Familiebezoek in Duncan.

8 juli 2011.

Weer bijtijds op. Het heeft vannacht verfrissend geregend maar nu ligt de wereld er weer afwachtend bij. Eerst maar eens naar Qualicum Beach. Zo te zien een welvarend stadje met hoog pensionado-gehalte. We parkeren tegenover de brandweer, is free.

Na een blik op de zee en een wandeling langs het strand controleren we nog even de lokale middenstand: veel makelaars, veel bric-à-brac.

Het is inmiddels 11 uur en Ali belt de Burkey’s hoe laat we verwacht worden. Bryan vermeldt dat ze er klaar voor zijn dus wij kleden ons om in de RV en gaan op weg. Het is verder dan gedacht en pas tegen een uur komen we aan. De ontvangst is perfect. We krijgen een grote logeerkamer met “eigen” badkamer. Zoveel luxe zijn we al een paar weken niet gewend. Er ligt al voor weken activiteit klaar, jammer dat we maar een paar dagen hebben.

Na wat opgefrist te zijn gaan we eerst de stad in. Er moet sinds 1996 veel veranderd zijn want de herkenning bij mij is laag. “Natuurlijk moet de totemroute gedaan worden. In een Dutch grocerie vraag ik bij wijze van test of ze ook Brinta hebben. Natuurlijk hebben ze die, al is het wel merkbaar duurder dan in Almelo. Met een pak Brinta onder de arm kan mijn dag niet meer stuk en maken we de tour af.

We bezoeken een gloednieuwe school waar Trudy werkt. Ziet er allemaal heel gelikt uit. Veel aandacht voor milieubewust handelen en zo min mogelijk papier gebruik. Het dak is ingericht als tuin, daar wordt nog druk aan gewerkt. Het is hier First Nation gebied. Juist vanmorgen is op gepaste wijze de band met dat feit ingewijd. Voor de ingang staan daarom enkele totempalen die voor die band symbool staan. De aanwezigheid van niet-indianen werd bij die ceremonie geduld, maar men werd er niet bij betrokken.

Thuis worden we opnieuw in de watten gelegd. Evelyn heeft een prima maaltijd klaargemaakt en Bryan heeft een prima rode wijn beschikbaar. Vooral de dames praten honderduit.

Daarna even proberen te internetten. Het lukt niet om met mijn laptop verbinding te maken dus doen we het nodige met de ING en email via Firefox op Evelyns laptop. De blog bijwerken gaat dus niet lukken.

En passant wordt ons wasgoed gewassen en gedroogd, ook niet onbelangrijk.

9 juli 2011.Slapen in een echt bed en dan douchen in een echte badkamer is toch wel luxe.

Vanmiddag komt er meer familie. Na het ontbijt gaan we naar Chemainus voor de jaarlijkse vakantiemarkt. We kiezen de garage-sale kant. Later horen we dat de andere kanten veel leuker waren. Misschien toch wel goed want anders koop je toch onbedoeld allerlei dingen die je niet echt nodig hebt. Lunch is vandaag een broodje gezond van een bekende keten die we opeten op een bank terwijl we uitkijken over een van de baaien.

Bryan weet een grote mobieltjeswinkel waar we proberen de at&t-gsm te laten unlocken. Dat doen ze niet, zegt men, en dat is vanwege de bedrijfspolicy.

Ali en Evelyn hebben intussen een grote winkel gevonden waar veel huishoudelijke en en zeeer luxe beddegoedzaken te koop zijn. Dat bezoek duurt een tijdje maar ze redden het om met lege handen naar buiten te komen.

Aan het eind van de middag komen Trudy(zus v Evelyn), Gerald(broer van Evelyn)  en Heather (Gerald's eega) en Andrea(Bryan en Evelyns' oudste dochter) Jullie zijn weer bij.

Ze hebben allemaal wat meegenomen voor het diner, scheelt een hoop werk voor Evelyn. Dat diner is grandioos en we eten eigenlijk te veel, maar het is zo lekker.

10 juli 2011.Via email krijgen we wel een heleboel nieuws mee. Onder andere dat mijn moeder toch wordt opgenomen voor een operatie. We proberen haar op te bellen maar krijgen telkens alleen een bezettoon. Eerst maar via email de kinderen laten weten dat we op de hoogte zijn en ons zorgen maken. Via de telefoon krijgt Ali toch nog contact met Karina en kan wat afspreken maken. We hopen van harte dat het allemaal goed gaat want vanuit centraal BC ben je niet zomaar weer in Nederland.