver en ver daarbuiten, uitloopt om dit te zien. Wij hebben immers duizend edelherten in de achtertuin, de Oostvaarders plassen. Waarom maakt dit dan zoveel indruk? Is het de setting? Omgeven door drieduizenders die boven de Moraine uitsteken, de frisse ijle lucht, we zitten op 2450 mt, maakt het absoluut spectaculair. Het lijkt al zo lang geleden maar we zijn pas twee dagen in de Rocky Mountains NP. Een dag/nacht stonden we bij Aspenglend op bijna 3000 mt. Dat voelden we toen we een stuk van de Deer Mountains trail liepen door de Horseshoe vallei en omhoog de bossen in. Later zaten we in de zon uit te blazen aan de Fall River die over de camping loopt. Een mooie warming up voor de volgende dag. Om 7 uur rijden we de camping af, proberen tevergeefs nog wat elken te zien in de meadows van Horseshoe park. We ontbijten onder de steile rotsen van de Endo Valley aan de Horseshoe River. De eerste zonnestralen raken net de grond. Doodse stilte, een enkel eekhoorntje verzameld zijn wintervoorraad. Onderweg naar de campground Moraine Park stoppen we op mooie overlooks en hebben fraai zicht op de hoge pieken van de Rocky Mountains. Met moeite lukt het ons een plekje te veroveren. De buitengewoon vriendelijke parkrangers doen hun uiterste best als ze horen dat we uit Nederland komen. ( Oh, how nice, I have a cousin in Sweden…..) om ons een mooi plekje te geven. Ik sta naar adem te happen, gelukkig is er zoveel te zien om me heen en te fotograferen dat het niet opvalt. We naderen de 3000mt.grens. Super relaxed zijn we met de shuttle bus naar Bear Lake gegaan. In een half uur overbruggen we nog eens 500 mt. Het uitzicht op de bergtoppen is fantastisch. Het is fris hier, jas aan en muts mee. We bekijken 4 meren, die boven elkaar liggen en gevoed worden door gletsjers en bergstroompjes. Bear Lake is de makkelijkste, een eenvoudige rondwandeling van krap 1 km. Duidelijk te merken aan het type wandelaars. We laten ons niet kennen en klimmen vervolgens naar Nymfe Lake, waar waterlelies op drijven, naar het grootste meer Dream Lake wat prachtig verstild ligt tussen de hoge kale met sneeuw bedekte bergen en donkere sparren bossen. Een waterval leidt ons naar het Emerald Lake, een klein bergmeertje op zo, n 3000mt. De wind giert over de kale bergtoppen, donkere wolken drijven rond de toppen. De terugtocht is een makkie, in een uur dalen we weer af. Voldaan stappen we weer in de shuttlebus. 3 uur gelopen, zo, n 11 km, waarvan 2 uur alleen maar geklommen. Na het eten begint dan het spektakel waar ik het eerder over had. We maken ons op voor een koude nacht, het lijkt te gaan vriezen. Na mijn vroege uitstapje warm ik in de camper weer op. Na het ontbijt lopen we naar het westen de camping af, we willen een rondje Moraine park lopen en kijken waar de drie groepen elken zich ophouden. De zon schijnt, het is aangenaam wandelweer. Hier en daar zien we een eenzame bok, een groepje hindes onder de struiken. We drinken koffie op een rots met uitzicht over de Moraine en de omringende bergen. In een stuk bos treffen we een groep van 30 hindes en een bok. Waakzaam staart hij naar ons. Als er een bok uit de verte klaaglijk roept, brult hij terug. Ik neem na 3,5 uur lopen de shuttle bus naar de camping, Anton loopt nog een uurtje door.