Tok-Tok

15.09.10

Tok-Tok,

Vandaag geen schokkend nieuws en dus relatief weinig te melden. De auto startte vanmorgen als een tierelier. Ria heeft absoluut gelijk, het ding is zonder stroomaansluiting absoluut niet te vertrouwen en ziet kans om in ca 20 uur de hele moteraccu leeg te trekken. Daarbij wordt er op het controlepaneel vrolijk aangegeven dat alles in orde is. Ik had er alle vertrouwen in dat ons niets zou kunnen gebeuren, temeer omdat ik de zekeringen van de converter na eindeloos zoeken gevonden en gecontroleerd had. Niets aan de hand, waarom dan niet proberen, te meer omdat we met m.u.v. een paar lampjes nauwelijks andere stroomverbruikers hebben aan gehad. Enfin het resultaat van mijn vertrouwen hebben jullie gisteren al gelezen. We kunnen natuurlijk bellen met de verhuurder maar we zijn nu weer op weg naar Whitehorse en dan gaan we daar wel langs.

Ik heb vandaag trouwens toch nog iets beleefd dat ik hier nog even kwijt kan. We rijden rustig over de Alaska Highway, als uit mijn ooghoek iets aan de linkerkant van de weg mijn aandacht trekt. Automatisch een vluchtige blik naar links (je kunt je aandacht voor de weg vóór je eigenlijk geen moment laten verslappen) en wat denk ik op zo’n 10-15 meter in de kant te zien: een gehelmd hoofd dat ons probeert bij te houden. Hè, wat is dat nou??? Het is ongelooflijk bizar, maar ik zie een hoofd met een rotvaart net boven het gras zweven. Nog maar eens even gekeken en op dat moment werd het hoofd als het ware gelanceerd en bleek er toch een echte kerel aan vast te zitten die met zijn squat (een soort motor op vier wielen) door het ter plaatse zeer hoge gras met ons opreed en een vermoedelijk verborgen bult of boomstammetje niet had gezien. Dit is geen dikke duimenwerk, maar echt waar.

Er valt vandaag door mij weinig toe te voegen. We hadden een behoorlijk koude nacht en er zat ijs op de auto en op de picknicktafels buiten. Dat is wel even wennen. Lekker diep onder de dekens kruipen was dus de boodschap.

De rit naar Tok, die we maakten was weer mooi en zo’n zinnetje wordt haast afgezaagd. Ook het weer liet ons niet in de steek. We boffen toch maar.

Op een bijna lege camping in Tok, waar we op de heenweg ook waren, zet de herfst al flink door.

Er valt veel blad van de bomen en men is druk bezig de boel winterklaar te maken. Het water op de staanplaatsen is afgesloten en over een dag of tien gaat men sluiten. Dat geeft ons te denken over de rest van onze rit naar de Rocky Mountains. Daar zullen toch hopelijk nog wel campings open zijn. Zo niet, dan hebben we een groot probleem. We hadden toch op z’n minst verwacht dat men ons van Tioga (het reisbureau dat alles voor ons geregeld heeft) van tevoren op de hoogte had gesteld . Enfin, we gaan nu eerst richting Whitehorse om de problemen met de boordaccu te laten verhelpen en dan zullen we meteen maar eens vragen of zij iets weten over de campings op de rest van onze route. Tot de volgende keer.