Port Hardy -> Prince Rupert

15 juli 2011. Beetje een rare dag vandaag. Wij gaan een cruise maken van Port Hardy naar Prince Rupert en thuis wordt mijn moeder geopereerd. Ze ziet er erg tegenop heb ik begrepen. Het valt niet mee er even niet aan te denken. Het weer zit ook niet mee. Over het hele gebied zit laaghangende bewolking en die raken we vandaag ook niet kwijt. Het geeft de bergen een mystieke sfeer.

Om 4 uur zijn we opgestaan, kop koffie met koek, afkoppelen, dumpen en weg. Na het inchecken staan we uren op baan 6 te wachten tot we de boot  op mogen.  De boot, de Northern Expedition uit 2009, ligt met opgetrokken neus op ons te wachten; ik moet onwillekeurig aan de Herald of Free Enterprise denken.  Deze hier wordt gelukkig gesloten voor er ook maar één tros wordt losgemaakt.

De toch voert door de smalle doorgangen die er tussen de eilanden zitten. Links en rechts rijzen de bergen uit het water. Dat is een mooi gezicht, wat nog mooier zou zijn als de zon een beetje meewerkte. Na een uur of 5 wordt er achterstevoren aangelegd  in Klemtu om een paar auto’s en passagiers af te zetten. Een uitgebreide en langdurige operatie met heel veel handelingen en betrokkenen. Als we na een uur eindelijk dreigen te vertrekken blijkt er nog een bagagekarretje op de wal achtergebleven te zijn. Twee botelingen halen die handmatig  op. Dat doen ze een beetje stuntelig achterstevoren tot ze ontdekken dat met de stuurwielen vooruit het een stuk makkelijker gaat, maar ze oogsten dan wel applaus van de passagiers.

Op de Trix kan ik goed volgen welke weg we afleggen. Halverwege moet ik wel een aantal topo kaarten bij laden. Heb ik gisteren niet aan gedacht te doen. Ali leest een boek en verder verloopt de dag met zo nu en dan een dekwandeling, koffie of chocola en stiekem een hazenslaapje. Net als de meeste passagiers hadden we toch wel wat spectaculairs verwacht. De hele dag staat op het achterdek iemand met een camera een enorme telescooplens in de aanslag om dat ene unieke plaatje te maken van een opduikende orka, killerwhale heet zoiets hier. Mooi niet dus. Éénmaal meldt de kapitein vanaf de brug dat hij meende een grote walvisachtige te zien wegduiken. Eigenlijk is het de hele dag mist, wazig uit zee oprijzende, beboomde bergen en zo nu een dan een minuscuul bootje. En dan toch de hele dag spanning omdat net vandaag mijn moeder van 93 wordt geopereerd.

Tegen elven kleurt aan de horizon de lucht bloedrood als de zon onder het wolkendek zakt. Om 20 over 11 legt de boot aan in Prince Rupert. Even te voren is er een sms via de mobiel: het is goed gegaan met mijn moeder. Eigenaardig hoe de spanning dan voelbaar wegzakt.

Van de boot af komen is nog even wat lastig. De bestuurder van de voorste wagen in ons compartiment blijkt achter het stuur in slaap gevallen. De zoektocht naar de man op de boot had niets opgeleverd. Met een halfuur vertraging kunnen we dan toch op weg naar de camping. Daar blijkt de creditcard automaatkuren te vertonen. Als het met cashgeld allemaal is opgelost, kunnen we opstellen, aansluiten, kop koffie en dan slapen.