Mooi Ottawa

Vanmorgen vroor het in Montreal. Het zal zo’n drie graden onder nul zijn geweest. Strakblauwe lucht. Onderweg kwamen we de eerste strooiwagens tegen.

We waren blij dat we het hotel achter ons konden laten. De avond en nacht waren onrustig verlopen. In de kamer naast ons, slechts gescheiden door een kartonnen tussenwandje, bivakkeerden een stel tienermeiden. Keihard de tv aan, gegil en geren. Na weer een geluidsuitbarsting gaf ik een dreun op de muur, die prompt met ook een klap beantwoord werd. Tijd voor actie. Dus toog ik naar de kamer naast ons, klopte aan en na heftig overleg en veel gegiechel werd de deur door de heldhaftigste van de dames geopend. De boodschap was duidelijk; er werd beterschap beloofd. Tegen elven trok het gezelschap de stad in en werd het stil naast ons. Tot half drie toen de meiden terugkwamen, maar na een halfuur keerde de rust terug.

Het weggaan verliep ook niet echt soepel. We konden ontbijten in het hotel, maar wat we voorgeschoteld kregen, mocht die naam niet hebben. Een koude croissant die stijf stond van het vet en twee klamme boterhammen. Beleg: jam. Er was ook koffie, maar één slok was voldoende om te weten dat we daar de hele dag eng zuur van zouden boeren. En dat terwijl ik de dag ervoor desgevraagd muesli besteld had.

Ook het ophalen van de auto kostte veel moeite. In de eerste plaats bleek het hekwerk op slot; dus terug voor de sleutel. Ook stond er een tweede auto, waardoor het uitrijden een zaak van eindeloos heen en weer steken werd.

Er was geen overdracht geweest tussen de dagdienst en de nachtdienst. De goedwillende nachtportier was doordeweeks onderwijzer, maar een duur huis dwong hem tot deze bijbaan, zo vertelde hij. En ja, er stond nog een rekening open. Dat was de dag ervoor ook al, maar toen kon ik de dagdienstdame ervan overtuigen dat alles betaald was. Dat stond ook op de voucher. Die had ik ’s morgens natuurlijk niet meer, want ingeleverd, en in de chaos van de receptie was dat document natuurlijk niet te vinden. Toch heb ik de goede man kunnen overtuigen dat er die ochtend niets door ons betaald hoefde te worden.

We waren Montreal snel uit en zijn via binnenwegen naar Ottawa gereden. Prachtige stad met een parkachtige aanleg. Mooi hotel, op loopafstand van het centrum en we konden er ook parkeren. We hebben de ruimste kamer tot nu toe.

’s Middags een markt bezocht en daarna de National Gallery of Canada: een fantastisch mooi gebouw dat een van de grootste kunstcollecties van Canada bezit. De kwaliteit van de inhoud was iets beter dan die van het museum in Québec, maar ook hier betrapte ik me op de gedachte dat het niet erg was dat de kunstenaar voor wiens werk ik stond, vroeg overleden was. Zo is de mensheid veel kunstleed bespaard gebleven.

Onderweg ontdekten we Tim Hortons: een keten voor koffie-met-wat-erbij. Geen Starbucks, minder keus maar wel goede koffie.