Hope

07.10.10

Hope

Vanmorgen maar vroeg vertrokken, want ook deze nacht was huilen met de pet op. Hoe is het mogelijk dat men zo’n terrein zo vlak bij al dat verkeer kan aanleggen. In de verste verte hebben we, ook vandaag, geen ander terrein in de buurt van Kamloops kunnen ontdekken.

De weg was weer helemaal anders qua omgeving. Het is fantastisch zoveel verschillende landschappen we al hebben gezien. De eerste 50 kilometer waren zoals we al een beetje konden zien in het laatste stuk naar Kamloops. Steeds langs de Thompson River en geen bergen, maar soms hoge dan weer lagere heuvels, die tot aan het water bijna niet begroeid zijn. Ook heel apart van vorm. Ik hoop dat dat een beetje op de foto van gisteren te zien is.

Het bijzondere was dat we ook kleine plassen zagen waar, dachten we, zout op en rondom lag (we dachten eerst dat het ijs was, maar het had absoluut niet gevroren). Ook de begroeiing daar was anders dan in de rest van het omliggende landschap. Deze kale heuvels hadden bijna tot aan het water grote plateau’s, die beslist van nature zo waren. Heel wonderlijk om te zien.

Na die eerste 50 kilometer veranderde het landschap totaal. Wel nog lage heuvels, maar ook groene prairies met veel paarden en ook omheinde stukken losgetrapte grond (kralen?) ,waar waarschijnlijk rodeo‘s worden gehouden. Helaas hebben we er daarvan niet een gezien. Dat zouden we graag eens hebben meegemaakt. Veel fruit- en groentenstalletjes langs de weg, maar het grappige is dat we niet hebben kunnen ontdekken waar de te verkopen spullen groeien. De strook tussen weg en heuvels was te smal voor boomgaarden of moestuinen en ja, achter die heuvels konden we niet kijken.

Het landschap veranderde weer en nu in hoge bergen, rivieren en canyons. De Thompson River ging over in de Fraser River en die loopt in een prachtige kloof. Bij Hell’s Gate wilden we in ieder geval stoppen, want daar kun je met een kabeltram over de rivier en de kloof en dat hebben we dan ook gedaan.





Helaas was de zon, die ons nog in geen weken in de steek had gelaten, net even weggedoken achter een paar grote wolken, maar het was er toch erg mooi. Het water was er behoorlijk wild, maar volgens de jongedame, die ons met de kabeltram over de kloof naar beneden bracht, was het eigenlijk erg rustig. Vó ó rdat dat gebeurde, vroeg ik of men wist waar de uitdrukking “Indian Summer” vandaan komt. We weten natuurlijk wel dat dat met het uitzonderlijk warme weer om deze tijd van het jaar te maken heeft, maar hoe men aan die naam komt? Het schijnt lang niet ieder jaar voor te komen en half september meestal om te slaan. Enfin, een van de jongedames ging het meteen op haar mobieltje opzoeken en begon voor te lezen dat het warme weer bedoeld werd. Dat wisten we dus al, maar een verklaring voor de naam hadden we nog niet. Toen we weer terug waren bij het beginpunt, stond de eigenaar van de kabelbaan op ons te wachten met een computeruitdraai, waar alles op stond; ook de vermoedelijke oorsprong van de naam. Er zijn 3 verklaringen, die alle 3 inderdaad te maken hebben met de Indianen: zij vochten meestal tegen elkaar aan het eind van de early fall wanneer het goed weer was. De volgende is dat hetzelfde gebeurde toen legerofficieren tegen de Indianen vochten. Verder schijnt het iets te maken te hebben met geschenken van Indianen, die teruggenomen werden als de ontvanger er geen goed leven door had en dat gebeurde ook in dezelfde tijd van het jaar en men noemde dat toen een valse zomer. In ieder geval was het een erg leuk gebaar van de mensen van de kabelbaan. Zij zijn er overigens trots op dat deze onderneming geheel zelfstandig is en niet gesteund wordt door de overheid of welke sponsor dan ook.

Onderweg besloten om zo snel mogelijk een overnachtingsterrein te zoeken, want de 2 slechte nachten begonnen ons toch parten te spelen. Dat zoeken viel niet mee. Het ene slechte terrein na het andere passeerde de revue. Het valt iedere keer weer op dat er veel vaste standplaatsen zijn. Mensen wonen niet in huizen, maar in grote mobile homes, die ze verplaatsen als er weer ergens anders werk te vinden is. Ze maken er helaas meestal wel een zooitje van en de eigenaren van die terreinen vinden het wel best. Zoals Joop opmerkte: “Het zijn allemaal van die Onslows “ (uit de serie van Mrs Bouquet oftewel Bucket op de tv - de naam van de serie wil ons allebei niet te binnen schieten). Nu staan we op een terrein in Hope. Toen we aankwamen was er op de receptie niemand te vinden en later nog niet. Maar we moeten toch ergens overnachten en wild kamperen mag niet in Canada. Wifi zal er dus ook hier niet zijn. Morgen Hope even in, misschien kunnen we daar iets vinden. Laten we het Hope (n).