Dawson Creek

Door Lenssinck J.B. - 25-09-2010 04:54

22.09.10

Dawson Creek

Dat was even wennen: de lucht was behoorlijk bewolkt vanmorgen en het had ook niet gevroren, al was het toch wel koud. Eerst in Fort Nelson een paar boodschappen gedaan en geprobeerd Paul te bellen. Dat lukte ons niet, net zo min als ons sms-je verstuurd werd - aan het eind van de middag zou blijken dat het intussen toch weg was. Misschien was er vanmorgen geen bereik. Enfin, Paul zal er dan intussen minstens twee of drie hebben ontvangen, allemaal van het proberen.

Tegen de tijd dat we verder op weg gingen, zo rond een uur of tien, scheen de zon en werd de lucht steeds blauwer. We hadden zo’n dikke 400 km voor de boeg, maar zo langzamerhand raken we gewend aan de grote afstanden. Het was weer een afwisselende rit. Eerst het bekende gebeuren met prachtig kleurende bossen en later toendra en verderop geen bergen/heuvels meer, maar iets vlakker en huizen en vooral ranches. We hebben niet alleen veel paarden gezien, maar zelfs een paar koeien. Het ziet er in deze omgeving ook veel verzorgder uit. Je zou anders gaan denken dat er bij ieder huis in Canada een autokerkhof is.

We wilden ook nog even naar een stukje origineel Alaska Highway. Het is namelijk zo dat deze weg van 2400 km in 1942 in acht maanden en 10 dagen is aangelegd door 11.000 wegwerkers. Men is begonnen in Alaska bij Fairbanks en in Canada bij Dawson Creek en de werkers ontmoetten elkaar bij Contact Creek. Middenin Dawson Creek, waar wij nu zijn, is mile 0 en men is daar zeer trots op. Het is natuurlijk ook een knap staaltje. Van de oorpsronkelijke weg is niet echt veel meer over. Hij is intussen hier en daar verlegd en ook, behoudens uitzonderingen, prima geasfalteerd. Volgens het boek West Canada en Alaska van de ANWB zou er net voor Dawson Creek bij kilometerpaal 28 nog een stukje Old Alaska Highway te vinden zijn. Volgens de aanwijzingen aan de kant van de weg was dat echter al eerder en toen wij die weg indraaiden was dat een normaal geasfalteerde weg, die ook niet doodlopend was, zoals vermeld in het boek. Misschien zijn we niet ver genoeg gereden, maar we waren eigenlijk een beetje teleurgesteld en zijn omgedraaid. De naam van de weg was trouwens wel Old Alaska Highway. Dus wat was waar? Bij kilometerpaal 28 was alleen een korenveld.

Na enig zoeken vonden we het RV-park, want ook aanduidingen van wegen e.d. zijn niet dik gezaaid. Aan TomTom heb je bij het zoeken naar zo’n park ook niet veel, want meestal is er geen adres bij vermeld en staat er alleen aan welke weg hij ligt en zo’n weg is, ook in een plaats, behoorlijk lang. Soms wordt aangeduid bij welke mile of kilometer iets te vinden is, maar de aanduidingen van die miles of kilometers zijn met een lantaarntje te zoeken. En toch….. het is en blijft een prachtig land.

Op de camping ontmoetten we een leuk echtpaar, die allebei hun wortels in Nederland hebben. Hij was er zelfs geboren en als eenjarige met zijn ouders geemigreerd en zij is uit nederlandse ouders in Canada geboren. We werden uitgenodigd ‘s avonds bij een vuurtje wat te komen praten en het was erg leuk om dingen over onze beide landen uit te wisselen. Zij wonen in een voorstad van Vancouver en nodigden ons uit om, als we tijd en gelegenheid hebben, hen te bezoeken als we in Vancouver zijn.

Morgen en overmorgen blijven we hier om die beroemde mile 0 te bekijken en uiteraard ook de stad zelf. Voor vandaag geen foto’s, volgende keer beter.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan