dag 15 van Torrey naar Bryce

Dag 15 van Torrey naar Bryce

Gisterochtend hebben we nog een tijdje zitten kletsen met onze buren uit Den Haag die ongeveer dezelfde route in andere volgorde doen. We komen veel mensen van onze leeftijd tegen. Best leuk om even in het Nederlands je belevenissen uit te wisselen.

Eigenlijk barst het van de Nederlanders die door de VS toeren. Denk je ergens in de middle of nowhere op een camping te staan ligt er Andrelon shampoo voor slap haar in het badhuis.

Gisteren werd onze eerste dag met regen. We vertrokken al met zware bewolking en na een poosje begon het te plenzen met onweer erbij. Desalniettemin genoten we weer van het landschap. We reden door het Dixieforrest. Een heel uitgebreid bosgebied dat erg hoog ligt.  Sprookjesachtig mooi met loslopende koeien en helaas wat doodgereden herten.

Na een tijdje ging dat landschap over in  de Escalante Canyons. Diepe kloven en smalle richels waar de weg overheen liep. We reden door een knetterend onweer wat de sfeer alleen maar vergrootte. We dronken een kop koffie in een vreselijk geitenwollensokken koffiehouse. De bediening schreed er voort in tie en dye gewaden en crocs. Het was de duurste koffie tot nu toe.

Daarna was het inmiddels droog geworden en kwamen we door leuke kleine gehuchtjes waar de tijd leek stil te staan. Weer van die armoedige houten huisjes met een erf met allemaal troep en wat oude auto`s en een paar honden. De meeste huizen hebben de kerstversiering permanent hangen. Veel vlagvertoon ook en teksten als: “I`m proud to be an American”.  Elk dorp heeft hier minstens 3 kerken. Je komt de vreemdste stromingen tegen. We hebben nog wat met een stel Amerikanen uit Virginia zitten praten die ook op vakantie waren. Wat zijn die Amerikanen toch een leuke open mensen. Niks nep, ze zijn gewoon heel aardig. Overal knopen ze spontaan een praatje met je aan en zijn heel geïnteresseerd. Sommigen zijn zelfs in Nederland geweest, zoals een vrouw die ik vandaag sprak en heel enthousiast vertelde over Giethoorn. Daar ben ik nou nog nooit geweest.

Na een prachtige rit kwamen we in Bryce aan. Het was te laat om het park nog in te gaan dus hebben we een camping gezocht en een plek gekregen op de “overflow” omdat alles vol was.

Bryce bleek vooral een grote commerciële kermis te zijn met allerlei winkeltjes met dezelfde souvenirs en een restaurant waar de mensen een uur in de rij moesten voor ze konden eten.

Theo besloot maar een hamburger te nemen in het enige andere fastfood restaurant. Ik had daar helemaal geen trek in en besloot nog even te gaan shoppen tussen de souvenirs en heb een tee shirt van Bryce gekocht. Zo een die tot aan je nek zit dus niet echt mooi staat of lekker zit. Ondertussen was het vreselijk koud geworden en hebben we de extra deken die we hadden meegekregen goed kunnen gebruiken. Het werd rond het vriespunt dus we hebben de hele nacht verstrengeld gelegen.

Morgen vroeg op om de drukte een beetje vooruit te zijn.