Las Vegas en,Yosemite
Door familie Reinbergen - 18-08-2010 07:10Zaterdagmiddag aangekomen in the city of glitter and glamour.Na een tocht door de droge woestijn kun je in de verte de stad zien liggen.Op dringend verzoek van de jongens proberen we een hotelkamer te boeken. Dat zou goedkoper zijn dan een campingplaats. Helaas blijkt het superdruk in de stad te zijn en een hotelkamer blijkt ineens stukken duurder te zijn. Toch maar op de camping bij Circus Circus, vlakbij de Strip. Het is verzengend heet en omdat de Strip pas leuk wordt in het donker, gaan we eerst winkelen in een grote outlet. Heerlijk koel daarbinnen. Op de terugweg wandelen we over de Strip en verbazen ons over de enorme hotels/casino's en de enorme mensenmenigte. In het Bellagio, absoluut de sjiekste, is de entree al zo indrukwekkend. Enorme kroonluchters, een expositie van bloemen en glas. En dan opeens sta je in het casino. Nou. we willen wel een gokje wagen aan de "eenarmige bandiet". Maar de jongens worden meteen zachtjes weggestuurd. want ohohoh als de politie toch zou zien dat er kinderen in het casino rondlopen dan dreigen er grote straffen voor de eigenaar. Let wel, dat geldt tot 21 jaar! Maar gelukkig is er genoeg vermaak voor de kids. Zo zijn er de beroemde fonteinen bij Bellagio, de Eiffeltoren en Arc de Triomph, een achtbaan door het NewyorNewyork hotel, een vuurspugende vulkaan. En overal een overdaad aan lichtschermen met reclames voor de nieuwste en oude shows. Donny Osmond blijkt hier avond aan avond op te treden, de Blueman group en Cirque du Soleil met 3 verschillende voorstellingen en nog minstens 100 andere grote en kleine shows. Om 1/2 een 's nachts stappen we dodelijk vermoeid onze camper binnen.
De volgende ochtend wil Job heel graag nog even naar de Apple-store op de Strip. We staan er al om 9.00 uur voor de deur, maar da's nou jammer, de winkel gaat pas omn 11.00 uur open. En ik dacht nog wel dat ze hier nooit sliepen. Als troost gaan we dan maar eens uitgebreid zondag's ontbijten bij Denny's. Een begrip bij Amerikanen als het om breakfast gaat. Het zit er stampvol maar de omloopsnelheid is hoog, dus krijgen we als snel een tafeltje toegewezen. Om ons heen zien we gigantische borden met worst, ei, mashed potatoes en toast naar binnengewerkt worden in een moordtempo. Onze mannen doen flink hun best om hun volgeladen plates met pancakes, scrumbled eggs and baked ham leeg te eten. Weer een ervaring en heel wat calorieen rijker. We rijden nog even langs het oude Vegas, waar het allemaal begonnen is in de jaren 30 en na 1945 toen de Mafia zich ermee ging bemoeien. Het blijft een raar fenomeen, deze stad in het hart van een gloeiend hete woestijn. In de suburbs zie je dat ook hier, in de stad van het grote geld, heel veel mensen in zware armoe leven,in treurige trailerparken. Vin en ik zijn blij dat we deze stad weer achter ons kunnen laten, het was leuk om het een keer mee te maken en te zien maar 1 dag en avond is genoeg. Ik moet van Boris zeggen dat hij hele coole Nike's en een schooltas (voor de middelbare) heeft gekocht in Vegas en Thomas een gaaf Hilfiger bloesje (sorry pap).
