dag 10 van 29 Palms via Joshua naar Parker

Van Twentynine Palms via Joshua Tree NP naar Parker [Arizona] aan de Coloradorivier

Vanmorgen richting Joshua Park. Een mooi [woestijn] natuurgebied vol met Joshuatrees wat enorme

Yucca `s zijn, rotsformaties en cactussen. We hadden voor het eerst niet zo`n `ooh en `aah gevoel waarschijnlijk omdat we die woestijn ook wel een beetje zat zijn nu. Het was wel heerlijk rustig in het park zodat we overal konden stoppen om foto`s te nemen. Wel oppassen voor de ratelslangen en de schorpioenen natuurlijk. Als je door de zwarte wordt gebeten ben je er slecht aan toe en van de ander voel je je alleen een tijdje slecht; een hele geruststelling.

Als ik een krekel hoor sla ik nu al zo`n beetje op tilt. Theo hoopt natuurlijk vurig nog een ratelslang te zien. Gelukkig hebben we alleen een soort woestijnratten gezien. Ze zijn klein en heel snel.

Uit het park zijn we richting Kingman gereden dat op de route ligt naar Grand Canyon.

Weer die vreselijke woestijn. Uren lang geen stukje leven behalve andere automobilisten zo nu en dan. Je bent dan ook niet kieskeurig als je op zo`n goddelijke junction het Family Café kan induiken.

Deze is ook weer het einde. Het ding staat natuurlijk midden in het stoffige zand omringt door verlaten tankstations en houten bouwvalletjes waar de eerste immigranten. Er wordt hier niets afgebroken. Te veel moeite en plek zat.

Het zgn café blijkt in 1920 te zijn neergezet en er is sindsdien niets veranderd. De “busbanken” hebben nog steeds geweldige vering. Er zijn ook drie “telefooncellen” met van die inklapdeuren.

We bestellen eten. Theo een omelet en ik tortilla’s die door Maria, een Mexicaanse worden gemaakt.

Het zijn eindelijk weer de echte tortilla`s van het maïsmeel zoals we dat nog uit Mexico kennen.

Veel lekkerder dan die dingen in Nederland. De tortilla`s, taco`s en hamburgers zijn hier overigens heerlijk. Ik eet het broodje er niet bij op om wat op de calorieën te besparen. Ze doen hier namelijk om alles een broodje, zelfs salade!! Je kunt hier voor weinig geld heel lekker eten. Geen wonder dat die Amerikanen niet koken en vaak dik zijn.

Maar de hot tea die ik vroeg werd natuurlijk weer een icetea. Ze gooien in elk drankje ijs. Nou heb ik nog steeds last van een beetje kiespijn dus die drankjes zijn een kwelling. Volgende keer beter opletten dus.

We besluiten langs de Colorado rivier in Arizona verder te rijden richting Kingman. Een goed keus. Eindelijk weer wat groen èn water. Theo wordt meteen onrustig en we staan lekker op tijd op een voor Amerikaanse begrippen prachtige camping in Parker vlak aan de rivier. De buurvrouw komt `houwdi` zeggen en de mevrouw van de camping vindt ons een handsome couple. Dit horen we heel vaak en zegt zoals jullie al zullen vermoeden vooral iets over het voorkomen van de mensen hier. We zetten binnen de airco lekker hard aan, het is hier 37 graden, en hangen onze pootjes in het lauwe water van de Colorado dat volgens Theo rechtstreeks uit de bergen van de Grand Canyon komt.

Allemaal heel veel liefs en groetjes. We genieten volop en hebben gelukkig nog geen heimwee.