Lake Louise 1
Door Lenssinck J.B. - 04-10-2010 03:1830.09.10
Lake Louise
De dag begon met volop zonneschijn en we hadden nooit durven dromen dat dat tijdens de rit naar Lake Louise zo van pas zou komen. We hebben al zoveel moois gezien tijdens onze ritten dat we dachten dat het niet overtroffen kon worden. Nou, dat kon het dus wel. De rit naar Lake Louise was tot nu toe de allermooiste.
Het begon al vrij vlug na ons vertrek uit Jasper. Uit mijn ooghoek zag ik iets bewegen en dat bleek een kariboemannetje te zijn. Voordat je evenwel kunt stoppen, achteruit gereden bent en het fototoestel in de aanslag hebt, heeft zo’n beest jou allang in de gaten. Hij draait zich snel om en verdwijnt tussen de bomen. Gelukkig heeft Joop hem nog net kunnen zien. Het was een prachtig exemplaar met een enorm gewei. Jammer nou dat ik hem niet op de foto heb kunnen zetten.
Verderop waren de Athabasca Falls, die we vanaf de parkeerplaats via een goed pad gemakkelijk konden bereiken. Schitterend dat naar beneden donderende water met de zon erop. Hij valt zo’n 12 meter in een nauwe kloof . Je kon dat van alle kanten goed zien.
Al gauw reden we midden tussen de hoge bergen
met volop sneeuw en de nodige gletschers, want daar hebben ze er
hier een flink aantal van. We reden dan ook op de Icefields
Parkway. Soms eindigden de grote velden in een mooi blauwgroen
meer, soms zomaar in een veld, zodat je er naar toe kon lopen. Joop
heeft dat ook gedaan bij de Athabasca Glacier. Mij was het pad te
steil en te ongemakkelijk om te lopen. Later bleek dat Joop er ook
moeite mee had. Over die gletscher kun je met een gids te voet een
tocht maken, maar er zijn ook speciale bussen die je erover
vervoeren.
In je eentje te voet is een gevaarlijke bezigheid, want er zijn
metersdiepe, nauwe kloven, ook omdat de redders te laat kwamen.Er
stonden waarschuwingsborden en op een daarvan stond, dat de laatste
2 reddingspogingen gefaald hadden. De gletscher trekt zich vrij
snel terug. Overal langs het pad stonden bordjes met jaartallen tot
waar de gletscher in dat jaar nog kwam. Men was begonnen met meten
in 1885 en het scheelde sindsdien honderden meters. Joop kwam
onderweg een mevrouw tegen, die op Louis Armstrong leek, en die
opgetogen tegen hem zei: “What a wonderfull day, isn’t it?” En
Joop, even overrompeld, maar enthousiast: Yes, it is,
werkelijk”. En dat was het ook. Met die strakblauwe lucht en
die stralende zon. Wat zijn we toch een geluksvogels. Het zou vast
allemaal niet zo mooi zijn geweest met een grijze lucht of
regen.
Het kostte enige moeite, maar we vonden toch
redelijk snel de camping. Dankzij Joop, want die kan beter
kaartlezen en heeft een beter orientatievermogen dan ik. Ik zou de
Canadese regering meteen adviseren, als ze mij er naar zouden
vragen ten minste, om plaatsen als kampeerterreinen e.d. een
duidelijk adres te geven. Dat scheelt een slok op een borrel, ook
voor ons TomTom-vrouwtje.
Het terrein, waar we nu zijn, lijkt een beetje op dat in Jasper.
Prachtig natuurgebied met prima voorzieningen. Helaas ook hier geen
Wifi. We kunnen terecht op het postkantoor, zo vertelde de meneer
aan het ingangsloket ons. We zijn van plan om hier een dag of drie
te blijven. Het is nog minstens 750 km naar Vancouver en daar
hebben we dan 8 dagen voor. We moeten n.l. de camper 13 oktober
voor 11.00 uur inleveren en die moet dan wel helemaal schoon. Dat
betekent 1 dag om hem van binnen en buiten te kuisen en dan moeten
we ook nog de koffers inpakken. Van 13 op 14 oktober slapen we in
een hotel en de 14e ´s avonds vertrekt ons vliegtuig. Overigens is
er volgens ons langs de route van die 8 dagen ook nog zo het een en
ander te zien en te beleven.
Nu ik dit zit te schrijven, komt er een trein
over het nabijgelegen spoor en, net zoals in Amerika, laten ze
flink van zich horen door bij iedere bewaakte of onbewaakte overweg
flink te op de hoorn te blazen. Volgens diezelfde meneer van
zostraks komen er per dag, per nacht vertelde hij niet, heel wat
treinen voorbij. Dat kan eventueel bij nacht gezellig worden!!