De reis gaat nu naar Monolake en we doen er de hele middag over. Het eerste deel gaat door een verlaten, snoeiheet landschap. We rijden langs Death Valley richting noorden. Af en toe komen we door een verlaten stoffig zilvermijn stadje.Na een paar uur rijden we in westelijke richting en zien we de Sierra Nevada opdoemen. Prachtige mooie "scenic way". De temperatuur wordt weer aangenaam, zodat de raampjes open kunnen en de airco uit. In het oude dorpje Lee Vining is er gelukkig een plekje op de camping. Uitzicht over het Monolake, wat willen we nog meer. We eten veel te grote pizza's en slapen als rozen. Maandagochtend (vannochtend) is het tijd voor een bad in het zoute water van Monolake. Dit vulkaanmeer is 2 1/2 keer zo zout als zeewater en op verschillende plaatsen zijn er versteende bronnen die uit het water steken. Deze tufa's van vulkanisch gesteente komen steeds meer droog te staan door het zakkende waterpeil. Dit komt door het enorme watergebruik in Los Angeles (toch minstens 330 mijl hier vandaan). Tenminste dat hebben we geleerd op de bijbehorende tenstoonstelling. In het ultrazoute water is het makkelijk om te blijven drijven en als je eruit komt slaat je huid wit uit van het zout. Maar dan is zo'n camper toch weer enorm handig want we hebben een douche aan boord!
Even later snorren we weer verder. Nu gaan we de Tiogapas op. Supermooie weg die tot in juni gesloten kan zijn, vanwege sneeuwval) Op het hoogste punt van de pas is de toegangspoort door Yosemite National Park. Bij een prachtig blauw meer duiken Boris en Thomas in hun onderbroek het koude(zoete) water in.
Even later hebben we pech. Een tegemoetkomende camper rijdt teveel op onze helft (terwijl de weg echt breed genoeg was) en de buitenspiegels raken elkaar. Gevolg: een enorme klap want de spiegel klapt door het zijraam naar binnen en de totale ruit is in 100.000 stukjes naar binnen geslagen. Op wat kleine sneetjes na, is niemand gewond maar het glas zit bij Vin in z'n broek en bij mij in m'n b.h. en we vragen ons even af hoe nu verder. Als snel komt een parkranger die ook de functie van politie heeft. Zij noteert wat er is gebeurd en adviseert ons om naar een bepaalde camping te rijden waar een garage is. Dat is nog wel een dik uur rijden, maar meer hulp kan ze terplekke niet bieden.(Ze vertelde dat ze in dit laatste uur al 3 van dit soort ongelukken had genoteerd: it happens all the time) De grootste berg scherven vegen we bij elkaar en dan gaan we maar weer. Zonder buitenspiegel, zonder richtingaanwijzer (blijkt het ook niet meer te doen) en zonder zijruit. Job kijkt door de achterruit of er verkeer aankomt en fungeert dus even als spiegel. Gelukkig is de weg voornamelijk rechtdoor en is er niet veel verkeer. De garage blijkt slechts een benzinestation te zijn maar ze hebben een betaaltelefoon (want we hebben hier geen bereik met onze mobile) Even gebeld met Cruise America en uitgelegd wat er gebeurd is en hoe te handelen. Aardige meneer vertelde dat we nu het beste een campingplekje konden zoeken voor de nacht (het is inmiddels 18.00 uur) en het open raam met tarp dichtmaken (een stuk tentdoek) En dan morgenvroeg bellen voor verdere assistentie. Morgen moeten we ook aangifte doen in Yosemite village in verband met de verzekering. Nu staan we op een camping ten westen van Yosemite en het is hier wel super mooi. Enorme pine's en aardedonker. Er scharrelen hier wel veel beren rond op zoek naar eten! Dus deuren goed op slot houden. We hebben een laken voor het kapotte raam gespannen, zou dat afdoende zijn? Ik weet niet of ik wel zo rustig slaap vannacht...We kunnen hier niet online dus kan ik dit verslag nog niet sturen. Misschien maar goed ook anders krijgen jullie visioenen van beren die 's nachts door het raam naar binnenklimmen op zoek naar lekkere hapjes.
Het is nu dinsdagavond en we zijn inmiddels in San Fransisco en hebben net heerlijk gedineerd. Morgenvroeg naar het Cruise America rentalstation hier in S.F. Misschien krijgen we een andere RV mee. Wordt vervolgd. Oh ja, er is geen enkele beer naar binnen geklauterd vannacht,dus dat viel mee.